راز پرهیز از دشمنی با مردم

به گزارش گروه اندیشه خبرگزاری شبستان: دشمنی به تناسب مورد، گاه عبادت و گاه گناه شمرده می شود، از این رو، در قرآن هم به آن امر و هم از آن نهی شده است. خدا مومنان را درباره شیطان، منافقان و ملحدان به دشمنی توصیه کرده است؛ درباره شیطان فرمود: «شیطان دشمن شماست پس او را دشمن بدانید»(1).

درباره منافقان نیز فرمود: «آنان دشمن تواند که دشمنی را به نهایت رسانده اند؛ از آنان بر حذر باش»(2).

چنان که عداوت ابراهیم با ملحدان را به عنوان الگوی دیگران ستود و فرمود: «قطعا در گفتار و رفتار ابراهیم و کسانی که با او بودند برای شما سرمشق نیکویی است؛ آنگاه که به قوم خود گفتند: ما از شما و آنچه به جای خدا می پرستید دوری می جوییم و با ش رک ورزیدن شما مخالفیم و میان ما و شما برای همیشه دشمنی و کینه پدید آمده است، مگر اینکه به خدای یکتا ایمان بیاورید»(3) .

در مقابل از دشمنی با اولیای الهی و مومنان نکوهش شده و در این باره فرموده است: «شیطان می خواهد از طریق شرایط و قمار میان شما(مومنان) دشمنی و کینه پدید آورد»(4).

محور دستورهای اسلام نفی دشمنی با بندگان خدا و ابراز محبت و مودت و مدارا با آنان است، از همین رو رسول خدا(ص) فرمودند: «جبرئیل درباره چیزی به اندازه دشمنی کردن مردم با یکدیگر به من سفارش نکرده و (همگان را از آن بر حذر داشته) است»، همچنین فرمودند: «بعد از نهی از پرستش بت ها، از چیزی به اندازه دشمنی با مردم نهی نشده ام(5).»

در حدیث دیگر فرمودند: «جبرئیل هیچ گاه نزد من نیامد، مگر اینکه مرا موعظه کرد و پایان موعظه اش این بود که از برانگیختن دشمنی مردم با یکدیگر بر حذر باش زیرا موجب آشکار شدن عیب ها و زوال عزت می گردد(6).»

لقمان حکیم نیز فرمود: «حتی یک دشمن برای خود برنگزین که یک دشمن نیز بسیار است(7).»

پی نوشت ها:

1.سوره فاطر، آیه 6

2.سوره منافقون، آیه4

3.سوره ممتحنه، آیه4

4.سوره مائده، آیه 91

5.تحف العقول، صفحه42

6.الکافی، جلد2،ص 302

7.الامالی صدوق، ص669