سه شنبه بزرگ آمریکا ؛ چرا سندرز، گزینه مطلوب مسلمانان است؟

مهدی دل روشن*

امروز، روز مهمی است در تاریخ انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 آمریکا؛ احتمالاً امروز تکیلف همه چیز روشن می شود و دو نامزد نهایی دو قطب انتخابات یعنی جمهوریخواهان و دموکرات ها، مشخص می شود. در اردوگاه، دموکرات ها، قاعده بازی ساده تر از بازی پیچیده در آوردگاه جمهوریخواهان است. دوئل کابوهای حزب قدیمی در ماه های منتهی به سه شنبه بزرگ، خیلی عجیب غریب بوده است. روزی ترامپ، لوک خوش شانس دوئل ها بوده، روزی تد کروز، تیرهایش را به هدف زده، روزی روبیو، روزی بن کارسون، همان طبیب سیاست در ایالات متحده را می گویم!

امروز سه شنبه اما 99درصد ، تکیلف معلوم می شود. «کاکس» یا همان پیش انتخابات خواهد گفت که بنگاه چی نیویورکی با تابلوی جمهوریخواهان به جنگ سرباز دموکرات ها خواهد رفت یا تد کروز یا مارکو روبیو یا شاید یک دیگر. کسی چه می داند؟ هر چه هست اما فقط می شود امیدوار بود که حباب ترامپ در این مرحله بترکد و او بیش از این، وقت مردم را نگیرد! البته شاید لازم است که ترامپ بماند تا در مقابل «گزینه» جمهوریخواهان، شکست بخورد! البته هر احتمال دیگر نیز وجود دارد؛ مثلاً شاید خود دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا شود!

در سه شنبه بزرگ، چیزی حدود یازده ایالت در کاکس مشارکت می کنند و آرای خود را به نفع کاندیدای مورد علاقه شان در صندوق بریزند. میخواهم البته یکی از پاشنه آشیل های اردوگاه جمهوریخواهان را برایتان بگویم؛ تعداد زیاد کاندیداهای جمهوریخواه، بدون شک آنها را با یک وضعیت آرای شکننده ، مواجه خواهد کرد. در واقع، کسانی در کمپین حزب قدیمی هستند که فقط تنها هنرشان، شکستن آرای دیگران است. شاید رقابت اصلی بین ترامپ و کروز است و با کمی ارفاق بتوانیم، روبیو رو هم به جمع این دو راه بدهیم.

در جناح مقابل اما، کاملاً با یک دوگانه روشن و مبرهن طرف هستیم؛ یک دو قطبی تمام عیار که امروز سه شنبه، احتمالاً یکی از قطب ها، باید از معرکه خداحافظی کند. همان طور که در روزهای گذشته هم همین جا گفتم امیدوارم، آن کسی که خداحافظی می کند، هیلاری باشد! برای چی؟ چون از او دموکرات تر کسی هست؛ برنی سندرز. پیرمرد دوست داشتنی که نشان داده رئیس جمهوری منضبط و منطقی است. درست است که لابی های قدرت و ثروت در آمریکا، گاهی وقت ها نظراتشان را بر روسای جمهور ایالات متحده، تحمیل می کنند اما تجربه اوباما نشان داد که رئیس جمهور هر چقدر هم ضعیف باشد، زیر بار هر حرفی نمی رود! هیلاری، روابط محکمی با صهیونیست ها دارد؛ او کاملاً متصل به لابی های چند میلیون دلاری صهیونیستی است و پول کمپین تبلیغاتی خود را از طریق آنها، جفت و جور می کند. درست در نقطه مقابل، برنی سندرز ایستاده است. مردی که خوش ندارد برای رئیس جمهور شدن، پول جمع کند و خود را مقروض و مدیون لابی ها کند. او حتی از ورود این نوع پول ها به کمپین ها از تعبیر پول های کثیف یاد می کند و مدام مخالفت خود را نشان داده است. سندرز، یک یهودی ضدّ صهیونیست است و میانه خوبی با نتانیاهو ندارد. او جوانی خود را در سرزمین های اشغالی و بر روی مزارع کشاورزی گذرانده و معتقد است که صهیونیسم بیشتر یک تفکر و قومیت است تا یک کشور؛ او چیزی به اسم «کشور» اسرائیل را از بیخ و بن قبول نداشته و از گفتن آن نیز ابایی ندارد.  سندرز در کمپین های تبلیغاتی اش بارها از موج اسلام هراسی در امریکا، انتقاد کرده  و مسلمانان این کشور را بخشی از جامعه ایالات متحده دانسته که باید به حقوق آنها احترام گذاشته شود. سندرز، مخالف دیدگاه تروریسم خطاب کردن مسلمانان است و بصورت متناوب، علاقه خود را به پیروان آیین اسلام ابراز کرده است. از سوی دیگر، مسلمانان هم به سندرز، علاقمند هستند و او را نسبت به سایر کاندیداها، مطلوب تر می دانند.

به هر حال، در سه شنبه بزرگ هر نوع احتمالی وجود دارد و رأی دادن به هر یک از داوطلبان قرمز و آبی، دور از انتظار نیست اما شاید همان قدری که اوباما دوست ندارد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا شود، همان قدر هم و شاید هم بیشتر، خوش ندارد که هیلاری کلینتون ، کلیدهای کاخ سفید را از او تحویل بگیرد! باراک، بدون شک، اندیشه ها و سیاست های برنی را به خود نزدیک بر می بیند.

*تحلیلگر و کارشناس ارشد روابط بین الملل