«جواد عزتی» بازیگر سینما و تلویزیون در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه جایزه سیمرغ فجر چقدر تاثیر و ایجاد انگیزه برای هنرمندان دارد، به خبرنگار سینمایی شبستان گفت: هر عملی وقتی مخاطب پیدا می‌کند هنر می‌شود؛ از دکوراسیون منزل گرفته تا نقاشی کردن و بازیگری. جوایز و از جمله «سیمرغ» نیز بخشی از مخاطب بودن و مورد توجه قرار گرفتن است و وقتی هر عمل هنرمند تشویق و دیده شدن بیشتری دارد، درصد اینکه هنرمند انرژی بیشتری برای اینکه بتواند آن جایزه را دریافت کند، بیشتر خواهد شد و صددرصد تاثیر بسیاری بر انگیزه هنرمند دارد و جایزه سیمرغ حتی بر خالصانه و صادقانه بودن هنر هنرمند تاثیر دارد.
تبلیغات می‌تواند از یک فیلم بت بسازد
وی در پاسخ به اینکه وجود ماهواره ها و آثار آنها در خانه های مردم، چقدر بر انگیزه رقابت هنرمندان از بازیگران گرفته تا کارگردانان و فیلمنامه نویسان، تاثیر دارد؟ البته چون بودجه خیلی از کارهای سینمایی و تلویزیونی دولتی است شاید هنرمندان جواب این سوال را منفی بدهند، توضیح داد: بله حق با شماست، اما به نظر من بخش تبلیغات ماجرا خیلی بیشتر و مستقیماً باید وارد عمل شود. همه ما تحت تاثیر نمایشی هستیم که برایمان برگزار می شود؛ برای مثال من در خانه نشستم و از بازیگری که در هالیوود حضور دارد بیشتر از بازیگران سینمای ایران اطلاع دارم. بنابراین تبلیغات بخش خیلی مهمی در کار هنری است. همچنین اهمیت دادن به هنرمندان از دیگر نکات مهم است؛ در دنیا وقتی یک بچه 15 ساله فیلم بازی می کند و قبل از اینکه فیلمش اکران شود مجسمه‌اش را می سازند و مخاطبان بدون اینکه بدانند و بفهمند به تماشای فیلم می روند. بنابراین آنها از فیلم بت می سازند و روی آن مانور می دهند و از اکران فیلم پول در می‌آورند. این مفهوم صنعت سینماست که هیچ عیب و ایرادی هم ندارد، اما ما این کار را بلد نیستیم.
ما برند درست نمی‌کنیم بلکه فقط تعداد برندها را زیاد می‌کنیم
بازیگر فیلم سینمایی «در مدت معلوم» در پاسخ به اینکه آیا این همه سایت و برنامه سینمایی برای شناخت هنرمندان داخلی کافی نیست که مخاطب به دنبال هنرمندان خارجی می رود؟ گفت: وقتی یک برند درست می شود روی آن برند تبلیغات صورت می گیرد؛ مساله ما این است که برند درست نمی کنیم و فقط تعداد برندها را زیاد می‌کنیم. مثال بهتر اینکه یک شبکه ماهواره‌ای با 35 نفر راه اندازی می شود و روی آن تبلیغات صورت می گیرد و این شبکه بیشتر از یک شبکه ای که 35 هزار نفر کارمند دارد، دیده می شود و در نهایت برنامه ها و فیلم هایی را که هدف شبکه است پخش می شود که مردم هم آنها را تماشا می کنند.
وی تاکید کرد: بنابراین در ابتدای کار باید مخاطب را پیدا کرد و بعد برنامه ای را ساخت و پخش کرد.
ما بیشتر از خارجی‌ها انرژی روی فیلم‌ها می گذاریم
عزتی در پاسخ به اینکه آیا در این راه کیفیت کارها برای جذب مخاطب کاربرد نداشته است، بیان کرد: ما کم کار نمی کنیم اما نمی توانیم خوب کارمان را نمایش دهیم. انگار که بخش هنری کارهای ما فراموش شده است، چراکه ما حتی از آنور آبی ها هم در کارهایمان بیشتر انرژی از لحاظ زمانی، مالی و انسانی می‌گذاریم.
وی تصریح کرد: انگار کسی نیست که کار را از ما تحویل بگیرد، یعنی سفارش دهنده وجود دارد اما تحویل گیرنده وجود ندارد؛ به این معنی که کسی نیست بگوید پولی که تحویل شما دادم چه کار کردید؟ در واقع نتیجه کار خیلی مهمتر از بقیه کار است؛ برعکس همه جای دنیا که از کاه کوه می سازند.
بیماری تلویزیون به سینما و تئاتر هم سرایت پیدا کرده
جواد عزتی در پاسخ به این سوال شبستان که علیرغم همه تلاش‌های هنرمندان، بخش فیلمنامه و خیلی از وجوه کارگردانی هنوز این احساس را نکرده اند که رقیب‌های جدی در دنیا دارند. اشکال کار از کجاست؟ گفت: به نظر من باید نوع ساختار کاری را از بیخ خراب کنیم نه اینکه آدم ها را کنار بگذاریم، چون هنرمندان همین ها هستند و قرار نیست از خارج وارد کنیم و باید از آنها استفاده کنیم و اینکه چطور از آنها استفاده کنیم بسیار مهم است. برای مثال شما قرار است سریالی بسازید؛ دو دوتا می کنید که چطور بسازید که به عوامل دو ماه حقوق بدهید و به همین دلیل 50 یا 60 روز قبل از مناسبت کار را آغاز می‌کنید! من به یک تهیه کننده گفتم که این طور کار نکنید، در جواب گفت اگر من نکنم، افرادی هستند که حاضرند بدون پول این کار را انجام دهند. همین اتفاق نیز گاهی می افتد و مخاطب هم کاملاً متوجه می شود.
وی افزود: این گونه افراد حتی نمی دانند که حداقل برای نوشتن فیلمنامه 60 روز زمان لازم است؛ خدا شاهد است که من سکانسی بازی کردم که نویسنده تلفنی دیالوگ را می گفت، دستیار کارگردان می‌نوشت و من می خواندم و دوربین هم می‌گرفت! ما باید چطور دلمان را خوش کنیم که فیلم خوبی از آب درآید.
تلویزیون ما بیشتر فکر جیبش است تا هنر!
بازیگر سریال «دردسرهای عظیم» در ادامه خاطرنشان کرد: تلویزیون ما بیشتر فکر جیبش است تا هنر. تلویزیون ما پتانسیل خیلی خوبی در طنز داشت که خیابان ها به خاطر یک سریال خلوت می شدند اما الان اینطور نیست و این در حالی است که تمام هنرمندان هم حضور دارند و کسی استفاده از آنها را بلد نیست.
وی در پایان تاکید کرد: خواسته یا ناخواسته سینما و تئاتر هم از تلویزیون تغذیه می کند و از هم جدا نیستند و امکان ندارد وقتی یک بیماری در یکی از آنها بیاید، دیگری را درگیر نکند. چرا در سینما کسی می آید و با خوشحالی می گوید که این کار را 17 روزه بستم! در حالی که این فرد باید با خجالت از این موضوع صحبت کند و این بیماری است که از تلویزیون نشأت گرفتند.
گفت‌وگو: محمد صالح حجت الاسلامی
نظر شما