خبرگزاری شبستان- گیلان، شاید بتوان گفت آغاز رسمی اعتراض به حکومت محمدرضا پهلوی، از آنجا بود که امام خمینی رضوان الله یک بار به‌دلیل سخنرانی خطاب به شاه در عاشورای سال ۱۳۴۲، ۱۰ماه زندانی شد و بار دیگر به‌دلیل سخنرانی علیه قانون کاپیتولاسیون در سال ۱۳۴۳، ۱۵ سال تبعید گردید. همان زمان ها که وقتی از حضرت امام پرسیدند، شما با یاری چه کسانی می خواهید به قیام خود ادامه دهید؟ و امام قاطعانه در جواب فرمودند: یاران من در گهواره اند.
این امید به آینده بود که در سال 57 به ثمر نشست و یاران امام اغلب از کسانی بودند که در سال ۴۲ یا به دنیا نیامده بودند و یا به تعبیری دیگر دورن گهواره ها بودند.
حضرت امام به راهش و به هدفش و بی نهایت به جوانان ایمان داشت. همان جوانانی که قد برافراشتند و در پیروزی انقلاب حماسه آفریدند و آنانی که در دوران هشت سال دفاع مقدس گوش به فرمان رهبر، با سن و سالی کم، با قد و قامتی کوچک اما با دلی بزرگ و ایمانی عمیق بزرگترین فرماندهان جنگ شدند. و پس از آن سربازان جوانی برای نظام در راه تحصیل و تهذیب و شکست تمام تحریم ها و تهدیدها، روزی که باز هم مورد ترس دشمنان قرار گرفتند و شدند شهدای انرژی هسته ای... و حالا این سالها و این روزها بازهم جوانانی که شاید امام را ندیدند اما راه امام و حماسه او را خوب شناختند، رفتند در دفاع از حریم ولایت و آنجا هم رنگ و بوی شهادت پاشیدند...
وقتی به گزیده های متن پیام امام خمینی(ره) در روز ۲۲ بهمن ۵۷ نگاه می کنم می بینم که چه زیبا فرمودند«... شما در جریان مبارزات گذشته رشد اسلامی و انقلابی خود را آشکار کرده اید و اکنون بیش از پیش لازم است که این رشد را به جهانیان نشان دهید تا جهانیان بدانند مردم مسلمان ایران می توانند بدون قیمومت این و آن، راه سعادت خود را انتخاب نمایند.
لذا از شما می خواهم که اولا مانع آشوب و هرج و مرج بشوید و نگذارید آشوبگران مغرض به عملیاتی از قبیل غارت، آتش سوزی، مجازات متهمان و از بین بردن آثار علمی و فنی و صنعتی و هنری و اتلاف اموال عمومی و خصوصی دست بزند. دشمن برای خراب کردن چهره نهضت از طریق نفوذ دادن افراد مفسد و مغرض در میان توده مسلمان دست به چنین کارها می زنند تا نهضت ما را ارتجاعی و وحشیانه قلمداد نمایند. من اکیدا اعلام می کنم که هر کس دست به چنین عملیاتی بزند از جامعه انقلابی ملت مطرود و در پیشگاه خداوند متعال مسئول است....».
و امروز دقیقا ۳۸ سال از آن زمان می گذرد.
اینجا ایران است، سرزمین مردان و زنانی که کودکانشان را تربیت می کنند تا با ایمان در راه دین و وطنشان استقلال و آزادی را فریاد بزنند.
اینجا ایران است، سرزمینی که مردمانش از تقدیم کردن جان و مال خود و عزیزانشان در راه وطن دریغ نمی کنند.
هوا گرم و سرد و باد و بارانی باشد، فرقی نمی کند، اینجا هوای دل مردمان سرزمینم خوش است به همراهی و همدلی.
پیر و جوان و کودک و زن و مرد فرقی نمی کند. همه دوشادوش هم می آیند تا راهی را که سال ها پیش آغاز کرده اند گل باران کرده و همچنان سبز بدارند.
خلق حماسه های بزرگ برای مردم این سرزمین افتخاریست که در تارو پود روزها و سال های خویش بجا می گذارند تا این انقلاب با صلابت تر از همیشه به راه خود ادامه دهد.
نظر شما