خبرگزاری شبستان //فارس
کارش قبلا با فیلم، چاپ و ظهور بود، امروزه به مدد تکنولوژی کارش آسان تر که نه، ولی بهتر شده است، دیگر نمی خواهد برای یک عکس به لابراتوار برود، تا سوژه تمام شد یک لپ تاپ و مموری و فتوشاپ، به زبان آسان می آید، بخواهی از بین صدها عکس برترین هایش را انتخاب کنی، برنامه عادی باشد استرس کمتری وجود دارد، امان از روزی که یکی از بزرگان کشوری یا لشکری سر و کله اش توی حوزه استحفاظی یک عکاس پیدا شود، از چند روز قبلش باید آماده باش باشی، دوربین را به حفاظت بسپاری برای چک و خنثی، از سر مراسم هم نگو که با دوربین های خودخواه صدا و سیما و برخی محافظان برای یک شات عکس بهتر درگیر می شوی، بعد از برنامه هم باید سریع تر از دیگران عکساهایت روی سایت باشد که تهران ایراد نگیرد؛ این ها دردسرهای یک عکاس خبری است، یکی از آنان می گوید: "افتخارما اینست که در غم و شادی مردم در کنارشان هستیم."؛
برنامه های عمومی هم برای خودشان حکایتی دارند، هرکسی می خواهد با موبایل خودش فیلم و عکس بگیرد و مردم با عکاسان درگیر می شوند، نمی خواهند قبول کنند که این شغل اوست و برای آنان فقط یک تفریح است برای بلوتوث های آینده، درگیری، بازداشت، سرقت لوازم عکاسی و حتی ضرب و شتم همواره یک عکاس خبری را تهدید می کند، همه این تهدیدات به یک کنار، عدم توجه مسئولان برای ساماندهی آنان هم به کناری دیگر، آنان همواره در زیر سایه سنگین خبرنگاران گم می شوند و مسئولان کمتر به ایشان توجه می کنند.
عکاس ایرنا در استان فارس می گوید: "در میان قشر رسانه به جرات می توان گفت عکاسان خبری مظلوم ترینند، چه از جهت حقوقی چه از جهت امنیت و سختی کار."، این نهایت حرف یک عکاس خبری است، خنده بر لب دارند اما دلشان خون تر از این حرفاست.
شاید کمتر کسی بداند عکاسی خبری جز مشاغل پر خطر دنیاست، شغلی پر خطر بعد از کارگری معدن که نخستین شغل پر خطر جهان محسوب می شود.
سنگینی لوازم و تجهیزات، کمبود حقوق و فشار سنگین کار کمر عکاسان خبری را شکسته است، 17 مرداد را روز خبرنگار نامیده اند، گرچه عکاسان خبری جز خبرنگاران محسوب می شوند اما هیچگاه به اندازه ای که حقشان است دیده نشدند و کسی نفهمید که آنان چه می گویند.
عکاسان خبری حقوقی ثابت داشته باشند
رضا قادری، قبلا فیلمساز بوده، او که اکنون چهار سال است در خبرگزاری ایرنا در استان فارس کار می کند، می گوید: "در میان قشر رسانه به جرات می توان گفت عکاسان خبری مظلوم ترینند چه از جهت حقوقی چه از جهت امنیت و سختی کار."
او که سال گذشته عکاس برتر استان فارس لقب گرفت، می افزاید: "در طول سال و در بسیاری از برنامه ها و اتفاقات خبری عکاسان در خط مقدم هستند و در بعضی مواقع مورد ضرب و شتم قرار می گیرند. این عکاسان هستند که در باران و برف، در سرما و گرما و در شرایط سخت همیشه حضور دارند ولی متاسفانه هرگز از آنان تقدیری نمی شود و بدلیل اندک بودنشان همیشه در سایه سنگین جامعه خبرنگاران قرار می گیرند."
