به گزارش خبرگزاری شبستان، مجموعه‌ای شاملِ ترانه‌سراهای با پشتکار و کوشایی که طیِ یازده سال بعضی مداوم و برخی در بُرهه‌های مختلف در این مجموعه و جلساتش حضور داشته‌اند و آثاری خلق کرده‌اند شاید با نگاهی جدی به مقوله‌ی “زیر مجموعه‌ی ادبیات بودنِ ترانه” و کمتر چشم به بازارِ ناکوک و آشفته‌‌ی این سال‌های موسیقیِ پاپِ فارسی داشته‌اند تا استقلالِ قلم خود را حفظ کنند.
در مجموعه‌ی پیشِ رو تلاش شده از تمامیِ کسانی که از دوم آذرماه سال 1383 (تاریخ تأسیس خانه ترانه‌ی اصفهان) تاکنون در جلسات شرکت کرده‌اند آثاری به مثابه‌ی مشت نمونه‌ی خروار گرد هم آید و صد البته که این کتاب مانندِ هر کتابِ دیگر، بَری از نُقصان و خطا و اشتباه نیست و ما لطفِ کسانی را که با دقت و دلسوزی‌شان این نکات را به ما گوشزد خواهند کرد، پیشاپیش ارج نهاده و تمام‌قد به احترام‌شان می‌ایستیم.
دریکی از ترانه های آغاز کتاب اصفهان پشت میکروفون می خوانیم :
آینده
وقتی دلت می‌گیره از دنیا
وقتی که از این زندگی سیری
هی زیرِ لب می‌گی: «تمومش کن»
هی واسه مُردن ژست می‌گیری
حرفاتو تنها تخت می‌فهمه
اشکاتو تنها تخت می‌بینه
وقتی با تنهایی سَرِت گرمه
تنها کنارت تخت می‌شینه
کوهم که باشی منفجر می‌شی
آتشفشانی می‌شه دنیات و
تو قلبت آروم ذوب می‌شی، بعد –
– می‌سوزونی رویای فرداتو
هربار خواستی مَردتر باشی
دنیا با نامردیش واسه‌ت سَد شد
هرچی که فکرِ خوب می‌کردی
در بهترین حالت چقد بد شد!
دنیات پر بود از امید اما
هیشکی نفهمید آرزوهاتو
باز این زمونه ناامیدت کرد
دیدی چه‌جوری ریخت موهاتو؟
پاشو! نه! این جا آخرِ خط نیست
راهی نمونده دیگه تا خورشید
یک بارِ دیگه سعی کن شاید
چشمات آینده رو روشن دید
«اصفهان پشت میکروفون» مجموعه ترانه ی خانه ترانه اصفهان با انتخاب روزبه آزادی و حامد مفتخر حسینی را نشر نگاه چاپ کرده است.
نظر شما