به گزارش خبرگزاری شبستان از گیلان، 18 الی 24 اردیبهشت روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر است، هفته ای برای تجلیل از امدادگرانی که با به خطر انداختن جان خود برای نجات انسان ها در هر نقطه‌ایی از این عالم بزرگ و در جهت بهبود اوضاع جسمانی و روحی آسیب دیدگان از هر طبقه و گروهی تلاش می‌کنند.
سازمانی که با بکارگیری نیروهای متعهد و تربیت انسان‌های فداکار و ایثارگر می‌کوشد که سفیر صلح و دوستی و فرشته نجات مصدومان و گرفتارانی باشد که در شرایط دشوار و ناگوار زندگی، در چنگال حوادث گرفتار می‌شوند.
جویای احوال این فرشتگان زمینی و سفیران انسانیت شدیم و پای خاطراتی نشستیم که سراسر عشق بود و ایثار....
لباس قرمز رنگ امداد به من این حس را می‌دهد که می توانم خدمتی برای آرامش هموطنانم انجام دهم
امیر مومنی، امدادگر 31 ساله جمعیت هلال احمر گیلان که از 11 سالگی عضو جمعیت شده است با بیان اینکه به کمک کردن و آموزش دادن به انسان ها علاقه زیادی دارم و این عاملی شد تا برای تحقق به این خواسته‌ام پای در مسیر هلال احمر بگذارم، به خبرنگار خبرگزاری شبستان، گفت: در راه مدرسه با دیدن نمایشگاهی که عملکرد جمعیت هلال احمر را نشان می‌داد با فعالیت‌های این سازمان بین المللی آشنا شدم.
وی با بیان اینکه رشته اصلی ورزشی‌ام غواصی و شنا است، اظهار کرد: با عضویت در این سازمان و گذراندن دوره‌های تخصصی در غریق نجات، کوهستان، جاده و... توانستم رتبه نجاتگر دوم جمعیت هلال احمر را کسب کنم.
مومنی که پس از انجام یک ماموریت سنگین عنوان غواص برگزیده جمعیت هلال احمر گیلان را به دلیل اقدام شجاعانه خود از سوی مدیرکل وقت این جمعیت کسب کرد، با اشاره به اینکه یک امدادگر با مهارت، علم و آمادگی می‌تواند عمق فاجعه را کمتر و به نجات جان انسان‌ها، کمک کند، افزود: در گذشته امکانات بسیار کمتر بود ولی حالا تجهیزات بهتر و بیشتری در اختیار جمعیت و امدادگران است.
مومنی اظهار کرد: وقتی لباس قرمز رنگ امداد را می پوشم به من این حس را می‌دهد که کاری را بلد هستم که می توانم برای هموطنانم انجام دهم و آنان را به آرامش برسانم.
وی با قدردانی از مدیر عامل جمعیت هلال احمر استان در حمایت و ایجاد انگیزه به امدادگران و تاکید بر اینکه مردم هلال احمر را خوب می‌شناسند و با فعالیت‌های آن آشنا هستند، به بیان خاطراتی از فعالیت امدادیش پرداخت و بیان کرد: فرقی نمی کند امدادگر باشی یا نباشی حادثه ممکن است برای ما هم اتفاق بیفتد.
مومنی اظهار کرد: چند سال پیش مدیریت تله کابین رامسر یک قایق موتوری خرید و چون باید این قایق از مسیر انزلی به آنجا برده می شد و هزینه حمل با جرثقیل بالا بود، فروشنده پیشنهاد داد که از مسیر دریا این قایق به رامسر برسد. ولی متاسفانه در مسیر حرکت پروانه قایق موتوری به یک تور ماهیگیری که از قبل در زیر آب قرار داشت برخورد و قایق با سه سرنشین دچار حادثه شد.
