به گزارش خبرگزاری شبستان از کرمان، عتبات کرمان، امروز(۲۱ فروردین)در تازه ترین مطالب خود نوشت: سوزن که نخ می‌شود، گویی رنگی از رنگین کمان از سوراخ کوچک سوزن، برای ترسیم کمانی به زیبایی نقش عشق، عبور می‌کند.
پته؛ هنر بانوان کرمانی است که قدمت دیرینه دارد و با ورود انواع و اقسام هنرهای صنعتی، هنوز جایگاه خود را به عنوان یک هنر اصیل و سنتی از دست نداده است؛ پارچه‌ی ساده‌ای که با سوزن دوزی از سادگی به زیباترین نقش و نگارها در می‌آید، حاصل هزاران بخیه‌ای است که دست هنرمند زنان کرمانی آن را نقش می‌زند.
پته در زندگی مردم کرمان جایگاه خاص خود را دارد و آن را در جهیزیه دختران در قالب جا نماز، جلد قرآن، سجاده، سفره، روبالشی، رومیزی و … می‌توان مشاهده کرد اما به یکباره پته‌ی کرمانی که در نوع خود هنری ماندگار به شمار می‌رود، جایگاهی بیش از آنچه گفتیم، پیدا می‌کند.
پته‌ی کرمانی حالا می‌خواهد ۶ گوشه شود؛ آن‌هم ۶ گوشه‌ای استشنایی. پته‌ی کرمانی از چارچوب جغرافیایی استان کرمان و کشور ایران خارج می‌شود و جایگاهی رفیع پیدا می‌کند.این بار بانوان هنرمند کرمانی حاصل سوزن دوزی خود را نقش پارچه‌ای می‌کنند که قرار است بر ضریح شش گوشه‌ی ابا عبدالله بنشیند و این چه سعادتی است که بر دستان زنان هنرمند کرمان بوسه زده و چنین افتخاری آفریده است.
به بهانه دوخت پته برای ضریح مطهر امام حسین علیه السلام که در ستاد بازسازی عتبات عالیات استان کرمان انجام شده، گفتگویی انجام دادیم با دو تن از بانوانی که در این کار زیبا و ارزشمند نقش آفرینی کرده‌اند.
نجمه فلسفی از چگونگی انجام کار چنین می‌گوید:
اواخر سال ۱۳۹۱ در کلاس درس برای دانشجویان در مورد رودوزی پارچه‌ی خانه‌ی خدا توضیح می‌دادم که ناگاه جرقه‌ای در ذهنم زده شد که کار هنرمندانه‌ای برای ضریح ائمه(سلام الله علیها) انجام دهیم. همان‌جا از دانشجویان خواستم روی پیشنهاد من که برای یکی از ائمه کار هنری خوبی انجام دهیم فکر کنند؛ و با استقبال همه‌ی دانشجویان مواجه شدم. وقتی پیشنهاد دادم که برای حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) کاری انجام دهیم، اشک شوق و حسرت از دیدگان بچه‌ها جاری شد به گونه‌ای که کلاس از رسمیت افتاد.
وقتی در مورد ابعاد کار برای ضریح مطهر سیدالشهدا(سلامالله علیها) به اینترنت مراجعه کردم، با یافتن ابعاد کار، جا خوردم و فهمیدم کار بسیار عظیمی است اما بچه‌ها قبول کردند؛ با مسئول ستاد بازسازی عتبات عالیات در کرمان موضوع را مطرح کردم که ایشان هم استقبال کردند و گفتند آماده‌ی همکاری هستیم؛ به این ترتیب کار آغاز شد.
دوخت پته‌ها تقریباً ۱۸ ماه طول کشید و زودتر از آن چه تصور می‌کردیم پایان یافت. کاری که ابتدا با تعدادی دانشجو شروع شده بود، با مشارکت جمع کثیری که بعضاً از شهرها و استان‌های دیگر حتی در حد دوخت چند بخیه همکاری کردند، خاتمه یافت. به طور ثابت ۱۲۱ نفر پای کار بودند و مابقی در حد ابراز عشق و ارادت به ساحت اباعبدالله(علیه السلام) دستی رساندند و کمک کردند. برای انجام این پروژه ۵۵ متر مربع دوخت مفید حاصل که در هر سانتیمتر مربع آن ۱۳ بخیه کوک زده شد.