عکاس خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران منطقه فارس انگار دل پری دارد، پر تر از آنکه فکرش را بکنید، ادامه می دهد: "هر گاه صحبت از تقدیر، سفر، رپورتاژ، مسکن و حقوق و مزایاست این جامعه اندک رسانه مظلوم واقع می شوند، جامعه عکاسان خبری نیازمند یک تشکیلات حرفه ایست تا بتواند از حق خود دفاع کند، تشکیلاتی که مانند خانه مطبوعات در نقش دیوار نبوده و بتواند واقعا خدماتی ارائه دهد."
قادری با اشاره به اینکه در طول سال گذشته چندین بار عکاسان خبری مورد حمله سارقان قرار گرفته اند، می افزاید: "در بحث امنیت به دلیل همراه داشتن تجهیزات گران قیمت متاسفانه همیشه عکاسان در خطر هستند، کمترین تجهیزات یک عکاس 2 میلییون تومان ارزش دارد و با توجه به اندازه دوربین و لنزها جلب توجه می کنند و در خطر سرقت قرار دارند."
این عکاس شیرازی خاطرنشان می کند: "با توجه به این مسائل از مدیران و مسئولان استان خواهشمندم وسیله ای دفاعی به عکاسان خبری داده شود تا بتوانیم از خود دفاع کنیم، زیرا در صورتی که دوربین ما دزدیده شود باید حدود پنج میلیون تومان به سازمان خسارت بدهیم و این با حقوق 250 تا 300 هزار تومانی ما که آن هم ثابت نیست! امری غیر ممکن است و نکته قابل توجه این است که ما عکاسان خبرگزاری ها در صورتی که عکس به خبرگزاری بدهیم حقوق داریم! در غیر این صورت حتی هزار تومان هم حقوق ثابت به ما نمی دهند!."
وی گریزی به نحوه برگزاری مراسم روز خبرنگار می زند و می گوید: "امیدوارم در مراسم امسال روز خبرنگار مدیران وعهده های غیر ممکن ندهند و بتوانند به این درک برسند که جامعه خبری شیراز تنها حداکثر 50 نفر هستند نه 400 نفر! و کار ما رسانه ای های واقعی در طول یکسال با شام و 50 تا 100 هزار تومان پول قابل قیاس نیست!"
قادری خاطرنشان می کند: "همه ساله در 2 هفته مانده به روز خبرنگار برنامه های خبری پر از خبرنگار و رسانه هایی می شود که هرگز در هیچ مراسمی حضور ندارند و حتی قیافه آنان نیز نا آشناست و تنها برای گرفتن هدایا و سکه به برنامه های خبری می آیند و این برای جامعه خبری شیراز بسیار خجالت آور است و تعجب آور است که در مراسم 400 تا 600 مهمان رسانه ای دعوت می شوند، کسانی که در هیچ برنامه ای حضور ندارند."
عکاس خبرگزاری رسمی دولت در فارس خاطرنشان می کند: "بدتر و خجالت آورتر اینکه مدیران رسانه ایی که به عنوان نمایندگان ما سخنرانی می کنند، کسانی هستند که به هیچ عنوان از درد ما خبر ندارند و تنها نگران پر کردن جیب هایشان و ساختن برج و ملک، نگران گرفتن تبلیغات و .... هستند! کسانی که به اسم پیشکسوت بالا می روند به هیچ عنوان نمایندگان ما نیستند و امیدوارم دوستان رسانه امسال در صورت سخنرانی این افراد اینقدر شهامت و غیرت در رگهایشان باشد که سالن را ترک کنند!"
وی با انتقاد به اینکه برخی از بچه ها با کارهایشان باعث می شوند تا عکاسان خبری در پیش مدیران کوچک جلوه دهند، گفت: "امید که روزی ما عکاسان خبری خبرگزاری ها نیز حقوقی ثابت، بیمه ای مطمئن، تشکیلاتی با نفوذ و امنیتی در خور داشته باشیم."