مومنی با بیان اینکه قایق داخل آب برمی گردد و دو نفر نجات یافته و یک نفر ناپدید می شود، اضافه کرد: اهالی بعد از جستجو و عدم نشانی از نفر سوم، درخواست اعزام امداد و نجات غواص به آن منطقه را می کنند که روز اول غواص ها نتوانستند ردی از فرد گمشده بگیرند.
وی تصریح کرد: وقتی روز دوم حادثه از ستاد درخواست نیرو کردند من هم برای جستجو اعزام شدم که در صبح آنروز در اولین غوصی که زدیم یکی از همکاران من در توری که برای پیدا کردن فرد گمشده و قایق، در زیر آب گذاشته بودند، گیر کرد و نزدیک بود به زیر آب کشیده شود که خوشبختانه به خواست خدا بلافاصله بعد از رویت این صحنه وارد عمل شدم و توانستم در زیر آب تور را پاره کرده و همکار امدادگرم را که ممکن بود دچار حادثه جدی تری بشود، نجات دهم.
مومنی ادامه داد: ظهر آن روز در غواصی بعدی که برای جستجو داشتیم، زیر آب در حال جستجو بودم که قایق موتوری را که در آب وارونه شده بود، پیدا کردم و با زحمت طنابی دورش بسته و به کمک دوستان، به خشکی آوردیم ولی متاسفانه اثری از سرنشین، نبود.
وی با اشاره به اینکه در عملیات های بعدی پس از چند روز جنازه سرنشین قایق موتوری پیدا شد، گفت: حضور هر فرد در هر مکان ممکن است نشانه و یا حکمتی داشته باشد که من بسیار زیاد در طول دوران ماموریت هایی که در هلال احمر انجام داده‌ام، شاهد آن بودم.
مردم در مواجهه با حادثه به امدادگران اطلاعات درست بدهند/ امدادگران تک روی نکنند
مومنی گفت: نجات جان دوست و امدادگری که جلوی چشمهای خودت برایش حادثه ای رخ می دهد بسیار شوک برانگیز و غیر قابل باور است، زیرا میدانی کسی به کمک نیاز دارد که خودش برای کمک آمده است واین به من یاد داد که اتفاق هر لحظه ممکن است برای من هم پیش بیاید.
وی در ادامه خطاب به امدادگران، بیان کرد: توصیه می کنم همه امدادگران و همه کسانی که به نوعی برای کمک در حادثه ای حضور پیدا می کنند هرگز تک روی نکنند و همیشه یک نفر را همراه خود داشته باشند تا جلوی اتفاق های جدی تر، گرفته شود.
مومنی همچنین در توصیه برای مردم خواست تا در مواجهه با حوادث به امدادگران کمک کرده و جلوی دست و پای آنان نایستند و اطلاعات درست از وضعیت زمان حادثه و افراد مصدوم در اختیار امدادگران و کمک رسانان، قرار دهند تا سریعتر به هدفمان که همان نجات جان انسان هاست، برسیم.
امداد خواهران باید با آموزش‌های تئوری و عملی ارتقاء یابد
آزاده نگهدار، هم یکی از امدادگرانی است که 14 سال از فعالیتش در جمعیت هلال احمر گیلان می گذرد، وی، کمک کردن به مردم و هیجان کاری را مهمترین هدف مشترک بین امدادگران عنوان کرد و به خبرنگار خبرگزاری شبستان گفت: احساس نیاز اینکه امداد خواهران نیز باید با آموزش‌های تئوری و عملی ارتقاء یابد یکی از بزرگترین دغدغه های من در هلال احمر بود.
وی با بیان اینکه توانایی خواهران امدادگر هم به اندازه برادران است، افزود: خوشبختانه با تشکیل تیم توانا، یعنی تیم متشکل از خواهران امدادگر متخصص در رشته های امداد و نجات تا حدودی به این مهم دست یافتیم.
