به گزارش خبرگزاری شبستان: یکی از نکات مهم در دعا این است که باید توجه کنیم هدف ما از دعا برای ظهور امام زمان علیه السلام رسیدن به حالات و مقامات نباشد؛ بلکه خشنودی پروردگار و تقرب به خداوند و امام زمان ارواحنا فداه را ملاک عمل قرار دهیم.
مرحوم آقای شرفی از منتظران ظهور امام عصر علیه السلام نقل می کردند: در زمانی که برای تبلیغ از مشهد مقدس به شهرستان ها می رفتم در یکی از مسافرت ها چند روزی قبل از ایام ماه مبارک رمضان با یکی از دوستان در تهران به محضر مرحوم حاج شیخ رجبعلی خیاط - که از سابقین و ثابتین در راه انتظار بودند و مردم را به این راه تشویق می کردند- مشرف شدیم و از ایشان تقاضای راهنمایی کردیم و خواستیم که چیزی به ما بیاموزد.
آن بزرگوار طریقه ختم آیه شریفه «وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ» را به ما آموختند و فرمودند: «اول صدقه بدهید و چهل روز روزه بگیرید و این ختم را در حال روزه انجام دهید.» نکته مهمی که مرحوم شیخ رجبعلی خیاط فرمودند این بود که: مقصودتان از انجام این ختم تقرب به حضرت رضا علیه السلام باشد و حاجت های مادی را درنظر نگیرید.
مرحوم آقای شرفی می فرمود: من ختم را شروع کردم ولی نتوانستم آن را ادامه دهم و ترک نمودم، ولی دوست من موفق شد و آن را به پایان رساند. پس از آن که به مشهد مقدس برگشت، وقتی ایشان به حرم مطهر حضرت رضا علیه السلام مشرف گردید، آن حضرت(ع) را به صورت نور زیارت کرد. کم کم این حالت در ایشان تقویت شد تا توانست آن حضرت(ع) را ببیند و با آن بزرگوار صحبت نماید.
هدف از نقل این جریان، نکته مهمی است که در دعاها و توسلات باید رعایت شود و آن این است که انسان علاوه بر آن که در انجام نمازها، دعاها و توسلات باید اخلاص را رعایت کند، هدف او هم باید از انجام آنها، تقرب به خداوند باشد تا به رسول خدا صل الله علیه وآله و اهل بیت علیهم السلام نیز نزدیک شود. یعنی اعمالش را به نیت عبودیت و بندگی خدا انجام دهد، نه برای رسیدن به حالات و مقامات.
یکی از افراد مشهور و صاحب نفس که دعایش اثر داشت و با آن گره از کار افراد می گشود از شخصی که او را صاحب بصیرت می دانست، سوال کرده بود: به نظر شما من چه موقعیت و منزلتی نزد خدا دارم؟ ایشان پس از تأمل در جواب گفته بودند: شما در کارهای خداوند زیاد دخالت کرده ای.
بنابراین دعاکننده نباید هیچ گونه سوء استفاده ای از دعاهایش بنماید، بلکه آنها را به قصد بندگی پروردگار انجام دهد نه این که به وسیله آنها دخالت در کارهای خدا نموده و یا مردم را به سوی خود جلب نماید.
برگرفته از صحیفه مهدیه، صفحه ۸۳
نظر شما