خبرگزاری شبستان – گروه سیاسی: اندونزی بزرگترین قدرت اقتصادی جنوب شرقی آسیا است. بنابر آمار سال ۲۰۰۵ تولید ناخالص داخلی اندونزی ۲۸۷ میلیارد دلار بودهاست که سهم سرانه هر فرد ۴۴۵۸ دلار است. سهم صنعت ۴۰٫۷٪ که بیشتر به فرآوری محصولات کشاورزی و معدنی مشغول است و سهم بخش کشاورزی ۱۴٪ میباشد و محصول اصلی اش برنج است. با این حال بیشترین شاغلان در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند. ۴۱ میلیون و هشتصد هزار نفر از نیروی کار در بخش کشاورزی شاغلند؛ که کشاورزانی هستند که حرفهای نیستند و در سطح کلان تولید نمیکنند. اما هم کشاورزان بزرگ و هم روستاییان مقدار زیادی لاستیک، چای، قهوه، تنباکو و ادویه تولید و صادر میکنند. از دوران استعمار هلند زیرساخت مناسب آبیاری در کشاورزی برای اندونزی به جا مانده است.
بنابراین گزارش، بیشترین صادرات اندونزی به کشورهای آمریکا و ژاپن و چین و سنگاپور میباشد. اندونزی از لحاظ معدنی کشوری غنی میباشد و معادن نفت، گاز طبیعی، قلع، نیکل، زغال سنگ، بوکسیت و مس در این کشور موجود است اما به علت نسبت بیشتر جمعیت به ثروت جمعیت مردم فقیر زیاد است. صنعت معدنکاری سهمی ۱۲ درصدی در تولید ناخالص داخلی اندونزی دارد. یکی دیگر از منابع کسب درآمد برای اندونزی صنعت گردشگری است. در اواخر دهه ۹۰ میلادی که بازارهای اقتصادی در آسیا دچار مشکلات شدید شد، ارزش پول اندونزی نیز بشدت سقوط کرد و سوهارتو ناچار شد تا اصلاحات اقتصادی شدیدی را انجام دهد و در همین رابطه با صندوق بینالمللی پول برای کمکی به ارزش بیش از ۴۰ میلیارد دلار به توافق رسید. نارضایتیهای سیاسی و در خواست استعفای سوهارتو، از پیامدهای این مشکلات اقتصادی بود. در مارس سال ۱۹۹۸ سوهارتو برای چندمین بار به قدرت رسید. اما مشکلات برای دولت همچنان ادامه داشت.
این گزارش می افزاید: در میان سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ شمار میلیونرها در اندونزی رشد فزایندهای داشتهاست اما هنوز نیمی از مردم با درآمد روزی کمتر از دو دلار زندگی میکنند. تنها ۱۰ درصد کسانی که کار میکنند مالیات میپردازند و دولت برای تأمین آموزش رایگان و بهداشت مشکل دارد. تولید نفت در اندونزی بسیار کم است و این میزان تنها برای تأمین نیازهای داخلی این کشور صرف میشود ولی با این حال اندونزی بزرگترین تولیدکننده نفت در کشورهای جنوب شرقی آسیا بهشمار میآید. اندونزی به دلیل فرسودگی چاههای نفت و کمبود تولید نفت در این کشور در ماه مه ۲۰۰۸ از سازمان اوپک خارج شد. اندونزی بدنبال توسعه روابط خود با ایران است چرا که لغو تحریم ها باعث شده است که امکان سرمایه گذاری بیشتری نسبت به گذشته در ایران بوجود بیاید و این سرمایه گذاری دارای منافعی است که به سود هر دو کشور است.
بنابراین گزارش، در همین راستا ایرنا به نقل از تریبیون جامبی از زبان ویراتماجا پوجا، مدیرکل بخش نفت و گاز وزارت انرژی و منابع معدنی اندونزی نوشته است: "متوسط منابع ذخیره سوخت این کشور در حال حاضر تنها برای 21 روز است که به طور مساوی نیز در سراسر اندونزی توزیع نشده است. اندونزی در حال حاضر نیازمند است منابع ذخیره سازی سوخت را به حدود 30 روز برساند. سرمایه گذاران بالقوه ایران اکنون در این کشور بسر می برند و در نشست ها در مورد ساخت یک پالایشگاه نفت بحث می شود که هدف از ساخت آن تطبیق بیشتر ذخایر نفت است. اندونزی قصد واردات نفت و گاز مایع از ایران را دارد و از سوی دیگر سرمایه گذاری برای ساخت یک پالایشگاه نفت در اندونزی مطرح است. ما در نشست با مقامات ایرانی از شرکت های ایرانی در بخش انرژی برای سرمایه گذاری در ساخت پالایشگاه و سرمایه گذاری برای ذخیره سازی سوخت دعوت می کنیم. بحث ساخت یک کارخانه کود شیمیایی نیز مطرح است."
یادآور می شود: اندونزی به عنوان یک کشور پهناور و متشکل از بیش از 17 هزار جزیره باید برای امنیت انرژی میزان ذخیره سازی را افزایش دهد. این سیاست با هدف اطمینان از امنیت عرضه انرژی در سراسر این کشور اتخاذ شده است. پیش بینی شده است روند تولید ملی نفت اندونزی به دلیل کشف نشدن ذخایر جدید همچنان در سال های آینده رو به کاهش باشد. در حال حاضر تولید نفت ملی اندونزی حدود 817 هزار بشکه در روز است، در حالی که در بودجه کشور 835 هزار بشکه پیش بینی شده است. براساس پیش بینی ها، تولید نفت اندونزی به کاهش خود طی پنجسال آینده ادامه خواهد داد. تولید نفت این کشور در سال 2010 میلادی حدود 942 هزار بشکه در روز بود. پیش بینی تولید برای سال جاری 835 هزار بشکه بوده که تا سال 2020 میلادی تنها به 550 هزار بشکه می رسد.
نظر شما