نگهدار با اشاره به اینکه فعالیت‌های هلال احمر در راستای اجرای خدمات داوطلبانه است، تصریح کرد: سازمان امداد و نجات طی دستور العملی در سطح کشور خواستار تشکیل باشگاه امداد و نجات شد که در استان گیلان نیز با رای اعضا نمایندگان شهرستانی، استانی و کشوری انتخاب شدند.
وی که در حال حاضر دبیر باشگاه امداد و نجات استان گیلان است، اظهار کرد: در سال گذشته این باشگاه توانست با انجام ماموریت ها و گزارش فعالیت های انجام گرفته به مرکز، جزو برترین باشگاه های کل کشور شود که افتخاری بزرگ برای هلال احمر استان و امدادگران بود.
نگهدار با بیان اینکه خواهران امدادگر توانایی عملی شان را در کشیک های جاده در ایام نوروز که در عوارضی امام زاده هاشم مستقر بودند، نشان دادند، افزود: در این تیم حتی راننده آمبولانس، پزشک و امدادگر خانم بود و مراجعه کنندگان بسیاری داشت.
وی در ادامه در بیان خاطراتی از دوران امدادگری، گفت: هشتم فروردین 93 در عوارضی امام زاده هاشم کشیک بودیم و بسیاری از مهمانان نوروزی به دلایل سوختگی، شکستگی، دررفتگی و... به ما مراجعه کرده و با مهربانی برایمان سلامتی و عاقبت بخیری دعا می کردند در حالی که روبروی ما ایستگاه اورژانس مستقر بود.
اطمینان خاطر، احساس امنیت و راحتی از دلایل استقبال مردم از پایگاه امدادگران خواهران
نگهدار، اطمینان خاطر، احساس امنیت و راحتی را از دلایل استقبال مردم از پایگاه امدادگران خواهران دانست و ادامه داد: در آن شلوغی صداو سیما برای تهیه گزارش آمد و پس از تصویربرداری از آنجا رفت، ما هم چون ساعت کشیک مان تمام شده بود عزم رفتن کردیم.
وی گفت: موقع آمدن چون من جلو آمبولانس نشسته بودم جایم را با یکی از همکاران عوض کردم و به او گفتم اینبار شما جلو بشین که هنوز جمله ام تمام نشده بود که متوجه شدم دوستم با تمام نیرو در را کوبید و من که در حین پیشنهاد دستم لای درب قرار داشت با موقعیتی دردناک همراه با خنده فریاد زدم، دررر ، دددررر،.... که دوستانم بدون آنکه متوجه وضعیت اسفناک من باشند، شروع کردند به خندیدن.
نگهدار که با بیان این خاطره همچنان می خندید، ادامه داد: من تا حد مرگ خنده ام گرفته بود و با توجه به اینکه از چشمانم اشک می آمد واکنش دیگری نمی توانستم نشان دهم تا اینکه یکی از همکاران متوجه شد و سریع آمد درب ماشین را آرام باز کرد و واقعا با زجر چهار انگشت پرس شده من را درآورد.
وی بیان کرد: انگشتان من شکل هشت را به خود گرفته بود و در آن وضعیت حاضر نبودم کسی به من نزدیک شود ولی با کمی حرکت و پماد زدن در حالی راه افتادیم که امکان شکستگی و سیاه شدن دور از ذهن نبود اما به مرکز شهر که رسیدیم دردم آرام گرفت و توانستم انگشت هایم را حرکت دهم و هیچ اثری از درد در من باقی نماند.
نگهدار با تاکید بر اینکه ما امدادگران همیشه به خاطر فعالیت های خیرخواهانه ای که انجام می دهیم به امداد غیبی اعتقاد داریم، گفت: مطمئن باشید این اتفاق اگر برای هر کسی می افتاد باید بجای استخوان در انگشت هایش پلاتین می گذاشتند.
وی خاطر نشان کرد: دعای کسانی که برای آنها خدمت می کنیم بسیار تاثیر گذار است و این لذت را کسانی که با تمام وجود کار خیری انجام می دهند، درک می کنند.
پایان پیام/
نظر شما