حضرت عباس بصیرتی نافذ و ایمانی محکم داشت

خبرگزاری شبستان: گفتار معصومان (ع) سرآمد سخن انسانهاست. عبارات زرین شخصیت های بزرگی که از تابش دانش الهی بهره برده اند، از هر افراط و تفریطی پیراسته است و حقیقت را چنان که باید می نمایاند. سخنان این قدسیان معصوم پیرامون شخصیت حضرت ابوالفضل(ع) گستره ای وسیع در برابر دیدگان انسان می گشاید و آدمی را به بلندای عظمت آن سردار دلاور رهنمون می سازد.

حضرت ابوالفضل در نگاه حضرت زهرا(س)
پیامبر اکرم (ص) روز قیامت علی (ع) را طلبیده می فرماید: نزد فاطمه برو وبه او بگو تا آنچه برای شفاعت در این روز بزرگ فراهم ساخته، حاضر کند.
امیرمؤمنان نزد حضرت زهرا (س) آمده، می فرماید: ای فاطمه، برای چنین روزی چه ذخیره ای ، جهت شفاعت، آماده کرده ای؟
آن پاک بانوی والا مقام در جواب علی (ع) می فرماید:
«یا امیرالمومنین کفانا لاجل هذا المقام الیدان المقطوعتان من ابنی العباس»
ای امیر مؤمنان ، دو دست بریده پسرم عباس برای مقام شفاعت من کافی است.
 

صحیفه ای از کلام امام سجاد (ع)
روزی نگاه مهرآفرین حضرت سجاد (ع) به عبیدالله، فرزند حضرت ابوالفضل(ع) افتاد. اشک غم از چشمان مبارک امام (ع) جاری شد و فرمود:
خداوند عمویم عباس بن علی را رحمت کند که به حقیقت که ایثار و جانبازی کرد و خود را فدای برادرش ساخت تا این که دستانش قطع شد. خداوند در برابر این فداکاری - به سان عمویش جعفر طیار- دو بال به او عنایت کرد تا به یاری آن ها همراه ملائکه در بهشت پرواز کند. همانا عباس نزد خداوندتبارک وتعالی مقامی دارد که جمیع شهدا، در روز قیامت، بر او غبطه می خورند و رسیدن به آن مقام را آرزو می کنند.
امام سجاد (ع) که در صحنه های مختلف، شهامت و جانبازی عمویش را نظاره کرده است، در این بخش از سخن خویش رحمت خداوند را برای عمویش آرزو می کند و به مقام والای وی در جهان دیگر اشاره میکند؛ مقامی که همه شهیدان آن را آرزو می کنند. جایگاه کم نظیر عباس(ع) در آخرت، حضرت را بر آن داشت تا پس از حضور مجدد در کربلا، خود دفن پدر عزیزش امام حسین (ع) و عموی فداکارش عباس (ع) را بر عهده گیرد.

گوهری از کلام امام صادق (ع)
امام صادق (علیه السلام) عقل ابداعگر و اندیشمند اسلام و چهره بى‏مانند دانش بشرى، همواره از عمویش عباس (علیه السلام) تجلیل به عمل مى‏آورد و با درود و ستایشهاى عطرآگین از او یاد مى‏کرد و مواضع قهرمانانه‏اش در روز عاشورا را بزرگ مى‏داشت.

امام صادق (علیه السلام) از برترین صفات مجسم در عمویش که مورد شگفتى اوست چنین نام مى‏برد:

الف: «تیزبینى»:

تیزبینى، پیامد استوارى رأى و اصالت فکر است و کسى بدان دست پیدا نمى‏کند، مگر پس از پالودگى روان، خلوص نیت و از خود راندن غرور و هواهاى نفسانى و عدم سلطه آنها بر درون آدمى.

