به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از سپاه نیوز، سرلشکر پاسدار دکتر سید یحیی صفوی، دستیار ومشاورعالی فرماندهی معظم کل قوا در"آیین نکوداشت شهید شوشتری و شهدای وحدت " که در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) برگزار شد، با ابلاغ سلام رهبر معظم انقلاب به خانواده‌های شهدای وحدت و سایر شهیدان، با تاکید بر اینکه رمز اقتدار، امنیت و پیشرفت انقلاب اسلامی، حفظ فرهنگ جهاد و مقاومت است ،گفت: اگر روحیه حماسی از یک ملت گرفته شود و جوانانش روحیه ظلم‌ستیزی نداشته باشند، آنگاه در میان مردم آن دیار، فرهنگ زانو زدن و تسلیم شدن در برابر ظالم ترویج پیدا می‌کند.
وی افزود: در زمان جنگ هم بسیاری عقیده داشتند که باید با دشمن کنار بیاییم، این تفکر یک تفکر اشتباه بود. تفکر دیگر، ایستادگی و مقاومت در برابر ظلم و استکبار حتی به قیمت شهادت بود و ما دیدیم که تفکر دوم جواب داد.
سرلشکرصفوی تنها راه برون رفت از فشارهای اقتصادی را مقاومت در عرصه‌های مختلف توصیف و تصریح کرد: لباس عزتی که امروز بر تن ملت ایران است را مدیون شهدا و صبوری خانواده‌های آنان هستیم.
وی با اشاره به نقش مهم همسران و خانواده های شهدا در سالهای دفاع مقدس ، اظهار کرد: شهید شوشتری طی ۸ سال دفاع مقدس، کمتر از ۸ ماه در خدمت خانواده‌اش بود. بنابراین نمی‌توان از نقش پررنگ همسران شهدا چشم‌پوشی کرد.
سرلشکر صفوی در ادامه تاکید کرد: عظمت همسران، مادران، پدران و فرزندان شهیدان را نباید فراموش کنیم. پدر شهیدی در نیمه‌های شب برای خوردن آب بیدار شده بود که روی زمین افتاده و تا صبح بیهوش مانده بود. ایشان این‌طور بیان می‌کرد که اگر پسرم بود، من این‌طوری نمی‌شدم.
وی با بیان اینکه از جوانان می‌خواهم که زندگی شهید شوشتری را مطالعه کنند، تصریح کرد: باید ببینیم که اندیشه و رفتار شهید شوشتری چگونه بود که به چنین جایگاهی رسید.
سرلشکر صفوی با اشاره به مانوس بودن شهید شوشتری با قرآن ، خاطرنشان کرد: شهید شوشتری اهل نماز بود و آن را در اول وقت به جا می‌آورد.
وی در ادامه با تاکید بر اینکه شهید شوشتری عظمت ملت ایران بویژه مردم سیستان و بلوچستان را به خوبی درک کرده بود، اظهار داشت: این شهید بزرگوار برای تقویت وحدت در سیستان، بهترین برنامه‌ریزی را کرد و در هدف خود به موفقیت هم رسید.
دستیار ومشاورعالی فرماندهی معظم کل قوا در پایان با تاکید بر اینکه شهید شوشتری مصداق واقعی یک “بسیجی” بود،تصریح کرد : من از جنگ کردستان تا مدتی قبل از شهادتشان، از نزدیک با ایشان آشنا و همراه بودم. طی این مدت، هیچگاه ندیدم که ایشان عصبانی بشود و یا صدایش را بالا ببرد، ترس در دل ایشان جای نداشت،آرامش ذاتی داشت، در مواقع بمباران، هیچگاه سرش را پایین نمی‌آورد و حتی چشم‌هایش را نیز نمی‌بست چرا که صلابت خاصی داشت.
نظر شما