ابراهیم خدایار، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس با بیان این مطلب به خبرنگار شبستان گفت: تعداد آنهایی که مولانا را انکار می کنند، بسیار محدود است، طوری که طرح این مسئله را به شکلی دور از انصاف می کند.
وی با بیان اینکه طرح این مسئله که عده ای مولانا را قبول ندارند خالی از اشکال نیست، اظهار داشت: از قرن هفتم به این سو آثار مولانا به ویژه مثنوی به عنوان اثر تعلیمی در حوزه عرفان نظری و عملی شناخته می شود و شور و عشق شاعرانه در غزلیاتش نیز در حوزه نمایش و ادبیات پارسی و حوزه های فرهنگی متاثر از این زبان در ایران کنونی، آسیای مرکزی، پاکستان، هندوستان، آُسیای صغیر و بالکان تاثیر شگرفی گذاشته است.
به گفته خدایار در عصر جدید نیز به دلیل تحقیقات نیکلسون در غرب مولانا شهرت شگرفی پیدا کرده، بنابراین بر طرح شبه در محبوبیت و تاثیرگذاری این شاعر بزرگ جهانی اشکال زیادی وارد است.
این استاد زبان و ادبیات فارسی افزود: در داخل ایران عده محدودی هستند که مولانا را قبول ندارند و هیچ گونه سند و مدرک قابل قبولی برای این انکار ندارند، نظامی گنجوی درباره مولانا می گوید "مثنوی معنوی مولوی/هست قرآن در زبان پهلوی"، این عده محدود حتی در مقابل امام خمینی (ره) و اشعار عرفانی ایشان هم موضع می گرفتند.
دکتر خدایار با اشاره به این نکته که مثنوی مولانا از جنس تفاسیر قرآنی است، گفت: به قول علامه جعفری که تفسیر بزرگ مثنوی معنوی را نوشته و مولوی شناس بزرگی است، بیش از دو سوم آیات قرآن را می توان در مثنوی مولانا پیدا کرد.
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس در پاسخ به این سئوال که آیا مولانا شاعر است یا عارف گفت: مولانا به گفته خودش عاشق است. ملت و مذهب وی نیز عشق است و می گوید ملت عاشق ز ملتها جداست/عاشقان را ملت و مذهب خداست.
دکتر خدایار در مورد تاثیرپذیری مولانا از ابن عربی نیز بیان داشت: مولانا بزرگتر از این بود که بخواهد از ابن عربی تاثیر بپذیرد البته ابن عربی خود عارف بزرگی است اما عظمت مولانا چیز دیگری است.
وی درخصوص نسبت مولانا با عقل گفت: مولانا در مجموع ستایشگر عقل معاد بود، نه عقل مادی گرا. مولانا "عقل آخور" را نفی و تقبیح می کرد، و به دنبال این علم نبود، بلکه به دنبال علم آخر بود.
وی در پایان تصریح کرد: مولانا برای شناخت خداوند تجربه عقل بشری (عقل آخور) را کافی نمی دانست، وی معتقد بود که مرتبه دیگری از عقل معاد و قلب است که می تواند انسان را به خدا برساند.
پایان پیام/
نظر شما