علی (ع) مجسمه ای از کمال ریخته شده در قالب بشریت

دو طایفه شیفته روش علی (ع) بودند یکی خردمندان پاکدل و دیگری نیکو سرشتان با ذوق. علی (ع) مولود حوادث نبود، بلکه حوادث را او به وجود آورده؛ او در حقیقت مجسمه ای از کمال ریخته شده در قالب بشریت است.

خبرگزاری شبستان: میلاد باسعادت امیرالمومنین (ع) همه ساله یادآور مردی است که نه تنها در زندگی پربار خود بلکه با میلاد باشکوهش به جهانیان نشان داد که مردان خدا در تولد، زندگی و مرگ از دیگران متمایزند.

سخن گفتن از امیری که بر دوش نبی بت ها را یکی از پس دیگری انداخت تا پرچم اسلام را به احتزاز درآورد از توان خارج است چراکه با وجود لذت بخشی گفتن از آفتاب و تلاءلو بی نظیرش توان نگریستن به آن و وصفش برای هرکس مقدور نیست.

در این میان هستند افرادی که با اندیشه خود در افکار جهانی اثرگذار بوده اند از این رو توجه آنها به امام اول شیعیان علی رغم دین و مذهب متفاوتشان امری نیست که به سادگی بتوان از آن عبور کرد از این رو حال که در آستانه میلاد امیرمومنان (ع) قرار داریم گذری هرچند کوتاه بر سخنان آنها که لب به ستایش این شخصیت بی نظیر دینی، علمی، سیاسی و تاریخی گشوده اند خالی از لطف نیست.


تاریکی های جاهلیت از روش روشن علی (ع) متحیر ماند


• جبران خلیل جبران

که از علمای بزرگ مسیحیت، مرد هنر و صاحب ذوق بدیعی است لب به ستایش علی (ع) گشوده و چنین می گوید:"به عقیده من علی بن ابیطالب ( پس از پیامبر) نخستین مرد از قوم عرب است که وجودش، همه فضائل کامل بودن را در قوم خویش دمید و آهنگ آن را به گوش مردمی رسانید که پیش از آن مانند آن را نشنیده بودند و در بین تاریکی های جاهلیت از روش روشن او متحیر ماندند؛ پس کسی که طریق علی را پسندید به فطرت سلیم بازگشت و آن که از باب خصومت وارد شد جاهیلت را ترجیح داد."جبران معتقد بود که:" دو طایفه شیفته روش علی بودند یکی خردمندان پاکدل و دیگری نیکو سرشتان با ذوق، علی بن ابیطالب شهید عظمت خویش گشت او از دنیا رفت در حالی که نماز بر زبانش جاری و دلش از شوق خدا لبریز بود. مردم عرب، حقیقت مقام او را درک نکردند تا گروهی از مردم کشور همسایه آنها ( ایران) برخاسته، این گوهر گرانبها را از سنگ تشخیص داده و او را شناختند."

وی اضافه می کند:" علی (ع) مانند پیغمبران درگذشت، مقام و شأن او در بصیرت و بینایی چون پیغمبران، مختص شهر، بلد، قوم، زمان و مکان نبوده و شخصیتی بین المللی داشت."

جبران همیشه نام علی (ع) را در مجالس خاص و عام به زبان می آورد، تعظیم می کرد و می گفت علی از جهان رفت درحالی که هنوز رسالتش را به کمال، تبلیغ نکرده بود.

 

• عبدالفتاح مقصود استاد دانشگاه اسکندریه ،نویسنده و دانشمند مشهور مصری

من همواره اخلاق و موهبت های الهی و آنچه را که تشکیل دهنده شخصیت است، مقیاس شناختن عظمت انسانی است قرار می دهم. از این رو، بعد از محمد(ص) کسی را ندیده ام که شایسته باشد پس از او قرار گیرد یا بتواند در ردیفش بیاید، جز پدر فرزندان پاک و برگزیده پیفمبر یعنی (علی بن ابیطالب)، من در این سخن به طرفداری تشیع وادار نشده ام ،بلکه این رایی است که حفیف تاریخ گویای آن است، امیرالمومنین (ع) برترین مردی است که ما در روزگار تا پایان عمر خود چون او نزایید.