افتخارما اینست که در غم و شادی مردم در کنارشان هستیم
مجید حقیقی، عکاس روزنامه خبرجنوب است با سه سال سابقه کار، می گوید: " گاهی اوقات دوربینم یاری ام نمی کند تا صحنه های دلخراش و ملال آور زندگی فردی را ثبت کنم، کسانی که خرجی خانواده غرور مردانه خود را زیر پا گذاشته اند و یا برای تامین خوراکی در زباله ها به دنبال تکه ای از باقی مانده میوه یا غذا می گردند، گاهی هم لحظاتی را قبت می کنم که نشان از غرور و افتخار افراد می شود و به خود می بالند که تصویری از آنها به ثبت برسد."
وی در پایان با افتخار خاطرنشان می کند: " افتخارما اینست که در غم و شادی مردم در کنارشان هستیم."
خبرنگاری هم از آن کارهایی است که بیرونش بقیه را کشته و داخلش هم خودمان را
علی گزبلند، از عکاسان خبری استان فارس با هشت سال سابقه کار از فانوس کیش تا سبحان، همگام، نیم نگاه و عصر مردم مسیری پر پیچ و خم است که او در این مدت پیموده است، او نیز همچون دیگران سر به گلایه می سپارد، انگار زخم دلشان تازه سرباز کرده است و می گوید: "17 مرداد هم دارد تبدیل می شود به همان کلیشه ای که نقش آن را روز تئاتر همه دیدیم، این را در لفافه گفتم تا فقط آنهایی که باید بدانند، این کار خبرنگاری هم از آن کارهایی است که بیرونش بقیه را کشته و داخلش هم خودمان را."
او ادامه می دهد: "اما چیزی که دل آدم را به درد می آورد، نه سختی کار بلکه درک نقصی است که حتی در درون بدنه جامعه خبری هم می توان از آن سراغ گرفت و در حقیقت رسانه و در کل خبرنگاران به عنوان گروهی که پژواک درد و شادی جامعه اند همیشه در کوران سخت ترین مشکلات قرار داشته و در بستر حوادث، مشکلات، بی حرمتی ها و در کل آنچه روح هر انسان آزاده را می آزارد با بردباری به کار خود ادامه می دهند و تمام مشکلات رفته را به امید ره آوردی برای جامعه شهر و کشور تحمل می کنند و انتظاری جز احترام به جایگاهی که از آن نمایندگی می کنند در افکار عمومی را ندارند و این احترام چیزی نیست جز درک این موضوع که خبرنگار لازمه وجود آزادی بیان است."
روز خبرنگار سناریویی تکراری
رضا بعیدی، عکاس نیم نگاه با سه سال سابقه کار، می گوید: "هفدهم مرداد ماه روزی به اسم خبرنگار است و منفعتش را غیر از خبرنگار می برد، امسال هم مثل هر سال بچه های خبرنگار شیراز به تب و تاب افتادند و دریغ از یک جو تغییر هر سال مثل هم، هر سال تکراری، هرسال گله و غصه و به جایی نرسیدن و آخر شب شامی خورده می شود و تمام."
عکاس روزنامه نیم نگاه با نگاهی متفاوت به مراسم روز خبرنگار امسال می نگرد و می افزاید: "فقط تنها تفاوت امسال با سال های دیگر اینست که در ماه رمضان قرار داریم و ابتدا شام خورده می شود و بعد از آن، از مدیر مسئول روزنامه ها گرفته، تا سخنرانی استاندار که به پایان می رسد و یک خبرنگار حق دفاع از خود و گرفتن تریبون را ندارد."
وی می گوید: "بعضی از ما خبرنگاران ادعای خبرنگاری داریم و توان دفاع ازخود را نداریم چه برسد دفاع از حق مردم در برابر مسئولان، آخر شب گله و گلایه از مسئولان در بین بچه های خبرنگار شروع می شود، امسال هم می گذرد تا امنیت شغلی، حقوق و مزایایی ناچیز، نداشتن بیمه خبرنگاری و مسکن خبرنگاران و غیره و غیره به فراموشی سپرده شود تا سال آینده دقیقا همین موقع."
