سید مجید امامی، مدیر مرکز نشر و پژوهش های مسجد مقدس جمکران در گفت وگو با خبرنگار مهدویت خبرگزاری شبستان ضمن اشاره به «آسیب های موجود در حوزه ترویج و تبلیغ مهدویت» اظهار کرد: آنچه که امروز در حوزه مهدویت به عنوان خلاء وجود دارد سه مسئله است؛ نخست اینکه در حوزه پژوهش و آموزش، به زبان روز، متناسب با مباحث جهانی و رویکرد اجتماعی و علوم انسانی سخن گفتن یک خلاء جدی است و باید خودجوش وارد این میدان شد چون متاسفانه وضعیت رسمی، این مقوله را درک نمی کند.
وی افزود: تاکید ما در پژوهشکده جمکران این بوده که پژوهش ها را با توجه به این خلأ و بر اساس حمایت ها و کمک های مردمی، سامان دهیم. در همین لحظه می توان از ده ها کتاب و مقاله نام برد که با نگاه شیعه شناسانه و شرق پژوهانه وارد زوایایی از رفتار، بینش، ارزش ها و عقاید معنوی ما شده اند. ما حداقل باید این ورود را شناسایی کرده و بتوانیم نسبت به آن پاسخگو باشیم.
امامی تصریح کرد: خلاء دوم ما، حوزه بسیار مهم مناسک و آیین هاست. طراحان و مروجان این مناسک و نوع برگزاری آنها بعضا بسیار تکراری شده است، هنر ما این بوده که در جشن های نیمه شعبان یک جلوه گاه بسیار بزرگ از آفرینش ها و خلاقیت های مردمی را در کوچه و خیابان شاهد بوده ایم اما متاسفانه امروز می‌بینیم که جشن های ما نیز شبیه هم شده است به این صورت که همه وسایلی را به صورت آماده از ارگان ها یا فروشگاه ها تهیه و نصب می کنند.
مدیر بنیاد نشر و پژوهش مسجد مقدس جمکران ادامه داد: من معتقدم اینکه ما پارچه چاپ کنیم تا مردم در ایام جشن و غیر جشن در منازل و محافل خود نصب کنند، کار درستی نیست. چرا که این نوعی «توده ای سازی» و «دولتی کردن فرهنگ مهدوی» است.
وی خلاء سوم در رابطه با فعالیت های فرهنگی مهدوی را مسئله هنر و فعالیت های هنری و فرهنگی دانست و تاکید کرد: یکی از مباحث فرهنگی در این رابطه بحث کتاب و کتابخوانی است. محصولات ما در این عرصه بسیار قدیمی شده یا بهتر است بگوییم که در برخی عرصه ها اصولا محصول فرهنگی نداریم. به عنوان مثال شما آیا می توانید یک کتاب یا اثر هنری متناسب با سن جوان را نام ببرید که بتواند فلسفه غیبت را با زبان زیبا، هنری و امروزی کامل توضیح دهد؟ در حوزه نشر و کارهای مکتوب فرهنگی نیز وضعیت همین است.
امامی در ادامه ابراز کرد: همه این مسایل نوعی هشدار است برای افرادی که دغدغه فرهنگی دارند. این افراد باید وارد عرصه شده و با تعصب و دلسوزی و تعهد در این حوزه فعالیت کنند. ما در این سه عرصه اصلی مشکلات فراوانی داریم و اگر فعالان فرهنگی از مرد و زن و جوان و نوجوان به صورت خودجوش کاری انجام دهند «البته با تشکل هایی که لازمه موفقیت در امور است» مشکلات حل می شود، در غیر این صورت از نهادهای عمومی و حتی دولتی در این حوزه بیش از این انتظاری نیست.
کارشناس مهدوی در ادامه تاکبد کرد: تا کنون بسیاری از نهادهای مذهبی ما اساسا توسط مردم اداره می شدند. معنا ندارد که فعالیت هایی که توسط مردم انجام می شد توسط نهادها و ارگان ها انجام شود چون باعث می شود مردم نیز این فعالیت ها را کنار بگذارند و در این باره از دیگران مطالبه گری کنند. افتخار و ادعای ما این بوده که به عنوان مثال در مسجد جمکران بخش عمده ای از فعالیت ها را مردم پیش می برده اند و در پژوهش ها نیز این مسئله را مشاهده کرده ایم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: حالا اگر ادعا کنیم که ما همه این فعالیت ها را خودمان انجام می دهیم، حتی منظم تر از مردم چه خواهد شد؟ مسئله الگوی کار اداری در نهادهای مذهبی مسئله مهمی است. فرض کنید وقتی مردم در مناسبت های مختلف نذوراتی را در مساجد و محافل مذهبی توزیع می کنند حالا ما بگوییم چون ممکن است این موارد مشکلاتی داشته باشد پس خودمان به شکل متمرکز نذوراتی را توزیع می کنیم؛ در حقیقت این موضوع یک اشکال در نگاه مدیریت ِ اماکن ِمذهبی است که می تواند مشارکت های مردمی را به تدریج از بین ببرد.
نظر شما