پیروز ارجمند، آهنگسازو استاد دانشگاه درباره انگاره حزن در موسیقی ایران به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان گفت: احساس انسان موجودیت نسبی دارد، به عنوان مثال وقتی از شادی و غم صحبت می کنیم انواع و اقسام شادی و غم داریم، شادی از دیدن یک دوست و یا شنیدن یک موسیقی و ... را شامل می شود و در مورد غم نیز انواع و اقسام غم داریم از غم از دست دادن عزیزی می تواند باشد تا غم عشق و غم هجران و... در فرهنگ و ادبیات فارسی درباره غم های مختلف صحبت شده است، اینکه در موسیقی ایران این غم چگونه تعبیر می شود این به ذائقه شنیداری برمی گردد. در اجراهایی که من خارج داشتم آنها وقتی به موسیقی من گوش می دهند ، نگفتند غمگین بود، گفتند عمیق است. غم ممکن است عمق و مفاهیم معنوی باشد.
وی خاطر نشان کرد: من به طور کلی نمی توانم بگویم موسیقی ایرانی غمگین است مگر زمانی که شعری در کنار آن قرار می گیرد که بار اندوه آن را زیاد می کند، البته این امری نسبی است و حکم کلی صادر نمی کنم و این به ذائقه شخصی برمی گردد.
پیروز ارجمند تصریح کرد: برخی غم ها در موسیقی دل انگیز هستند، ما این را در موسیقی آیینی مان داریم، در منقبت خوانی، نوحه خوانی ها وقتی درباره حادثه عاشورا می خوانیم در آنجا تلفیق غم است اما آن غم آرام بخش است، من به این اصل معتقد نیستم که موسیقی ایرانی غمگین است این امری نسبی است.
این آهنگساز در پاسخ به این سئوال که آیا شرایط اجتماعی و سیاسی ایران در طول قرون بر بافت موسیقی ایران تاثیر گذاشته است، گفت: یک اثر هنری بازتابی از خالق اثر و جامعه است ما نمی توانیم منکر تاثیرات اجتماعی و سیاسی فرد در اثرش باشیم، بخشی از حوادث تاریخی و اتفاقات تاریخی بر ماهیت و احساس موسیقی ما تاثیر گذاشته اند، مثلا در موسیقی لرستان بار حماسی زیاد است، وقتی به تاریخ مراجعه می کنید می بینید اقوام لر در دوران های گذشته در حال دفاع از مرزها بودند؛ یا وقتی فرهنگ سیستان و بلوچستان را مطالعه می کنید می بینید موسیقی روایت احساس برخاسته از جغرافیای منطقه است، جغرافیای هر منطقه بر موسیقی آن منطقه تاثیر می گذارد.
نظر شما