بعیدی اضافه می کند: "روی صحبت من با مسئولان نیست روی صحبت من با همکاران خبرنگار است که تا متحد نباشیم در چشم مسئولان دیده نمی شویم و هر روز ما به یک نحو در جهت منفعت یک مسئول استفاده می شود و کمرمان خرد می شود تا آنرا به بالا بفرستیم و دیگر دیده نشویم."
این عکاس شیرازی در پایان می گوید: "این را بدانیم که هر کس تاریخ انقضایی دارد پس مواظب باشید که تاریخ انقضایمان تمام نشود و گرنه دور ریخته می شویم."
سالی یک بار برای خودمان بنویسیم
مهدی گرامی، عکاسی تازه کار، تنها یکسال است که آمده، دانشجوی رشته عکاسی خبری بوده اینچنین می گوید: "قلم در دست می گیرم تا این بار چند کلامی درباره خودمان بنویسم فکر می کنم بد نباشد حداقل سالی یک بار را به خودمان اختصاص بدهیم، این همه برای مسئولان نوشتیم آخر چه شد، این بار برای خومان و یکم بر علیه مسئولان بنویسیم، فکر می کنم هیچ کس قدر خودمان را به قدر خودمان نداند، قدر عکسی را که می گیرم و قلمی را که می زنیم را کسی نمی داند."
عکاس سرپرستی روزنامه همشهری در فارس می افزاید: "مسئولان که فقط انتظار دارند خبر خودشان کار شود و اگر به خاطر تداخل با برنامه های دیگر کمی دیرتر برای پوشش خبری شان بروی با نگاهای معناداری منظورشان را می فهمانند و درواقع مسئولان حق دیر کردن دارن ولی خبرنگارها اصلا ابدا، انگار اگر خبرنگار ها کمی دیر کنند گناه بزرگی مرتکب شدند، حال نوشتن برای این مسئولان برای ما سودی دارد، فکر می کنم اگر بیشتر از سالی یک بار برای خودمان بنویسیم بهتر باشد."
مسئولین کمی به فکر رفع مشکلات عکاسان خبری باشند
محسن تورع، عکاس خبرگزاری شبستان فارس، از ابتدا در همین خبرگزاری بوده و انگار به این خبرگزاری تعلق خاطر دارد، برای ایسنا فارس، برنا و پانا فارس هم عکس می گرفته، با حدود پنج سال سابقه کار، می گوید: توقع ندارم هر جا رفتم بالای مجلس بنشینم، اما این توقع هم نیست افراد شان ما عکاسان را کمتر از دیگر بداند، همیشه مسئولان به دنبال دوربین صدا و سیما می گردند، آنهم برای حداکثر یک دقیقه پخش در شبکه استانی، اما روایت ما عکاسان در طول سال در 24 ساعت شبانه روز قابل بازدید است، کاش مسئولان ما هم کمی فقط یک ذره با تکنولوژی پیش می رفتند تا متوجه باشند که عکاسان خبرگزاری ها بیشتر برای آنان سود دارند تا دوربین های واحد مرکزی خبر."
وی می افزاید: "مسئولین همانقدر که دوست دارند دیده بشوند باید به همان اندازه نیز برای رفع مشکلات ما گام بردارند تا با دلی آسوده برای آنان کار کنیم ولی متاسفانه فقط خودشان را می بینند و منصبشان را."
عکاس خبرگزاری شبستان فارس در پایان خطاب به همکاران خویش می گوید: "آنزمان که مسئولی به شما بی احترامی کرد اگر همه ما یک صدا مثل عکاسان تهرانی برنامه را بایکوت خبری کنیم دیگر هیچ مسئولی به خود اجازه بی احترامی به عکاسان را نمی دهد."
