انتظار لقلقه زبان نیست، بایسته هایی دارد

به گزارش خبرنگار مهدویت خبرگزاری شبستان، كسى كه منتظر و چشم به راه ظهور و قيام جهانى نجات دهنده بزرگ و موعود امت ها است، بايسته است از نظر عملى، فكرى و اعتقادى نيز انتظار و آمادگى خود را نشان دهد. تنها با لقلقه زبان و ادعاى چشم به راه بودن، نمى توان خود را منتظر واقعى دانست!! البته مرحله نخست «انتظار سازنده»، باور به وجود منجى و اعتقاد به ظهور او و برپاداشت انقلاب جهانى به دست او است. سپس نوبت به اصلاح و همسوسازى رفتارها، گفتارها و پندارها با اين اعتقاد و باور است. وقتى انسان حقيقتا منتظر كسى باشد، تمام رفتارها و سكناتش نشان از منتظر بودن او دارد.

بعضى از بايسته ها و وظايف منتظران امام مهدى(عج) را چنين مى توان شمارش كرد:

دو. وظايف دينى و اعتقادى

1-2 ثبات قدم در ديندارى

پيروى از پيشوايان معصوم(ع)، پاى فشردن بر شاخص هاى زندگى سالم، اجراى حدود الهى، حق مدار ماندن، تقويت ايمان و اعتقاد و داشتن ثبات قدم در ديندارى، گرفتار نيامدن در دام بدعت ها و انحرافات و... از بايسته هاى اساسى عصر غيبت است.

رسول خدا (صلی الله علیه وآله)  فرمودند: «سوگند به آن كه مرا به حقّ برانگيخت! فرزند به پا خاسته من غايب خواهد شد... پس هر كه روزگار غيبت وى را درك كند، بر ريسمان محكم دين خدا چنگ زند و بر ابليس خبيث راهى نگشايد كه با افسونِ شكّ و ترديد، او را از آيين من، دور و از دين من بيرون سازد»[1].

بايد به اين هشدار رسول خدا (صلی الله علیه وآله)  وسلم نيز توجّه كرد كه: «او غيبتى طولانى نخواهد داشت و امت ها درباره او به سرگردانى و حيرت خواهند افتاد و از دين خود منحرف مى شوند، در اين هنگام او مثل ستاره اى درخشان به سوى مردم رو مى آورد».

امام حسن عسكرى (علیه السلام)  مى فرمايند: «به خدا سوگند! او غيبتى خواهد داشت كه در آن، تنها كسانى از هلاكت نجات مى يابند كه خداوند آنان را بر قول امامتش ثابت قدم داشته و در دعا براى تعجيل فرجش، موفّق كرده است»[2].

2-2 دعا

مؤثّرترين وسيله براى ايجاد رابطه روحى با امام عصر(عج) و نيز عامل مؤثر در ظهور آن حضرت(عج)، دعاى مردم براى فرج آن حضرت(عج) است. در كتاب مكيال المكارم، براى دعا در فرج امام زمان(عج) صد فايده مهم نقل شده است؛ از جمله:

1- دعا براى فرج، موجب فرج خواهد بود.

2- موجب زياد شدن نعمت پروردگار مى شود.

3- سبب ناراحتى و اضطراب شديد شيطان مى گردد.

4- باعث كامل شدن ايمان است.

5- با ارزش ترين اعمال و اجر رسالت پيامبر است.

6- موجب دعا كردن متقابل امام زمان(عج) براى دعا كننده است.

7- موجب نجات از فتنه هاى آخرالزمان و سالم ماندن از هلاكت روحى است و...[3].

3-2 شناخت و معرفت امام(عج)

يكى از وظايف و بايسته هاى مهم منتظران، شناخت امام (علیه السلام)  و آشنايى و ارتباط هر چه بيشتر با آن حضرت(عج) است. شناخت امام (علیه السلام)  به حدى ضرورت دارد كه در روايات معتبر شيعه و سنّى آمده است: «هر كس بميرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلى مرده است»[4]. اين معرفت هم شامل نام و نسب مى شود و هم شامل اوصاف و ويژگى ها و هم اهداف و برنامه ها مى باشد. به همين جهت در يكى از دعاهاى معتبر و معروف مى گوييم: «اللهم عرّفنى نفسَك فانّك ان لم تُعرّفنى نفسَّك لم اعرف نبيّك، اللّهم عرّفنى رسولَك فانّك ان لم تعرّفنى رسولك، لم اعرف حجّتك، اللّهم عرّفنى حجّتك فانّك اِن لم تُعرّفنى حُجّتك ضللتُ عن دينى»[5].