 

هرگز اهل شرق و غرب سخنرانی نظیر او در گذشته و حال ندیده است
• شبلی شمیل

دانشمندی است که در سال 1335 هجری درگذشت، وی شاگرد برجسته مکتب داروین بود و نخستین کسی است که نظریه" قوه" را در شرق منتشر کرد سپس برخلاف مکتب استاد خود که فردی الهی بود، به انکار مقدسات و جهان ماوراء طبیعت برخاست و تا لحظه مرگ از مکتب مادیگری پیروی کرد. وی با اصراری که در انکار توحید داشت، در برابر شخصیت علی (ع) سر تعظیم فرود آورده و در مورد او چنین می گوید:" امام و پیشوای انسان ها علی بن ابیطالب بزرگ بزرگان و یگانه نسخه ای است که با اصل خود "پیامبر ( ص)" مطابق است هرگز اهل شرق و غرب، سخنرانی نظیر او در گذشته و حال ندیده است."


• کارلایل
فیلسوف انگلیسی، هر گاه به نام علی (ع) می رسید بزرگی علی چنان او را به وجد می آورد و نیروی عظمت آن حضرت چنان تحریکش می کرد که از بحث علمی بیرون می شد و بی اختیار شروع به مدیحه سرایی او می کرد، او درباره علی چنین می گوید:"ما نمی توانیم علی را دوست نداشته باشیم و به وی عشق نورزیم زیرا هر چه خوبی هست که ما آن را دوست داریم همه در علی جمع است. او جوانمرد شریف و بزرگواری بود که دلش سرشار از مهر و عطوفت و دلیری بود، از بشر شجاع تر، اما شجاعتش آمیخته با مهر و عطوفت و لطف و احسان بود.پیش از رحلت خود درباره قاتلش از او نظر خواستند، فرمود: اگر زنده ماندم خود می دانم چه کنم و اگر درگذشتم اختیار با شماست، اگر می خواهید او را قصاص کنید یک ضربت بیشتر به او نزنید و اگر عفو کنید به تقوا نزدیک تر است."

 

تمام اخبار و تواریخ علمی اسلامی از او سرچشمه می گیرد
• لامنس

یک کشیش بلژیکی است که در زبان عربی و تاریخ عرب مهارت داشت. او درباره علی (ع) می گوید:"برای عظمت علی این بس که تمام اخبار و تواریخ علمی اسلامی از او سرچشمه می گیرد. او حافظه و قوه شگفت انگیزی داشت. علمای اسلام از مخالف و موافق، از دوست و دشمن مفتخرند که گفتار خود را به علی مستند دارند چرا که گفتار او حجیت قطعی داشت، او باب مدینه علم بود و با روح کلی پیوستگی تام داشت.

 

• مادام دیالافوا

در مقام تعریف حضرت علی (ع) چنین می نویسد:" احترام علی (ع) در نزد شیعه به منتها درجه است و حقاً هم باید این طور باشد زیرا این مرد بزرگ علاوه بر جنگ ها و فداکاری هایی که برای پیشرفت اسلام کرد در دانش، فضائل، عدالت و صفات نیک بی نظیر بود و نسلی پاک و مقدس نیز از خود باقی گذارد. فرزندانش نیز از او پیروی کردند و برای پیشرفت اسلام مظلومانه تن به شهادت دادند. علی (ع) کسی است که در قضاوت به منتها درجه عدالت رفتار می کرد و در اجرای قوانین الهی اصرار و پافشاری داشت. علی کسی است که اعمال و رفتارش نسبت به مسلمانان منصفانه بود، او کسی است که تهدید و نویدش قطعی بود ."

 

• میخائیل نعیمه، نویسنده صاحب نظر و متفکر انسانی مسیحی عرب:

" هیچ مورخ و نویسنده ای هر اندازه هم که از نبوغ و رادمردی ممتاز برخوردار بوده باشد، نمی تواند قیافه کاملی از انسان بزرگی مانند علی (ع) در مجموعه ای که حتی دارای هزار صفحه باشد، ترسیم نماید و دورانی پر از رویدادهای بزرگ مانند دوران او را توضیح بدهد. تفکرات و اندیشه های آن مرد عرب و گفتار و کرداری را که میان خود و پروردگارش انجام داده است، نه گوشی شنیده و نه چشمی دیده است. تفکرات، ایده ها و گفتار و کردار او خیلی بیش از آن بوده است که با دست و زبان و قلم وی بروز کرده و در تاریخ ثبت شده است."(10)

