عشق و ارادت به اهل بیت (ع) سرمایه مدافعان حرم

محمد مدواری، جانباز مدافع حرم در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی شبستان گفت: تنها عشق و ارادت به اهل بیت (ع) است که مدافعان را راهی نبرد می کند، مدافعان حرم داوطلبانه می روند و هیچ اجباری در اعزام آنها وجود ندارد.

وی افزود: سال گذشته که بر سر مزار پدر و مادرم به بهشت زهرا رفته بودم نگاهم به قطعه 50 افتاد قطعه ای که حدود 22 تابوت شهید در آنجا دیدم، که متعلق به شهدای مدافع حرم بود همان جا در ذهنم آمد چرا برای دفاع از حرم اهل بیت (ع) کاری نکرده ام.

جانباز مدافع حرم با اشاره به انجام مقدمات برای حضورش در سوریه بیان کرد: در بهشت زهرا تصمیم گرفتم من هم یکی از مدافعان حرم باشم، به همین خاطر مسئله را با همسرم مطرح و پیگیر مقدمات حضورم شدم، در آن زمان در شرکت پارس خودرو کار می کردم وقتی تصمیم گرفتم مدافع حرم شوم می دانستم باید از خیلی چیزها دست بکشم بنابراین با شرکت تسویه حساب کردم تا بتوانم دوره های آموزشی، آمادگی جسمانی و مهارت های نظامی و عملیاتی رابیاموزم.

مداوی ادامه داد: در پایان دوره های آموزشی بر اساس مهارت و تخصص نظامی نیروها را گروه بندی می کنند و با توجه به شرایط حساس مقابله با نیروهای داعش بسیار در این امر هم سخت گیری می کنند و افرادی را با توانایی و گذراندن دوره انتخاب می کنند وصیت نامه ام را نوشتم و آن را به دست همسرم دادم و به قصد اعزام به سوریه منزل را ترک کردم.

جانباز مدافع حرم یادآور شد: شیعیان دیگر کشورها مانند لبنان، پاکستان، افغانستان و .. برای دفاع از حرم حضرت زینب و حضرت رقیه (س) به سوریه می روند وقتی به حلب رسیدم با چشمان خودم دیدم در این میدان جنگ قومیت وجود ندارد نابودی نیروهای داعش و تکفیری هدف مشترک مسلمانان است. عشق به اهل بیت (ع) و اراده خواست خداوند مهمترین انگیزه نبرد و پیروزی در برابر دشمن است.

وی با اشاره به حضور همزمان برادر شهیدش میثم و خودش در سوریه گفت: میثم 5 سال تمام در سوریه حضور داشت و در عملیات های مختلف شرکت کرده بود، همزمان میثم در شام و من در حلب بودم هرچه تلاش کردیم همدیگر را ببینیم به دلیل ناامنی راهها موفق نشدیم پس از شهادت میثم مصمم تر شدم احساس کردم وظیفه و مسئولیتم بیشتر شده است در عملیات ها شرکت کنم.

مدواری در خصوص مجروح شدنش گفت: 21 دی 94 در منطقه حلب مجروح شدم ،در حین شرکت در نبرد، گلوله ای به شکم و پایم اصابت کرد درد زیادی حس می کردم نیروها درگیر نبرد بودند و کسی نبود به زخمی ها کمک کند، به دلیل درد و خونریزی چشمانم سیاهی رفت فقط یاد دارم یکی از همرزمان که پاکستانی بود به من کمک کرد و بعد از طی مسیر طولانی و عبور از گذرگاه های طبیعی مرا به قرارگاه رساند و سپس برای مداوا به ایران آمدم.

بنا براین گزارش،در ادامه لیلا زمانی، همسر جانباز مدافع حرم با اشاره به حضور همسرش به عنوان مدافع حرم بیان کرد: نه تنها در برابر تصمیم محمد مخالفتی نکردم بلکه در تمام مراحل همگام و همسو با همسرم بودم و افتخار می کنم از این که همسرم لیاقت داشته تا مدافع حرم باشد.

وی یادآور شد: همسر من شرکت پارس خودرو کار می کرد و نظامی نبود اما عشق به اهل بیت (ع) و حضرت زینب (س) بود که تصمیم گرفت به سوریه برود، عموم مردم دیدگاه خوب و ارزنده ای از حضور مدافعان حرم بودند، خانواده های مدافعان حرم توقعی از مردم ندرند اما عده ای نادان حرف از مسایلی می زنند، که در شان جامعه اسلامی و مدافعان حرم نیست همه مسایل با دید مادی بنگرند .