حساب عکاسان خبری با دیگر عکاسان جدا شود
امیرحسین ذوالفقاری را همه می شناسند، عکاس خبرگزاری ایسنا، اکنون برای تیم فجر به واسطه خدمت سربازی عکاسی می کند، متاسفانه آنجا هم قدر او را نمی دانند، می گوید: "اولین مسئله مورد نیاز عکاسان خبری داشتن بیمه شغلی است به طوری که خود و وسایل همراهشان بیمه شوند، بارها پیش آمده که عکاسان خبری در شلوغی هایی همانند دیدار شخصیت های مهم با مردم، مسابقه های ورزشی حساس یا مناطق محروم و خلوت، در خطر شکسته شدن دوربین خود قرار گرفتند."
وی می افزاید: "در روزهایی که شخصیت های مهم کشوری به فارس می آیند و مردم برای صحبت کردن و رسیدن به آن ها هجوم می آورند، عکاسی از این صحنه ها در میان ازدحام مردم، خطر شکستگی و آسیب دوربین را بارها برای ما و دوستان پیش آورده است، مسابقه های حساس فوتبال از دیگر نمونه این روزهای حساس هستند که دقیقا به خاطر دارم به خاطر هیجان و خوشحالی ما و چند تا از دوستان بعد از گلی که فجر سپاسی به پرسپولیس زد با وجود فنس های بلند اما یک تماشاگر در ورزشگاه حافظیه ترقه و سکه به سمت ما پرتاب کرد."
ذوالفقاری می گوید: "بعضی اوقات هنگام عکاسی اجتماعی خصوصا در مناطق محروم که افراد کم سواد بیشتر هستند، بسیار اتفاق می افتد که به خاطر سوءتفاهم به عکاسان حمله می کنند و مشکل دیگر عکاسان خبری بد رفتاری افرادی است که در مراسم مختلف مسئول برگزاری هستند، گرچه آن ها به دنبال برقراری نظم مراسم یا جلسه هستند اما محدویت های بسیار زیادی برای عکاسان خبری قائل می شوند."
عکاس خبرگزاری دانشجویان ایران منطقه فارس می افزاید: "ابتدا می بایستی حساب عکاسان خبری در این جور مراسم با دیگر عکاسانی که برای آرشیو شخصی عکس می گیرند و شاید بیش از چند نفر بعدا عکس های آنان را نبیند، جدا شود و این مسئولان به این درک برسند که بهترشدن عکس های عکاسان نتیجه کار خود آنان را بهتر نمایش می دهد، این افراد مسئول مرتبا می گویند که از دور عکس بگیرید اما با نورهای بسیار بد سالن های ما این کار عملا غیر ممکن است."
عکاس ایسنا فارس اضافه می کند: "نمونه دیگر مشکل قبلی در زمان هایی که واحد تولید صدا وسیما به مراسمی می آید به گونه بدتری اتفاق می افتد، آن ها تمام زوایای خوب را به خود اختصاص می دهند و برای هر فیلمبردار 2 محافظ می گذارند و هیچ کس حق ندارد حتی نزدیک آن ها شود، گویی آن ها تنها رسانه این کشور هستند و بقیه هیچ حقی ندارند!!!"
باید یادآوری کرد که عکس خبری خود به تنهایی می تواند یک رویداد را بهتر از آنچه که قلم می نویسد نشان دهد و امیدواریم این گزارش باعث شود تا مسئولان برای رفع نیازهای عکاسان خبری و دیگر خبرنگاران آستین همت را بالا بزنند و بدانند که این مناصب برای هیچ کس ماندنی نیست و مشمول این شعر سعدی شیرازی قرار بگیرند که می گوید: "بس بگردید و بگردد روزگار، دل به دنیا در نبندد هوشیار، ای که دستت می رسد کاری بکن، پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار."
پایان پیام/
نظر شما