به گزارش خبرگزاری شبستان: مسلما نام استاد محمدرضا شفیعی کدکنی روی هراثری باشد به آن اثر اعتبار خاصی می بخشد زیرا استاد معمولا در انجام کارهای علمی از وسواس و دقت نظر بسیاری برخوردار است. از این روست که گزیده ای که از غزلیات شمس تبریزی برگزیده است یکی از بهترین نمونه گزیده های غزلیات شمس به شمار می آید.
دیوان شمس تبریزی که یکی از برترین کتب در حوزه نظم فارسی و اثر جاویدان مولانا جلال الدین است و طرفداران بسیاری دارد. اما از آنجایی که حجم کلیات شمس مولوی بسیار بالا است و از حوصله بسیاری خارج می باشد و از سویی دیگر برخی از غزلیات مولوی در وزن های شگفت سروده شده است، گزیده غزلیات شمس دکتر کدکنی توانسته در این زمینه راهگشا باشد. زیرا استاد در این اثر یک سوم از غزلیات را که به حق از بهترین های دیوان برگزیده شده را انتخاب و جمع آوری کرده است، از این رو می توان گفت، گزیده غزلیات شمس استاد به چند دلیل محکم دارای اهمیت است، نخست به دلیل اهمیت اشعار که از صلابت و فخامت بسیاری برخوردار می باشد و دیگر انتخاب دقیق و پیراسته استاد شفیعی کدکنی است و از آنجایی که وی به ادبیات تسلطی جامع دارد و فرهنگ کهن و نو ایران را به خوبی می شناسد و سالهاست که عمر گرانمایه را در راه ترقی و پیشرفت ادبیات فارسی صرف نموده و به حق که در این زمینه گام های بزرگی برداشته است.
در گزیده غزلیات شمس شعر عرفاني مولانا، كوهه بر كوهه مي‌غلتد كه هركس بنا به ذوق و مشرب خود از آن برداشتي خاص دارد. موسيقي شعف‌انگيز و نشاط‌آور اين پديده‌هاي نبوغ تا آنجاست كه تمام ويژگي‌هاي ديگر سروده‌هايي كه به نام رند عالم‌سوز، شمس تبريزي، تصنيف و تدوين شده است تحت‌الشعاع و در سايه وجد بي‌پايان محتويات اين كتاب عظيم قرار مي‌گيرد.
نکته جالب توجه در شعر مولوی که طرفداران زیادی دارد در این است که او بيش از هر شاعر ديگري از اوزان مختلف سود جسته، به گونه‌اي كه گاهي غزليات در بحور به اصطلاح نامطبوع سروده شده و خواننده ناگزير است با دقت بيشتر و كشيدن پاره‌اي از كلمات، در خواندن برخي واژه‌ها از حوزه وزن خارج نشود.
نمونه ای از غزلیات شمس:
میانِ باغ گلِ سرخ های و هو دارد
که بو کنید دهان مرا چه بو دارد!
به باغ خود همه مستند، لیک نی چون گل
که هر یکی به قدح خورد و او سبو دارد
چو سال سالِ نشاط است و روز روزِ طرب
خُنک مرا و کسی را که عیش خو دارد
چرا مقیم نباشد، چو ما، به مجلسِ گل
کسی که ساقیِ باقیِّ ماهرو دارد؟
به باغ جمله شرابِ خدای می‌نوشند
در آن میانه کسی نیست کاو گلو دارد
عجایب‌اند درختانش، بکر و آبستن،
چو مریمی که نه معشوقه و نه شو دارد
هزار بار چمن را بسوخت و باز آراست
چه عشق دارد با ما، چه جست و جو دارد!
چاپ بیست و پنجم این کتاب با تالیف دكتر محمد رضا شفيعي كدكني با جلد شومیز و قطع رقعی با قیمت توسط انتشارات امیرکبیر منتشرشده است.
نظر شما