- خلیفه دوم می گوید:" تعجب من از این که علی بن ابیطالب بر تمام مسائل علمی، قضائی و فقهی احاطه دارد، نیست بلکه تعجب من از این است که او هرگونه سؤال مشکلی را درهرموردی که باشد بلافاصله و فوری و بدون اندیشه و تامل جواب می دهد."(11) 


• عبدالفتاح عبدالمقصود، (نویسنده و دانشمند مشهور مصری) می نویسد:

" پس از محمد (ص) کسی را ندیده ام که شایسته باشد پس از او قرار گیرد، یا بتواند در ردیفش بیاید، جز پدر فرزندان پاک و برگزیده پیغمبر( علی بن ابی طالب) و من در این سخن به طرفداری تشیع وارد نشده ام، بلکه این رایی است که حقایق تاریخ به آن گویاست. او، برترین مردی است که مادر روزگار تا پایان عمر خود چون او نزاید، و او است که هرگاه هدایت طلبان به جستجوی اخبار و گفتارش برآیند، از هر خبری برای آنان شعاعی می درخشد، آری او مجسمه ای از کمال است که در قالب بشریت ریخته شده است."(12)

 

علی مولود حوادث نبود بلکه حوادث را به وجود می آورد

• بارون کاردایفو ( دانشمند فرانسوی) می نویسد:

"علی مولود حوادث نبود، بلکه حوادث را او به وجود آورده بود، اعمال او مخلوق فکر و عاطفه و مخیله خود او است، پهلوانی بود که در عین دلیری، دلسوز و رقیق القلب و شهسواری بود که در هنگام رزم آرایی، زاهد از دنیا گذشته بود. به مال و منصب دنیا اعتنایی نداشت و در حقیقت جان خود را فدا نمود. روحی بسیار عمیق داشت که ریشه آن ناپیدا بود و در هر جا خوف الهی آن را فرا گرفته بود(3 "(1.

در حقیقت باید گفت، سخن گفتن درباره علی (ع)، ابرمرد جهان اسلام و انسانیت، کاری است بس دشوار و سنگین که هر کس را توان قلم رسایی و سخن گفتن درباره آن نیست. علی(ع) وجودی است چند بعدی و جامع اضداد؛ شجاع است و پرصلابت، سخنوری است بلیغ و فصیح. در محراب عبادت، عابدی است، گریان و لرزان و زاهدی است خدا ترس. حاکمی است مدیر، سیاستمداری است مدبر و بخشنده، ایثارگری است توانا، رهبری است قاطع، پیوسته با حق است و حق با او، در اجرای حق پر صلابت و سخت گیر، خصم ظالمان است و یاور مظلومان. او امیرمؤمنان است و سرور عارفان و در عین حال پناهگاه یتیمان و بی سرپرستان و ستم دیدگان، دلی دارد جوشان از عواطف انسانی و ترحم به زیردستان، در عین قدرت و سخاوت، ژنده پوشی است کارگر و کشاورز، حکیمی است بصیر و داوری است دادگر و بی گذشت. به راستی که شناخت گوشه ای از این دریای ناپیدا و اسوه فضیلت و تقوا و دانش، برای کسی امکان ندارد، مگر خدایی که خالق او است و پیغمبری که مربی و معلم او است و اولاد طاهرینش (ع) که پرورش یافتگان مکتب اویند.(14).

علی (ع) اگر رنگ خدا نمی داشت و مردی الهی نبود، فراموش شده بود. علی (ع) نه تنها با کشته شدنش نمرد، بلکه زنده و زنده تر شد.
منابع:

1-منتهی الامال؛ ص 52-51.

2-المعیار و الموازنه ، ص 198.

3- زندگی شخصی امام علی(ع) ، جمعی از نویسندگان ، ص 86.

4- همان.

5- صوت العداله الانسانیه، ص 19-7.

6- همان، ص 12-11.

7- امام علی (ع) از نگاه دیگران، جمعی از نویسندگان، ص 101.

8- والعادیات، فضایل حضرت علی(ع) ، ص 17.

9- امامت علی در آینه عقل و قرآن، محمد جواد مغنیه، ص 125.

10-ترجمه و تفسیر نهج البلاغه، ج1، محمد تقی جعفری، صص 174-175.

11- علی کیست، فضل الله کمپانی، ص244.

12- مجله شاهد، شماره 307، ص 25.

13- همان، همان ص.

14-علی(ع) اسوه تقوا و عدالت، احمد احمدی بیرجندی.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی شیعه سلام
پایان پیام/

 

کد خبر 45399

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha