خبرگزاری شبستان - گروه قرآن و معارف: "در روایات داریم که از حضرت عیسی علیه السلام پرسیدند با چه کسی نشست و برخاست کنیم، حضرت در پاسخ فرمودند با کسی نشست و برخاست کنید که وقتی می نشینید و بلند می شوید آن فرد شما را به یاد خدا بیاورد. در واقع این جا آن معیار در دست ماست که عیار و سنجش نشست و برخاست این است که آیا از ناحیه این مؤانست ما به یاد خدا خواهیم بود یا نه از حق دور خواهیم افتاد." آنچه در ادامه می آید بخش دوم و پایانی گفتگوی خبرنگار سرویس "قرآن و معارف" با حجت الاسلام و المسلمین علی اصغر آیتی، مدیر مرکز تخصصی نماز درباره شیوه تغییرات معنوی در سال جدید است که در ادامه می خوانید.
در بخش پیشین به این معنا اشاره داشتید که اگر ما در سال جدید می خواهیم به رشدی درونی و معنوی برسیم این رشد بدون توجه به نشست و برخاست هایمان اتفاق نخواهد افتاد و در ادامه توضیح دادید که منظور از این نشست و برخاست ها صرفا نشست و برخاست با اشخاص نیست. منظورتان در این باره چیست؟
شما در طول روز تحت تأثیر پدیده هایی قرار می گیرید که ممکن است آن ها به عنوان یک شخص انسانی نباشند اما با واسطه، اندیشه ها و افکار و پندارهایی را به وجود می آورند. فرض کنید که ما امروز جلوی تلویزیون می نشینیم. شاید در نگاه اول این نشستن پای تلویزیون یا فرض کنید ماهواره به معنای نشست و برخاست نباشد اما در حقیقت شما در پای یک اندیشه و فکری نشسته اید و خواه ناخواه متأثر از آن اندیشه می شوید. مثل امروز که می بینید افراد در معرض شبکه های اجتماعی مجازی و موبایل ها و فناوری اطلاعات هستند، این ها مصادیقی از همان نشست و برخاست ها هستند که نیاز به کنترل و مدیریت دارند و انسانی که اهل حساب و کتاب و مراقب اعمال خود است، با نگاهی تمییزگر به این فناوری ها ورود می کند چون نمی خواهد عهد خود را بشکند، بنابراین مراقب نشست و برخاست های خود خواهد بود.
در واقع توصیه جنابعالی این است که یکی از پروژه هایی که در سال جدید می تواند به عنوان مصادیقی از یک مراقبه برای تغییر رفتار مورد توجه قرار بگیرد مدیریت هوشمندانه تر بر نشست و برخاست های مجازی است؟
بله، به خاطر این که این جا هم مثل یک نشست و برخاست واقعی همان آثار به وجود می آید. در روایات داریم که از حضرت عیسی علیه السلام پرسیدند با چه کسی نشست و برخاست کنیم، حضرت در پاسخ فرمودند با کسی نشست و برخاست کنید که وقتی می نشینید و بلند می شوید آن فرد شما را به یاد خدا بیاورد. در واقع این جا آن معیار در دست ماست که عیار و سنجش نشست و برخاست این است که آیا از ناحیه این مؤانست ما به یاد خدا خواهیم بود یا نه از حق دور خواهیم افتاد.
اگر بخواهید به نکته کلیدی و مهم در این رابطه اشاره داشته باشید آن نکته چه خواهد بود؟
نکته مهم این است که اگر برای انسان در این مسیر و در تعهدی که داده و عهدی که بسته است، خللی پیش آمد، فرض کنید مثلا قرار با خود گذاشته که نمازهایش را سر وقت و در موقع اذان بخواند، حالا یک روز بلند شد و دید آفتاب سر زده و نمازش قضا شده است، بلافاصله قضای آن نماز را بخواند یعنی به وقت دیگری واگذار نکند و در اولین فرصت جبران کند.
این چالشی است که اغب افرادی که می خواهند در خود تغییرات بزرگ معنوی به وجود آورند با ان مواجه هستند و چون یک بار عهد را می کشنند دیگر هد را زیر پا می گذارند و به اصلاح می گویند ما این کاره نیستیم.
این رفتار صحیحی نیست. اگر کسی عهد را شکست، در اولین فرصت باید جبران کند. همچنان که عرض شد رفتار بزرگان ما هم همین بوده است و آن ها حتی تنبیهاتی برای این کار در نظر می گرفتند تا قضیه جبران شود.
شاید این پرسش برای بسیاری پیش آید که منشأ این غفلت ها که در مسیر حق پیش می آید از کجاست، چون حضرتعالی اشاره به موضوع نماز سر وقت داشتید شاید پرسش این باشد که اساسا چرا آن نماز قضا می شود و فرد توفیق خواندن نماز صبح را در اول وقت از دست می دهد؟
مسلما هر کسی با جستار در درون خود پی به این غفلت ها خواهد برد که مثلا در روز قبل چه کرده است و چه رفتاری از او سر زده است که این گونه شده است. از آیت الله بهجت پرسیده می شود که چه کنیم نماز صبح مان قضا نشود و ایشان در پاسخ می فرمایند اگر بقیه نمازهایتان را مستمر و سر وقت بخوانید در آن صورت توفیق حاصل خواهد شد که نماز صبح را هم سر وقت و در اول وقت بخوانید.
بهار یک انقلاب در جان زمین است. زمین مرده به مدد انفاس الهی جان دوباره می گیرد و بعد از آن رخوت ها دوباره بیداری و سرسبزی پیش می آید. چه کنیم که ما هم از این هشیاری بهره ای و حظی داشته باشیم؟
در قران کریم یکی از توصیه ها به انسان این بوده که در زمین بگردد و گردش کند و آثار و آیه ها و نشانه ها را ببیند و پیش چشم خود بیاورد که چگونه طبیعت مرده به طبیعت زنده تبدیل می شود و از همین اتفاق به زنده شدن خود بعد از مردن پی ببرد و به یاد معاد بیفتد. بنابراین آنچه می توان از این سفره الهی برداشت، همان توجه دادن انسان به معاد و زنده شدن بعد از مرگ است.
نظر شما