4-2 ارتباط و پيوند با ولايت

حفظ و تقويت پيوند قلبى با امام عصر(عج) و تجديد دائمى عهد و پيمان با آن حضرت(عج)، يكى ديگر از وظايف مهمى است كه هر شيعه منتظر در عصر غيبت بر عهده دارد.

5-2 توسّل و زيارت آن حضرت(عج)

بايسته است شيعيان منتظر در همه حالات - به ويژه هنگام شدايد و سختى ها و تهاجم دشمن - به امام زمان(عج)، متوسّل شوند و رفع مشكل خود را از مولاى خود بخواهند؛ چنان كه توصيه شده هنگام سختى گفته شود: «يا صاحب الزمان اغِثنى: يا صاحب الزمان ادركنى»[6].

در اين رابطه زيارت روز جمعه، زيارت ياسين، دعاى عهد و... را بخوانند[7] و با امام(عج) خود، ارتباط قلبى و انس درونى فراهم سازند.

6-2 صدقه و زيارت از طرف امام (علیه السلام)

صدقه دادن براى سلامتى آن حضرت از اوصاف منتظران و دوستداران حقيقى امام مهدى(عج) است. اعمالى چون قرائت قرآن، حج، طواف، زيارت مرقد ائمه (علیهم السلام)  و هر كار خير ديگرى را مى توان به نيابت از آن حضرت به جاى آورد و ضمن اظهار ارادت و دوستى واقعى خود، ياد و نام او را هميشه در دل و جان خود زنده نگه داشت. سيد ابن طاووس در كشف المحجة سفارش مى كند: «صدقه دادن از سوى آن جناب را، پيش از صدقه دادن از سوى خود و عزيزانت، قرار ده و دعا براى آن حضرت را، بر دعا كردن براى خودت مقدّم بدار و نيز در هر كار خيرى كه مايه وفاى به حق آن حضرت(عج) است، آن بزرگوار را مقدّم بدار كه سبب مى شود به سوى تو توجّه فرمايد و به تو احسان كند»[8].

7-2 تسليم بودن و عدم تعيين وقت

روزى مهزم به امام صادق (علیه السلام) ، عرض كرد: فدايت شوم! خبر ده مرا از اين امرى كه منتظرش هستيم كى خواهد بود؟ امام(ع) فرمودند: «اى مهزَم! تعيين كنندگان وقت دروغ مى گويند و عجله كنندگان هلاك مى گردند و تسليم شدگان نجات اند»[9].

همچنين در تفسير آيه «أَتى أَمْرُ اللّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ»[10]، فرمودند: «اين امر ما است، خداى عزّوجل امر فرموده كه در آن عجله نشود تا اينكه سه لشكر آن را تأييد كنند: فرشتگان، مؤمنان و رعب؛ خروج قائم(عج)، همانند خروج رسول خدا (صلی الله علیه وآله)  وسلم خواهد بود...»[11].

پی نوشت:

[1] اثبات الهداة، ج 3، ص 459.

[2] بحارالانوار، ج 51، 72 ؛ كتاب الغيبة طوسى، ص 176.

[3] ر.ك: مكيال المكارم، ج 1، ص 626 - 649.

[4] كمال الدين، ج 1، ص 371 ؛ بحارالانوار، ج 51، ص 160 ؛ ينابيع المودّة، ج 2، ص 372.

[5] كافى، ج 1، ص 337، ح 5 ؛ كمال الدين، ج 2، ص 512.

[6] مختصر نجم الثاقب، ص 133.

[7] ر.ك: سيماى آفتاب، ص 292 و 293.

[8] كشف المحجة، ص 152.

[9] كافى، ج 1، ص 368.

[10] نحل 16، آيه 1.

[11] الغيبة النعمانى، ص 104.

برگرفته از کتاب «مهدویت پیش از ظهور» نوشته رحیم کارگر