به گزارش خبرگزاری شبستان، به نقل از میراث مکتوب ، آگاهی ما از چند و چون و فراز و فرود شعر فارسی دری در سده های دهم تا دوازدهم قمری از مراکزی چون کابل و غزنه و به دلایل گوناگون کاستی های بسیار دارد. کلیات اشعار قاضی عبدالباقی غزنوی به دلیل شخصیت علمی و عرفانی و مردمی اش سرشار از ظرافت هایی است که خواننده را به تحسین و اعجاب وامیدارد.
دلیل نام بردن از کابل و غزنه در این اشارت آن است که در گام نخست بررسی کلیات اشعار قاضی عبدالباقی غزنوی، زنده در نیمۀ دوم سدۀ یازده و نیمۀ اول سدۀ دوازده است و در گام دیگر رابطۀ قاضی باقی غزنوی با کابل و نشست او بر مسند قضاوت در کابل.
قاضی عبدالباقی «باقی» غزنوی در دوره ای می زیست که دو شاعر بزرگ و استاد صاحب سبک سده های یازده و دوازده قمری در آن دور ظهور کردند. یکی صائب تبریزی و دیگری ابوالمعالی میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی بود. از اشارات باقی غزنوی دانسته می شود که وی با سبک و شیوۀ صائب آشنایی دقیق داشته است و در مواردی مصراع ها و بیت های او را تضمین و برخی از غزلهای او را استقبال کرده است.
خاصه اینکه وی با سبک و شیوه ی صائب آشنایی دقیق داشته و در مواردی مصراع ها و بیت های او را تضمین و برخی از غزلهای او را استقبال کرده است.
دکتر سرور مولایی استاد برجسته و ادیب سخن شناس معاصر با کشف و تصحیح و پرداختن به این اثر دیریافته اهتمام ورزیده و آن را در دسترس عاشقان زبان و ادب فارسی قرار داده است.
کلیات «اشعار باقی غزنوی» با مقدمه و ویرایش «محمد سرورمولایی» را انتشارات معین چاپ و در 216 صفحه روانه بازار نشر کرده است.
نظر شما