به گزارش خبرگزاری شبستان بنای قرآن کریم بر این است که تک تک افراد و مجموعه جامعه ایمانی بزرگ منشی و عزت داشته باشند لذا در فرهنگ اقتصادی قرآن و عترت (ع)، درخواست کردن از بندگان خدا یک ضد ارزش محسوب می شود. به همین دلیل انسان ها موظف اند برای تامین معاش خود تا حد امکان بکوشند تا ناچار به درخواست از دیگران نشوند. خداوند در آیه 273 سوره مبارکه بقره مومنانی را معرفی می کند که به دلیل اشتغال به امور دینی، از تلاش برای هزینه زندگی بازمانده اند و نمی توانند سرمایه ای هرچند اندک به دست آورند اما آن قدر بزرگ منش و با عزت و عفت مالی هستند که هرگز با اصرار چیزی را از مردم درخواست نمی کنند. به همین دلیل افراد بی اطلاع آن ها را غنی می پندارند با این که در چهره هایشان نشانه هایی از رنج درون وجود دارد.
پیامبر اکرم (ص) خطاب به ابوذر فرمودند: «مبادا اهل درخواست باشی زیرا این کار در دنیا مایه خواری و فقر و در قیامت موجب حساب طولانی است.» (من لایحضره الفقیه، ج4، ص 375).
امیرمومنان علی (ع) نیز فرموده اند: «درخواست کرن از دیگران زبان گوینده را (از گفتن حقایق درباره او) کوتاه می کند، دل انسان شجاع پهلوان را می شکند، انسان آزاد سرفراز را تا بردگی ذلیل می کند، آبرو را می برد و برکت روزی را نیز از بین می برد.» (غررالحکم، حکمت 2110)
امام زین العابدین (ع) می فرمایند: «درخواست نیازها از مردم مایه خواری در زندگی و از بین رفتن حیات است و از وقار آدمی می کاهد و این کار فقرِ نقد است. در مقابل کمتر دست نیاز دراز کردن به سوی مردم توانگری نقد است.» (تحف العقول، ص 279)
امام علی (ع): «جز از خدای سبحان چیزی نخواهید زیرا خداوند اگر چیزی به شما عطا می کند با احترام می دهد و اگر ندهد بهترش را به شما عطا می فرماید.» (غررالحکم، حکمت 10425)
امام حسن (ع): «درخواست کردن روا نیست مگر در یکی از این سه امر: پرداخت خون بهای سنگین یا بدهکاری توان فرسا و یا فقر کشنده.» (خصال، ج 1، ص 135)
امام زین العابدین (ع): «پروردگارم را ضامن می گیرم که اگر کسی بدون نیاز واقعی از کسی چیزی بخواهد، حتما روزی، نیاز واقعی مجبورش خواهد کرد که دست نیاز دراز کند.» (عده الداعی، ص 99)
امام باقر (ع): «اگر سائل بداند که خواهش چقدر بد است، هرگز کسی از کسی چیزی درخواست نمی کرد و اگر کسی که از وی خواهش می شود بداند که در نومید کردن چه بدی هایی نهفته است هرگز کسی را نومید برنمی گرداند.» (کافی، ج 4، ص 20)
امام عسکری (ع): «تا جایی که می توانی تحمل کنی، دست نیاز دراز مکن زیرا هر روز روزیِ تازه ای دارد. بدان که پافشاری در درخواست، هیبت آدمی را می برد و رنج و سختی به بار می آورد پس صبر کن تا خداوند دری به رویت بگشاید که براحتی از آن وارد شوی زیرا رسیدنِ احسان الهی برای آدم اندوهناک و رسیدن امنیت برای آدم وحشتزده بسیار نزدیک است؛ چه بسا که دگرگونی و گرفتاری ها نوعی تنبیه خداوند باشد. بهره مندی ها مراحلی دارند پس برای چیدن میوه های نرسیده شتاب مکن. زیرا به موقع آنها را خواهی چید. بدان کسی که تو را تدبیر می کند بهتر می داند که بهره مند ساختن تو چه هنگام بیشتر مناسب حال توست پس در همه کارهایت به انتخاب او اعتماد کن تا حال و روزت سامان بگیرد.» (عده الداعی، ص 136)
*برگرفته از تفسیر موضوعی قرآن کریم- محمد علی دولت
پایان پیام/
نظر شما