به گزارش خبرنگار شبستان از ارومیه، سردشت، این شهر کوهستانی نجیب که همچنان تار و پود خاطراتش از جنگ و درد لبریز است.
مردم این شهرستان شریف ترین و مظلوم ترین هموطنان ما در جنگ بودند که قربانی ظلم صدام شدند و بی رحمانه مورد حمله قرار گرفتند.
بمباران شیمیایی شهر مرزی سردشت فجیع‌ترین و وحشتناک‌ترین تهاجم شیمیایی بود که آثار و پی‌آمدهای منفی زیادی به بار آورد که تا امروز نیز باقی مانده است.
طبق مقررات وضع شده در سال 1874 (کنفرانس بروکسل) و سال های 1899 و 1907 (کنفرانس لاهه) کشورهای متخاصم ملزم شده‌اند که از سرایت جنگ به افراد غیر نظامی خودداری کرده و افراد غیر نظامی را از صحنه درگیری خارج نمایند، علاوه برآن از گسترش جبهه‌های جنگ به مناطق مسکونی منع شده‌اند.
مجامع جهانی به دلیل نفوذ پشتیبانان صدام حسین، قادر به انجام اقدام قابل توجهی نبودند. در فروردین سال 1365 (1986) سرانجام اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد در واکنش به جنایات جنگی آشکار صدام حسین، مصوبه‌ای را در محکومیت به کارگیری سلاح شیمیایی توسط او گذراندند که با وتوی آمریکا بی‌اثر شد!
هنوز هم بدن این شهر درد می کند و آثار بمباران شیمیایی در این شهرستان با چشم دیده می شود.
وقتی در کوچه های شهر قدم می زنیم صدای سرفه های خشک و خس خس نفس های خسته ای که از جنگ و بوی خردل به یادگار مانده است را شنیده و این نوای غم انگیز که جز بی عدالتی چیز دیگری نیست روح آدمی را تا پرتگاه خفگی می کشاند.
دیدن مجروحان کهنسال که همچنان تقلا برای نفس کشیدن می کنند چون خنجری بر روح می نشیند و بغض را در گلو گره می زند.
نوجوانی که کپسول اکسیژن به دوش در خیابان می‌رود و تاول همنشین همیشگی اوست، نزدیک تر شده و می پرسم: آیا این کپسول خسته ات نمی کند؟
لبخندی کمرنگ بر چهره می نشاند و می گوید: عادت کرده ام، پدرم هم یکی دارد، دکترها می گویند شاید به زودی برای مادرم هم یکی لازم شود، او هم به تازگی خیلی سرفه می کند.
آری، هنوز نسل بمباران شیمیایی در سردشت ادامه دارد، نسل انسان هایی که گویا سرنوشتشان با درد نوشته شده و عادت کرده اند واژه درد را برای همدیگر معنی کنند.
فردا(7تیر) خاطره بوی بادام تلخ در سردشت 28 ساله می شود و این در حالی است که سند های زنده جنگ و این فاجعه یکی یکی شهید می شوند و این شهادت در سکوتی سنگین فرو رفته و ناپدید می شود.
بمب شیمیایی پایداری بیش از 40 تا 50 سال دارد و در واقع باید نیم قرن بگذرد تا منطقه به طور کامل پاکسازی شود.
این مردم سالهاست منتظر افتتاح بیمارستان مخصوص بیماران و مجروحان شیمیایی هستند که به دستور مقام معظم رهبری کلنگ زنی شد ولی هنوز افتتاح نشده است.
حمله بی رحمانه صدام و گاز خردل باعث شهادت 110 نفر از غیر نظامیان شهرستان سردشت شد، درحالی که بیش از 7 هزار نفر در معرض استشمام گازهای سمی قرار گرفته و مسموم شدند.
البته ماجرا به اینجا ختم نشد، امروز بعد از گذشت 28 سال هنوز هم خاک و آب این منطقه آلوده است و تولد فرزندان معلول و بیمار متوقف نشده است.
انتقال خون از ساکنان این شهرستان اهدا خون قبول نمی کنند و کسی حرفی نمی زند!
گفتنی است، شهرستان سردشت، یکی از شهرستان‌های مرزی و کردنشین استان آذربایجان غربی است که در جنوب غربی این استان و امتداد جنوبی ارومیه قرار دارد و با شمال کشور عراق و اقلیم کردستان عراق همسایه است. مرکز این شهرستان، شهر سردشت بوده و مردم این شهرستان کردزبان می‌باشند و با با لهجه سورانی موکریانی صحبت می کنند.
گزارش از زیباکیومرثی
پایان پیام/
نظر شما