به گزارش خبرنگارشبستان، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «سیزده 59» با حضور «پرویز پرستویی»، «دریا آشوری»، «سامان سالور» ، «جواد نوروزبیگی» و «طهماسب صلح‌جو» با اجرای «کوروش سلیمانی» در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
در ابتدای این نشست «طهماسب صلح‌جو» منتقد سینما با بیان این نکته که در سینمای مدرن جهان، سینمای دفاع مقدس به عنوان یک ژانر مطرح است. گفت: در تاریخ سینمای ایران، ما به بهانه شکل گرفتن این ژانر مدام در حال آزمون‌وخطا بودیم و به طور مثال « ساموئل خاچیکیان» با فیلم «خداحافظ تهران» به نوعی این ژانر را امتحان کرد اما در آن سال‌ها چون جنگی نبود، این ژانر هم خیلی مورد استقبال قرار نگرفت.
این منتقد در ادامه افزود: در سال‌های بعد از انقلاب که جنگ شکل گرفت، ژانر دفاع مقدس هم آمد که رفته رفته در طول این سالیان کارگردانان مختلفی سعی کردند در این ژانر کار کنند اما در واقع این ژانر مهجور واقع شد و به نوعی حق مطالب نیز در مورد این ژانر ادا نشد که به نظر من دلیل آن این بود که متولیان این امر جذابیت این ژانر را فراموش کردند و نوعی دیگر به این مقوله نگاه کردند.
صلح‌جو ادامه داد: بیشتر در این سال‌های اخیر متولیان به حفظ حرمت خون شهدا تأکید داشته و منظرهای دیگر این ژانر جنگی را نادیده گرفتند؛ در صورتی که «سامان سالور» با «سیزده 59» فیلمی ساخت که از طرف یک جوان نسل سومی این سینما، بار دیگر گوشزد کرد و سعی کرد از کلیشه‌های رایج این نوع سینما دوری کند که این تلاش از نظر من قابل ستایش است.
این منتقد در ادامه افزود: به نظر من این فیلم بیشتر در مورد سینماست و حقیقت را به طور مجازی تصویر می‌کند؛ به نوعی که من هنگام تماشای دوباره فیلم به یاد «نجات سربازان رایان» افتادم.
صلح جو تصریح کرد: در فصلی که آدم‌ها دروغ می‌گویند از یک کارگردان سینما در فیلم استفاده شده که در واقع تراژدی فرهنگی این روزگار ما نیز می‌تواند باشد. به هر حال فیلم از این منظر جذاب است و جالب است که در جایی که قرار است دروغ گفته شود پای سینما نیز به وسط می‌آید.
در ادامه طهماسب صلح‌جو در مورد نگاه سالور به جنگ گفت:: «سامان سالور» از نسل فیلمسازانی است که نگاهش به آدم‌های جنگ کاملاً متفاوت است و همان طور که عرض کردم این فیلم در مورد سینماست و خیلی منطقی است که بگوییم «سامان سالور» در ساخت این فیلم از نمونه‌های آمریکایی استفاده کرده، چون ما از این نمونه‌ها در سینمای ایران کم داریم.
این منتقد ادامه داد: در دورانی که بحث تهاجم فرهنگی به شدت شکل گرفته، این فیلم نیز فیلم منطق به حساب نمی‌آید و من بیشتر فیلم را به صورت تمثیلی دیدم.
* پرستویی: توصیه می‌کنم یک روز به آسایشگاه معلولین و جانبازان بروید تا از نزدیک وضعیت این آدم‌ها را ببنید.
«پرویز پرستویی» در این نشست، درباره حضورش در این فیلم، گفت: بعد از کار طاقت فرسای «آشپزباشی» می‌توانستم استراحت کنم اما تصمیم گرفتم به این کار بیایم و در این فیلم استراحت کنم. سالور به من گفت مادرم دوست دارد تو در این فیلم بازی کنی و من هم برای این که دل مادر ایشان را خوشحال کنم، تصمیم گرفتم در این فیلم بازی کنم. از سویی هم سعی داشتم بتوانم یک بار دیگر هم، یک «یا حسین (ع)» خوب بگویم و از این بابت خوشحالم.
