به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از پایگاه حج ، در قرآن كريم واژه صبر بيش از هفتاد بار تكرار شده است. خداوند متعال در آيات فراواني به دارندگان اين صفت، مژده پاداش داده و اجر آنان را بي‌شمار معرفي كرده است.
همچنين مي‌فرمايد: و آنها كه در هنگام مصيبت، مي‌گويند ما متعلق به خدا هستيم و به سوي او بازمي‌گرديم، اينها همان‌هايي هستند كه الطاف و رحمت خدا شامل حالشان شده و هدايت‌يافتگان هستند، (بقره: 156) اجري كه به آنها بدهيم، بسيار بهتر از عملي است كه انجام مي‌دهند (نحل: 96).
خداوند در آيه‌اي ديگر نصيحت لقمان به فرزندش را بيان مي‌كند و مي‌فرمايد: در برابر مصيبت‌هايي كه به تو مي‌رسد، پيشه كردن اين صفت از كارهاي مهم و اساسي است. در حديثي قدسى، خداوند به بندگانش خطاب مي‌كند: «هر كس به قضاي من رضا ندهد و بر بلاي من اين كار را انجام ندهد، خدايي جز من جويد.» و در حديث قدسي ديگري خطاب به ايشان مي‌فرمايد: « وقتي مصيبت تن يا فرزند يا مال، متوجه يكي از بندگانم كنم و او از آن مصيبت استقبال كند، روز قيامت شرم دارم كه ميزاني براي او قرار دهم».
ارزش اين كار نيكو در كلام پيامبر(ص) و امامان معصوم(ع) نيز بيان شده است. رسول خدا(ص) مي‌فرمايد: نسبت آن به ايمان، مانند نسبت سر است در بدن و كسي‌كه آن را ندارد، ايمانش سودي ندارد؛ زيرا اين خصلت، نيمي از ايمان است.
همچنين مي‌فرمايد: صبر بر سه نوع است: در هنگام بلا و مصيبت، سرانجام طاعت و بر ترك معصيت. آن حضرت، اين خصلت را يكي از پنج جزو لوازم ايمان به شمار آورده و فرموده است: از آزاد كردن بندگان بهتر است و خداوند، صاحب آن را بدون حساب به بهشت مي‌برد و روزي وسيع‌تري به او عطا خواهد كرد.
بنا بر فرمايش ايشان، اين عمل از سوي فقرا نيكوتر است، بهترين وسيله رسيدن به مقصود و سلاحي نيكوست. يكي از سه چيزي است كه بنده به وسيله آن خواسته‌هاي دنيا و آخرتش را به دست مي‌آورد. همچنین مي‌فرمايد: بدان كه ظفر قرين آن است و بي‌قراري به هنگام بلا و آزمايش، تمام مصيبت است.
امير بيان، حضرت علي(ع) درباره آن مي‌فرمايد: صبراز شجاعت است و بيني دشمنان را به خاك مي‌مالد. به وسيله آن مي‌توان به ارزش‌هاي بسيار عالي دست يافت؛ زيرا يكي از سه چيزي است كه باعث كمال انسان است.
اميرمؤمنان همچنين مي‌فرمايد: انساني كه چنين صفتي را دارد پيروزي را از دست نمي‌دهد، هرچند زمانش طولاني باشد. كسي‌كه سوار بر مركب آن باشد، به ميدان پيروزي راه مي‌يابد و اگر آن را نداشته باشد، جزع و بي‌قراري هلاكش مي‌سازد. بهترين مردم كسي است كه در وقت عطاي نعمت شكرگزار و در وقت مصيبت به اين صفت پسنديده آراسته باشد. در منزلت و جايگاه آن، همين بس كه وقتي از پيامبر(ص) درباره ايمان پرسيدند، فرمود: ايمان، همين ويژگي است.
پيامبر خدا، حضرت علي(ع) و امام صادق(ع)، در توصيف اين صفت پسنديده، در حديث‌هايي با مضمون مشترك فرموده‌اند: «جايگاه آن نسبت به ايمان، همانند جايگاه سر نسبت به بدن است.» همچنين حضرت علي(ع) پاداش صاحبان اين صفت را بالاترين پاداش‌ها معرفي كرده است.
امام باقر(ع) درباره اين عمل شايسته فرموده است: نوع زيبا و نيكو آن است كه در آن، شكوه به مردم وجود نداشته باشد و اين كار در حال نيازمندي و فقر، بهتر از جوانمردي و بخشندگي است. از امام صادق(ع) نيز درباره اين صفت ويژه بندگان مؤمن خدا سخنان بسياري نقل شده است كه به مضمون برخي از آنها اشاره مي‌شود: نهايت اطاعت بنده از خداوند و رضايتش از او، نسبت به آنچه (بنده) دوست دارد يا بدش مي‌آيد، است و كسي كه در مقابل هر بلايي آن را آماده نكند، درمي‌ماند. چه بسا يك ساعت آن، خوشحالي طولاني به دنبال داشته باشد و چه بسا يك ساعت لذت بي مورد، باعث ناراحتي و اندوه طولاني شود.
در حديثي بسيار زيبا از امام صادق(ع) نقل شده است كه فرمود: در تمام كارهايت، به اين صفت، آراسته باش؛ زيرا خداوند حضرت محمد(ص) را برانگيخت و او را به اين كار فرمان داد.نيكي و پيروزي به دنبال داردو هنگام بلا، بهتر از غفلت به هنگام آسايش است.از امام صادق(ع) نقل شده است كه فرمود: نعمت همنشيني با پيامبران از اين عمل نيكو به دست مي‌آيد.
نظر شما