رازهای ناگفته به گوش خدا رسید/ فریاد «الغوث الغوث» مردم تبریز در اولین شب قدر

خبرگزاری شبستان: مردم تبریز در اولین شب قدر در ماه مبارک رمضان، فریاد «الغوث الغوث» خود را به آسمان بردند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از تبریز، مراسم اولین شب قدر در ماه مبارک رمضان، با حضور سیل عظیمی از بندگان الهی، در مساجد، تکایا، امامزادگان و حسینیه های سطح استان آذربایجان شرقی و شهر تبریز برگزار شد.

فریاد «سبحانک یا لااله الا انت، الغوث الغوث خلصنا من النار یا رب» و «بک یا الله» ... روزه داران ماه رمضان، تا سحرگان به گوش می رسید. دست های نیاز بندگان خداجوی، تا قنوت آسمان بلند شده بود و رازهای ناگفته دل های شکسته، به گوش خدا می رسید.

مراسم شب نوزدهم ماه مبارک رمضان، در مصلی امام خمینی(ره) شهر تبریز نیز از اولین ساعت بامداد با قرائت دعای جوشن کبیر آغاز شد، سپس حجت الاسلام عالی، استاد حوزه علمیه طی سخنانی گفت: استغفار و توبه در ماه مبارک رمضان جایگاه ویژه ای دارد، به گونه ای که یک قطره اشک انسان از آب اقیانوس ها و دریاها کارسازتر است.

وی ادامه داد: انسان باید به دیگر هم نوعان خود رحم کند تا مورد رحمت و مغفرت الهی قرار بگیرد و ماه رمضان بهترین آغاز برای این کار است.

این استاد حوزه تاکید کرد: احسان و صدقه به نیازمندان، درهای رحمت الهی را به سوی بندگان باز می کند.

سپس مراسم قرآن به سر گرفتن و سر دادن فریاد «بک یا الله»، «بک یا محمد»، «بک یا فاطمه»، «بک یا علی» و ... آغاز شد. اشک هایی که در واپسین روزهای ماه خدا، سرازیر می شد و دل هایی که از فرط گناه می شکست تا شاید با بخشش الهی، آرام بگیرد.

سرتاسر دست های شهر به سوی آسمان بلند شده بود، همه چشم های مردم، جور دیگر می دید، هر چه زبان بود، ذکر خدا بود و یاد ائمه اطهار(علیهم السلام)...

لحظه لحظه های این شب قدر به اندازه هزار شب گذشت و چه شیرین بود این لحظه های ناب، لحظه های التماس، لحظه های راز و نیاز، لحظه های امید و بخشش و بازگشت...

و این مردم خداجوی بار دیگر چشم انتظار شب های قدر دیگری هستند تا قلب های خود را در زلال آن شب های روشن شستشو دهند...

پایان پیام/

کد خبر 470547

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • فانی IR ۱۲:۱۶ - ۱۳۹۴/۰۴/۱۵
    0 0
    یعنی خدا قبلش نمی دونست؟ خدای نکرده تازه به گوشش رسید؟