اردوغان، دیکتاتوری متمایز!

به گزارش خبرگزاری "شبستان" به نقل از "السفیر"؛ "رجب طیب اردوغان" –رئیس جمهور ترکیه- پس از گذشت حدود یک قرن از برپایی حکومت "لائیک" در ترکیه که پایه های آن را مصطفی کمال آتاترک بنیان نهاد، دوست و موافقی را نه در داخل و نه در خارج از کشور برای خود باقی نگذاشته است؛ پس از نیم قرن تلاش آنکارا برای پیوستن به اتحادیه اروپا، اکنون "اردوغان" تلاش می کند ترکیه را در مدار رژیم های دیکتاتوری وارد کند. 

۰این گونه اقدامات "اردوغان" او را تا حد زیادی شبیه دیکتاتورهایی مانند "صدام " می کند؛ شاید بارز ترین وجه شبهاتی که می توان بین این دو یافت، همان حس قدرت طلبی، سلطه گری و دشمنی با کُردها باشد؛ همانطور که "صدام" به کشتار جمعی کردها اقدام می کرد، اردوغان نیز جنگ خود علیه کردها را در هر کجا که باشند، ادامه می دهد.

پس از آنکه حس قدرت طلبی و سلطه گری صدام به با بالاترین حد خود رسید، طمع ورزی های توسعه طلبانه او را به سمت کشورهای همسایه سوق داد؛ به گونه ای که سال ۱۹۸۰ و تنها پس از یک سال از پیروزی انقلاب اسلامی، جنگ علیه ایران را آغاز کرد و بلا فاصله پس از شکست در این جنگ، جنگ علیه کویت را به راه انداخت که البته در هردو جنگ دست از پا درازتر بازگشت.

اکنون، می بینیم که "اردوغان" نیز پس ازبرهه ای میانجی گری که نتیجه آن مذاکرات غیر مستقیم میان سوریه و رژیم صهیونیستی بود، به سمت جهان عربی و چه بسا تمامی کشورهای اسلامی متمایل شده و قصد دارد طمع ورزی های توسعه طلبانه خود را در این کشورها دنبال کند.

رئیس جمهور ترکیه از معارضان سوریه حمایت می کند و "استانبول" را پایتخت سیاسی آنان قرار داده است. همچنین مرزهای خود با سوریه را به گذرگاهی امن برای تروریست های بیگانه ای که از اینجا و آنجا به سمت سوریه و عراق سرازیر شده اند تبدیل کرده است.

صدام حسین تهدیات خود را با تجاوز به کویت اجرا کرد، ولی ارتش ترکیه نتوانسته است وارد سوریه است؛ چراکه بحران سوریه پیچیدگی های خاص دارد و مواضع بین المللی، از تمایلات توسعه طلبانه اردوغان مانع شده است.

"اردوغان" علی رغم آنکه از طریق دموکراسی قدرت را در دست گرفت، ولی کار خود را با تعطیل کردن نفوذ سیاسی موسسه نظامی این کشور، دخالت در امور قضایی و سانسور رسانه ای اقدامات خود آغاز کرد که این سیاست های حزب عدالت و توسعه به ریاست "اردوغان"، نتیجه ای جز ایجاد شکاف میان ترک ها با کردها و علویان دربر نداشت.

ولی با این وجود تفاوت هایی میان ترکیه با حاکمیت"اردوغان" و عراق با حاکمیت "صدام" مشاهده می شود؛ به گونه ای که صدام بدون رقیب، قدرت را برای خود دو قبضه کرده بود، ولی انتخابات دموکرات اخیر ترکیه، "اردوغان" را از حمایت حداکثری محروم کرد و رأی دهندگان در آن، مخالفت خود را با طمع ورزی های سلطه گرانه رئیس جمهور اظهار کردند. با این وجود، "اردوغان" به انتخاب اکثریت مردم تن در نداد و موضوع برگزاری انتخابات زود هنگام را دستاویز قرار داد.

صدام با آتش بازی کرد و خود و کشورش را در آتش "جورج بوش" سوزاند، و حال باید دید "رجب طیب اردوغان" با کشورش چه می کند.

گفتنی است، نتایج نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد بیشتر مردم ترکیه عملکرد رئیس جمهوری این کشور را تایید نمی‌کنند و معتقدند دولت آنکارا در مسیری نادرست پیش می‌رود.براساس نتایج نظرسنجی موسسه متروپول، 54 درصد از مردم ترکیه عملکرد رجب طیب اردوغان را تایید نمی‌کنند و همچنین 65 درصد از مردم  این کشورمعتقدند که ترکیه «در مسیر بد و ناگواری» پیش می‌رود.