خبرگزاری شبستان: امید و آرزو نقش بسیار مهمی در زندگی انسان و ساخته شدن شخصیت او دارد. بدون امید هیچ حرکت و تلاشی انجام نمی‌شود و زندگی هیچ جذابیتی ندارد. نیرو و عمر انسان هدر می‌رود. بدون امید انسان دچار ضعف می‌شود، تعادل خود را از دست می‌دهد و. . . اما باید دقت کرد امید و آرزوی انسان چه چیزی باشد زیرا تنها زمانی انسان به مطلوب می‌رسد که آرزوی انسان کم و ناچیز نباشد.
حجت الاسلام علیرضا پناهیان در مراسم اعتکاف مسجد امام صادق(ع) توضیح می‌دهد که هر آرزویی غیر از انتظار فرج، کم و پست است و شایسته نیست. منظور صرف ظهور نیست بلکه باید آرزو داشت که مؤثر در فرج و ظهور باشیم و پس از آن هم در زمره اطرافیان خاص حضرت قرار گیریم. لازم است همیشه از این آرزو مراقبت کنیم تا در پیچ و خم‌های زندگی گم نشود.
"انسان باید در زندگی نقطه امید، آرزو و انتظاری داشته باشد و برای رسیدن به آن تکاپو و تلاش کند تا به آنجا برسد و اگر بتواند نقطه خوبی را برای خود طراحی کند، می تواند زندگی خود را متعادل پیش ببرد، در غیر این صورت رها می شود و اگر رها شد، وقتش را هدر می دهد و اخلاقش بد می شود؛ چون چیزی او را به سمت خود نمی کشد.
امید ما را به آینده پیوند می زند و اگر آینده نباشد، محبت نیز اثر ندارد چرا، چون محبت به تنهایی کفایت نمی کند و باید نقطه امیدی باشد تا به سمتش حرکت کنیم، هر چه سطح انتظار و امید بالاتر باشد و هدف درست انتخاب شده باشد و بهتر با آنها ارتباط برقرار کنیم، تعادل روحی بسیار بالایی در فرد ایجاد می شود.
در این راستا یک نقطه ای باید انسان را از جلو به سمت خودش بکشد، امام حسین(ع) شب عاشورا همه یاران خود را ناامید کرد و نقطه آمال و آرزوهای بیهوده یارانش را ریخت، فرمود من کشته می شوم و همه کشته می شوند، از شما راضی ام بروید و امید بیهوده نداشته باشید، تمام نقاط امید و آرزوی بیهوده را از آنها گرفت ولی نقطه امید و آرزویی در اوج به آنها داد، پرده را کنار زد و بهشتشان را به آنها نشان داد. تا اینکه آنها برای بهشتشان جنگیدن را آغاز کردند، آنها امید به جایی داشتند پس حماسه بزرگی رخ داد، بنابراین برای اینکه حماسه بزرگی رخ دهد باید سطح امید و آرزویتان را بالا ببرید.
انتظار در وجود انسان نهادینه شده است، اینکه در آینده "من باید به جایی برسم" لازمه وجود انسان است، هر وقت کسی در خود احساس ضعف کرد و در خود علاقه به کار بیهود دید، وقتش را تلف کرد یا ناامید بود. باید بداند نقطه امید را انتخاب نکرده یا ارتباط عمیقی بین او و آرزویش نیست.
درست کردن یک انتظار و امید و یک آرزوی خوب کار ساده ای نیست، چگونه می شود امید و انتظار بالایی برای حرکت و تلاش ایجاد کرد. باید از مذمت نفس خودت شروع کنی. اگر به امید سر گذاشتن روی پای امام زمان(ع) نیستی. پس برای چه زنده ای؟ انسان به امید و انتظاراتش ارزش دارد و زنده است. انسانی که با امید و آرزو و انتظار زنده است، انتظارش از عالم هستی چیست؟ باید دید آیا هنوز منتظر حضرت شده اید؟ باید دید منتظر چه هستیم که ارزش انتظار را دارد، باید ببینیم که می خواهیم به کجا برسیم.
بگو یا امام زمان اگر من منتظرت نباشم، پس من منتظر پست و پلشتم که من را ضایع می کند و این خیلی بد است، من را از این وضعیت نجات بده. هیچکس بدون توجه به نقطه ای نمی تواند زندگی کند. بعضی ها این نقطه شان جلوی پایشان است، باید یک هدف بلند برای خود انتخاب کنید، بعضی ها نقطه بلند آمالشان هیئت علمی شدن است، کاسبی با کلاس یا خانه دار شدن اینها هدف های پست است.
نقطه انتظار و امید خودتان را مشخص کنید که در تکوین شخصیت خودتان موثر است. کار ساده ای هم نیست یکی از راه هایش این است که خود را مذمت کنید که چه می خواهی و کجا می خواهی برسی، در روایت می فرماید: دعا برای فرج کنید که در آن دعا فرج برای خودتان هم است. روح بزرگ داشتن را با مذمت شروع کنید، بعد یادآوری کنید، تفکر کنید، دعا کنید، از یادداشت استفاده کنید، هدف خود را گم نکنید و هدف بزرگ انتخاب کنید.
اگر توانستی منتظر شوی و قله آمال و آرزوهایت متعالی باشد، برای فرج چه اتفاقی می افتد، تلاشت موثر می شود، رفقایت تو را به کمال می رسانند. شرایطت جوری می شود که موثر باشی و در زمان ظهور، آقا از تو تشکر می کند.
این انتظار سر راهش یک پیچیدگی هایی است، این انتظار وقتی تحقق پیدا کند، در نقطه نهایی اتفاقاتی می افتد که اگر دقیق آن را بشناسید، می شود انتظار حماسی. ظهور حضرت یعنی جنگ و باید پایش بایستی. اگر اهل دعوا نباشی و فقط انتظار فرج داشته باشی بیهوده است. دعای عهد برای کسانی است که اهل جهاد باشند.
انتظار حماسی یعنی قله ای که به راحتی به دست نمی آید و برای رسیدن به آن باید بجنگید. این فقط برای انتظار و جنگ پای ظهور نیست. اگر قله های بزرگ معنوی دارید، باید برایش جنگید. برای قله ایمان و معنویت جهاد اکبر باید کرد یا نفس را باید بزنید، یا شیطان و یا کسی که می خواهد شما را گمراه کند، بزنید.
منتظر فرج یا منتظر تقرب یا هر منتظر دیگری در مسیر خود دعوا دارد، باید اهل حماسه باشید و صلابت داشته باشید که در درگیری مهم است. در زندگی باید صلابت را تجربه کنید، در موردش تامل کنید یا درگیری با ابلیس است یا با نفس، انتظار فرج انتظار یک جنگ جهانی است.
چطور انسان جنگجو می شود، یک راه میان بر می گویم که هم سطح انتظار تو را بالا می برد و هم انتظار حماسی به تو می دهد؛ هیچی مانند روضه انسان را منتظر فرج وجهاد بار نمی آورد، روضه تربیت اصیل است که آقا بیاید و تمام ظلم هایی که به اهل بیت(ع) شده را پاسخ دهد."
پایان پیام/
نظر شما