به گزارش خبرگزاری شبستان: قرآن کریم می فرماید: «وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ إِنَّمَا أَنْتَ مُنذِرٌ و َلِکُلِّ قَوْم هَاد ٍ؛ کسانى که کافر شدند مى گویند: «چرا آیه و (معجزه اى) از پروردگارش بر او نازل نشده؟! تو فقط بیم دهنده اى و براى هر گروهى هدایت کننده اى است و اینها همه بهانه است.» (1)
از ابن عباس نقل شده است که پیامبر اعظم صل الله علیه وآله دست مبارکشان را روی سینه گذاشتند و فرمودند: «أنا المنذر» و آن گاه به علی بن ابی طالب علیه السلام اشاره کردند و فرمودند: «أنت الهادی، بک یهتدی المهتدون بعدی» (2)
با آن که دیگر پیامبری مبعوث نمی شود اما خداوند حجت خود را بر همه مردم تمام می کند و هرگز زمین از حجت خالی نمی ماند. «و َلِکُلِّ قَوْم هَادٍ»
طبق این آیه در عصر حاضر نیز باید امام یا هادی زنده داشته باشیم. امام صادق علیه السلام فرمودند: «منذر، رسول خدا صل الله علیه وآله و هادی، امیرالمومنین علیه السلام و ائمه(ع) بعد از وی هستند و این است معنی «وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هٰادٍ» یعنی در هر زمانی امامی هدایتگر و روشنگر خواهد بود.» (3)
ما به همان دلایلی که به پیامبر نیاز داریم به امام هم نیاز داریم. از جمل:
آیا می توان قبول کرد که هدف از آفرینش انسان رشد و کمال و قرار گرفتن در مسیر خدا باشد ولی در این میان هادی و راهنمایی در کار نباشد؟
آیا می توان قبول کرد که انسان عاشق رسیدن به مقام والای انسانی باشد ولی در خارج چنین الگویی وجود نداشته باشد؟ مگر نه این است که برای هر نیاز و احساس درونی، یک واقعیت خارجی و بیرونی وجود دارد که آن نیاز را اشباع می کند؟
اگر ما در درون احساس تشنگی می کنیم و نیاز به آب داریم برای رفع این نیاز آبی در خارج از بدن وجود دارد. حال چگونه قبول کنیم که علاقه به کمال و رسیدن به قله سعادت در انسان وجود دارد اما چیزی که پاسخگوی این نیاز باشد در خارج از ذهن پیدا نمی شود؟
چگونه می توان پذیرفت که میزبانی از مردم دعوت کند، ولی نشانی منزلش را ندهد یا راهنمایی نفرستد؟ به خصوص در مواردی که بدون راهنما، راه یابی ممکن نباشد و در مسیر، مواردی وجود داشته باشد که ممکن باشد مهمان را به بیراهه و انحراف از منزل میزبان بکشاند.
در اینجا بر میزبان لازم است تا راهنمایی با نام و نشانی روشن برای مهمان بفرستد تا هم راه را به بنماید و هم با برخورد با موارد انحرافی او را به مفقصد برساند.
پی نوشت ها:
1. سوره رعد؛ آیه 7
2. مفاتیح الغیب، ج 19، ص 14 و احقاق الحقف ج 3، ص 87
3. تفسیر قمی، ج 1، ص 359
برگرفته از «پرتوی از آیات مهدوی» نوشته محسن قرائتی
نظر شما