تیز بینى از آشکارترین ویژگیهاى ابوالفضل العباس بود. از تیزبینى و تفکر عمیق بود که حضرت به تبعیت از امام هدایت و سیدالشهداء امام حسین (علیه السلام) برخاست و بدین گونه به قله شرف و کرامت دست یافت و خود رابر صفحات تاریخ، جاودانه ساخت. پس تا وقتى ارزشهاى انسانى پایدار است و انسان آنها را بزرگ مى‏شمارد، در برابر شخصیت بى‏مانند حضرت که بر قله‏هاى انسانیت دست یافته است سر بر زمین مى‏ساید و کرنش مى‏کند.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «عمویم عباس بن على (علیه السلام) بصیرتى نافذ و ایمانى محکم داشت. همراه برادرش حسین جهاد کرد، به خوبى از بوته آزمایش بیرون آمد و شهید از دنیا رفت...(ذخیرة الدارین، ص 123 به نقل از عمدة الطالب).

ب: «ایمان استوار»:

یکى دیگر از صفات بارز حضرت، ایمان استوار و پولادین اوست. از نشانهاى استوارى ایمان حضرت، جهاد در کنار برادرش، ریحانه رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) بود که هدفش جلب رضایت پروردگار متعال به شمار مى‏رفت. و همانطور که در رجزهایش روز عاشورا بیان داشت از این جانبازى کمترین انگیزه مادى نداشت و همین دلیلى گویاست بر ایمان استوار حضرت.

ج: «جهاد با حسین (علیه السلام)»:

فضیلت دیگرى که امام صادق (علیه السلام) براى عمویش، قهرمان کربلا، عباس (علیه السلام) نام مى‏برد، جهاد تحت فرماندهى سالار شهیدان، سبط گرامى پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) و آقاى جوانان بهشت است. جهاد در راه آرمان برادر، بزرگترین فضیلتى بود که حضرت ابوالفضل بدان دست یافت و نیک از عهده آزمایش به درآمد و در روز عاشورا قهرمانیهایى از خود نشان داد که در دنیاى دلاورى و شجاعت بى‏مانند است .

عباس علیه السلام در نگاه حضرت مهدی علیه السلام

مصلح بزرگ، حجت خدا و بقیة الله الاعظم، امام زمان (عج) - قائم آل محمد (ص) در بخشى از سخنان زیباى خود درباره عمویش عباس (ع) چنین مى‏گوید:
«سلام بر ابوالفضل، عباس بن امیرالمؤمنین، هم درد بزرگ برادر که جانش را فداى او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنکه فدایى برادر بود و از او حفاظت کرد و براى رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت. خداوند قاتلانش، «یزید بن رقاد» و «حیکم بن طفیل طایى» را لعنت کند...» (المزار، محمد بن مشهدى، از بزرگان قرن ششم)
امام عصر - عجل الله تعالى فرجه - صفات والاى ریشه دار در عمویش، قمر بنى‏هاشم و مایه افتخار عدنان را چنین بر مى‏شمارد و مى‏ستاید:
1- همدردى و همگامى با برادرش سید الشهداء (ع) در سخت‏ترین و دشوارترین شرایط تا آنجا که این همگامى و همدلى ضرب المثل تاریخ گشت.
2- فرستادن توشه آخرت با تقوا، خویشتندارى و یارى امام هدایت و نور.
3- فدا کردن جان خود، برادران و فرزندانش در راه سرور جوانان بهشت، امام حسین (ع).
4- حفاظت از برادر مظلومش با خون خود.
5- کوشش براى رساندن آب به برادر و اهل بیتش هنگامى که نیروهاى ستمگر و ظالم مانع از رسیدن قطره‏اى آب به خاندان پیامبر (ص) شده ‏بودند.
حضرت بقیه الله الاعظم درتوصیف حضرت ابوالفضل(ع) می فرماید:
سلام بر ابوالفضل عباس ، پور امیرمؤمنان (ع) کسی که جان خود رانثار برادرش کرد،دنیا را وسیله آخرت خود قرار داد، فدای برادرش شد، نگهبان بود وسعی کرد تا آب را به لب تشنگان برساند، دو دستش در جهاد فی سبیل الله قطع شد.
خداوند قاتلان او یزیدبن رقاد و حکیم بن طفیل طائی را لعنت کند.

پایان پیام/