حجت الاسلام علیرضا نظری خرم، عضو پژوهشکده تفسیر پژوهشگاه قران و حدیث در گفتگو با خبرنگار قران و معارف خبرگزاری شبستان در رابطه با بیان درسهایی از دوران حیات حضرت امام صادق علیه السلام گفت: یکی از فرمایشات حضرت در رابطه با نوع برخورد با دیگران است که در روایتی می فرمایند: با همه مردم زیبا سخن بگو چه طرف مقابل تو مومن و از شیعیان باشد و چه مخالف ما باشد؛ « قولوا للناس کلهم حسنا» با همه مردم زیبا سخن بگویید چرا که وقتی با مومنین خوب سخن بگویید باعث می شود در قلب و روح آنها یک شادی و انبساط خاطر ایجاد شود و در مورد مخالفان وقتی با آنها خوب سخن می گویید در واقع آنها را به سوی ایمان و به سوی خود جذب می کنید و حتی اگر به سوی شما جذب نشوند، شما خود را از شر آنها ایمن می دارید.
این روایت در جلد 3 صفحه 26 مستدرک الوسایل آمده است. همچنین در روایت دیگری فرمودند شیعیان ما کسانی هستند که رفتاری آشتی جویانه با معاشران خود دارند. در زمان امام (ع) در منطقه ای برخی از شیعیان زندگی می کردند که نوع رفتار آنها باعث دشمنی مخالفان اهل بیت می شد یعنی با رفتار خود مخالفان را به دشمنی ورزی تحریک می کردند.
این حکایت در تحف العقول صفحه 515 آمده است که حضرت درباره آنها فرمود: چگونه اینها خود را شیعه ما می دانند در حالی که درباره ما با دشمنان ما به نزاع برمی خیزند. امروز و در روزگار ما نیز با وجود این همه جریان های افراطی و تکفیری نباید رفتار ما به گونه ای باشد که حربه به دست مخالفان بدهد.
وی افزود: امام (ع) می فرماید با دشمنان ما درباره ما به نزاع برنخیزید، چرا که هر یک از آنها برای خود مقدساتی دارند. طبق این روایت امام از چنین شیعیانی گله می کنند. رفتار توهین آمیز به مقدسات مخالفان و یا نوع برخوردی که آنها را تحریک می کند تا علیه ما کاری انجام دهند مورد تایید حضرت نیست.
بنابراین حتی درباره اهل بیت نیز نباید با دشمنان نزاع کرد البته ما در اصول خود حتما ایستادگی می کنیم و به هیچ وجه کوتاه نمی آییم اما در بسیاری موارد نیز نیازی نداریم به اینکه حساسیت مخالفان خود و اهل بیت را برانگیزیم. در بسیاری از موارد نیاز به اهانت و مواردی از این قبیل نیست.
امروز برخی به نام تولی و تبری (این مسئله مهم دینی) به مقدسات اهل سنت علنا جسارت می کنند در حالی که اینگونه ستیزه جویی ها در روش و سیره اهل بیت وجود نداشته است.
این محقق و پژوهشگر دینی تصریح کرد: از جمله توصیه های امام صادق (ع) که مفضل بن عمر آن را مطرح می کند موضوع پذیرش سخن حق است که برای جامعه امروز ما بسیار مفید و لازم است. در برابر سخن حق از هر کسی که باشد باید تسلیم بود، در برابر حرف حقی که کسی می زند حتی فرزند به پدر و مادر و یا همسر و ... نباید لجاجت داشت، پرهیز از لجاجت یکی از نشانه های دوستان اهل بیت است.
مفضل نقل می کند که حضرت فرمودند: از سخن حقی که به شما گفته می شود، خشمگین نشوید و به اهل حق آنگاه که شما را به آن فرا می خوانند، کینه نورزید همانا مومن از حق هر گاه به آن فرا خوانده شود برآشفته نمی شود. از دیگر فرمایشات ارزشمند این امام ارجمند مسئله ارزش فکر و اندیشه است اینکه در مکتب ما فکر و اندیشه چه مقدار ارزشمند و دارای جایگاه می باشد.
در کتاب کافی از سلیمان دیلمی نقل شده است که به امام عرض کردم فلانی اهل عبادت و دیانت و فضل است حضرت فرمود:عقل و دانایی او چگونه و در چه حد است؟ عرض کردم: نمی دانم، امام فرمود: پاداشی که خداوند در قیامت می دهد به اندازه دانایی و عقل انسان هاست.
سپس حکایتی را نقل کردند که مردی از بنی اسراییل جدای از دیگران در جزیره ای خدا را عبادت می کرد روزی یکی از ملائکه که ازعبادات این بنده خوشحال بود از خدا درخواست می کند که خدایا صواب و مقام و مرتبه این بنده را به من نشان بده!
خدا مقام او را به این ملک نشان می دهد، فرشته گویی آن مرتبه را کم می بیند و توقع داشته که مقام این عابد بیش از اینها باشد و به خدا عرض می کند که به نظرم این مقام برای این بنده عابد کافی نیست. خداوند می فرماید تو به صورت یک انسان برو و با او از نزدیک معاشرت کن. سپس ملک به صورت انسانی تمثل پیدا کرده و در کنار او مشغول عبادت می شود.
ملک پس از مدتی روزی به عابد می گوید تو چه جای خوبی را برای عبادت انتخاب کرده ای آیا در اینجا مشکلی نداری عابد در پاسخ می گوید اینجا تنها یک اشکال دارد و آن اینکه افسوس می خورم که پروردگار من حیوان چهارپایی ندارد که من او را در این مرتع سرسبز بچرانم و این گیاهان ضایع نشوند. ملک از او سوال می کند که مگر خدای تو نیازمند یک حیوان چهارپا است ولی عابد متوجه نمی شود و باز تکرار می کند که اگر چهارپایی برای خدای من بود که من او را در این مرتع می چراندم خوب بود در این هنگام خداوند به آن ملک وحی می کند که انما اصیبه علی قدر عقله من به این بنده خودم به اندازه عقل و شعورش مقام داده ام او هنوز خدا را محتاج یک حیوان چهارپا می داند و پاداش این عبادت همین مقدار است.
پایان پیام/
نظر شما