«پرویز پرستویی» ادامه داد: «سیزده 59» جزو سخت‌ترین کارهای من بود؛ چرا که اصولاً مقوله بازیگری کار سختی است و توصیه می‌کنم یک روز به آسایشگاه معلولین و جانبازان بروید تا از نزدیک وضعیت این آدم‌ها را ببنید. من اتفاقاً حدود 20 روز پیش این فیلم را با 8 جانباز دیدم که یکی از آنها روی تخت خوابیده بود و اتفاقا نامش هم «سید جلال» بود.
پرستویی در ادامه گفت: دو سالی است که از مطبوعات و مصاحبه دوری کردم اما اخیرا در اکران این فیلم در پاریس مصاحبه مفصلی داشتم که یکی از روزنامه‌های سینمایی کشورمان بی‌انصافی کرد و از تمام حرف‌هایم، یکی از جملات من را با این عنوان که «تصمیم گرفته‌ام با هر تهیه‌کننده خصوصی کار نکنم»، تیتر کرد. من مخلص تمام تهیه‌کنندها هستم اما به نظر من سینمای بخش خصوصی بدون تهیه‌کننده می‌میرد.
* سالور: فیلم قرار بود کمدی باشد اما درام شد
در ادامه این نشست، یکی از حضار از «سامان سالور» در مورد تحلیل خود از فیلم و ارائه طولانی مدت شخصیت‌‌پردازی‌ها سوال کرد که وی در پاسخ، اظهار داشت: من با شما اختلاف نظر دارم؛ چرا که فیلمنامه برای ما خیلی مهم بود و تقریبا 9 بار بازنویسی شد.
وی در ادامه افزود: ابتدا قرار بود کار کمدی ساخته شود اما بعد از آن بر سر یک درام با سایر عوامل به توافق رسیدیم و قرار شد درامی ساخته شود در مورد تنهایی آدم‌های جنگ.
سالور ادامه داد: 10 دقیقه اول فضاسازی کار شکل گرفت و سپس ریتم فیلم کندتر شد؛ چرا که دیگر جنگی در کار نبود و ما فوکوس‌مان روی 10 دقیقه ابتدایی کار بود و به خصوص معرفی «سید جلال» و مریدانش که حتی در برخی موارد او از دست آنان خشمگین هم شد.
وی در ادامه در مورد تحلیل خود از فیلم نیزگفت: فیلم نمی‌خواهد بگویید جدیدا چقدر اتوبان ساخته شده بلکه بیشتر رابطه «سید جلال» و دخترانش را نشان می‌دهد و در مجموع دوست داشتم روابط بین آدم‌ها را در این فیلم نشان دهم که تاثیرات اجتماعی بر این‌ها چقدر آنها را تغییر داده است. ما سعی کردیم با کمک دوستان از منطق قصه جدا نشویم و بازی «دریا آشوری» هم به نظر من خوب بود؛ چرا که جلوی پرویز پرستویی بازی کردن شجاعت و یک اعتماد به نفس کامل می‌خواهد.
در ادامه «پرویز پرستویی» نیز گفت: در مجموع ما به صورت گروهی کار کردیم و همگی اجازه داشتیم نظرات‌مان را اعمال کنیم تا به یک نتیجه منطقی برسیم تا در نهایت بتوانیم حرف دل‌مان را به مخاطب بزنیم.
دریا آشوری نیز در این جلسه گفت: من تلاش خودم را کردم و کار کنار «پرویز پرستویی» برای من کاملاً لذت بخش بود چون چیزهایی فراوانی از او آموختم. قبل از هر گرفتن هر پلان با هم صحبت می‌کردیم و به توافق نهایی می‌رسیدیم و من خیالم راحت بود چون «پرویز پرستویی» و «سامان سالور» پشت دوربین بودند.
پایان پیام/
نظر شما