نجمه فلسفی اظهارات خود را این گونه به پایان رساند: در مسیر دوخت پته برای حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) عنایت‌های بسیاری در عالم خواب و بیداری نصیب دوزندگان و مجریان گردید که فرصت مجزایی برای بیان می‌خواهد. زیارت کربلای معلا و نجف اشرف یکی از پاداش‌هایی بود که نصیب بانوان مجری طرح شد و ان شاءالله از شفاعت اهل بیت علیهم السلام بی بهره نمانیم؛ در حال حاضر نیز کار دوخت پته برای حرم حضرت ابوالفضل العباس(علیه السلام) با ۵ قطعه در سه سایز در حال انجام است.
بتول میرشکاری یکی از هنرمندان و عضو ثابت این طرح نیز در خصوص نحوه‌ی انجام کار اظهار داشت: یک جفت گوشواره نذر حرم امام حسین(علیه السلام) کرده بودم و روزی که برای ادای نذرم به ستاد بازسازی عتبات عالیات کرمان مراجعه کردم، شنیدم که دوخت پته برای ضریح حرم مطهر سیدالشهدا(سلام الله علیها) در حال انجام است. مشتاقانه اعلام آمادگی کردم که در این کار سهمی داشته باشم؛ اوائل کار بود که توفیق همکاری نصیبم شد.
اواخر اردیبهشت سال ۹۲ بود که رسماً کار دوخت پته‌ها آغاز شد. ۲۵ نفر بودیم که از ۶ صبح کار را شروع می‌کردیم. ۱۶ تکه پته با نقش پیوسته قرار بود برای ضریح مطهر امام حسین (علیه السلام) تهیه شود.جفت کردن تکه‌ها کار سختی بود باید بین دوخت‌ها و نقشها هماهنگی کامل حاصل می‌شد؛ کار سختی بود. گاهی از ۶ صبح تا ۱۱ شب کار می‌کردیم. همه با دل و جان کار می‌کردند. حتی اسباب پذیرایی را خودمان مهیا می‌کردیم.
ضمن کار، گاهی نذر و نذوراتی هم داشتیم مثلا پول روی هم می‌گذاشتیم و برای سلامتی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف گوسفند قربانی می‌کردیم، آش می‌پختیم و برای نزول باران نذر می‌کردیم.
بتول میرشکاری در تکمیل اظهارات خود گفت: بعد از دوخت ۱۶ تکه پته که قرار بود نقشها و دوخت‌هایشان با ظرافت در کنار هم قرار گیرند، برای وصل تکه‌ها که بعد از دوخت سنگین شده بودند، آنها را به چادردوزی بردیم تا با چرخ‌های بزرگ صنعتی تکه‌ها را به هم متصل کنند.
بعد از دوخت ۱۶ تکه و یکپارچه شدن پته، برای شستشو آن را به کوهپایه برده و در آب چشمه‌ای که از حیاط مسجد عبور می‌کرد، آن را شستشو دادیم و سپس سه بار با اطو بخار در خشکشویی آن را اطو کردیم.
به این ترتیب با اتمام کار گویا بند دلمان را هم با بخیه‌ها به پته دوخته‌بودیم، با دلتنگی اشک ریختیم و اظهار داشتیم، یا اباعبدالله(سلام الله علیها) مبادا بین ما و فرزندان ما با شما فاصله افتد گاهی با گوشه‌ی چشمی ما را دریابید که سخت محتاجیم.
گفتنی است، پته‌ی دوخته شده توسط بانوان هنرمند کرمانی هم اکنون در محل ستاد بازسازی عتبات عالیات استان کرمان نگهداری می‌شود و قرار است با اتمام کار ساخت گنید مطهر امام حسین علیه السلام که در کرمان در حال انجام است؛ این هنر بانوان کرمانی نیز به کربلای معلی انتقال یابد.
نظر شما