خبرگزاری شبستان – مازندران
وسایل و تکنولوژی هایی با تحول زمان ها، خلق می شوند که برای گذران زندگی امروزی به استفاده آنها در برخی اوقات، نیاز و در برخی موارد نیز یک ضرورت محسوب می شود.
فضای مجازی نیز از این قاعده مستثنی نیست و در مورد مضرات و استفاده های این فضا به کرات و از سوی افراد متعدد، سخن ها شنیده ایم اما نکته اینجاست که باور خویش درباره آن، چیست و مهم تر اینکه در زندگی، چه کاربردی دارد؟
با نگاهی به اطراف خود حتی در خانه به فضای مجازی، کانال ها و تلگرام ها و ... به گوشی های همراه، مشاهده می کنیم که آنها حتی از اعضای خانواده نیز نزدیک تر هستند و کنار بالش در خواب نیز انگار به آنها، نیاز مبرم وجود دارد.
در گذشته دور که نه بلکه در چند سال اخیر در مهیمانی ها، خویشاوندان و مهمانان به صحبت به یکدیگر می پرداختند اما اکنون سر در گوشی ها و انگشت ها به جای زبان، مورد استفاده قرار می گیرد.
در خیابان ها که گذری کنیم، صاحبان مغازه های همجوار هم با گوشی در کنار یکدیگر قرار دارند و حتی به جای توجه به خرید و فروش اجناس، عنایت ویژه به فضای مجازی می شود.
صبح های زود نیز در دست مردم در خیابان ها نیز این نور گوشی هاست که صورت افراد را روشن می کند و به جای احوال پرسی و تنفس هوای صبحگاهی، سر در گوش ها است و نفس فضاهای مجازی، استشمام می شود.
هنگام مسافرت حتی در این گرمای تابستان نیز در مناطق ییلاقی و در کوه ها نیز این دوست یعنی فضای مجازی در کنار انسان ها، خودنمایی می کند و بازار سلفی ها و فرستادن به دوستان انسانی، داغ است حالا اینکه چند نفر در اینگونه از سلفی ها، جان می دهند به جای خود باید مورد بحث قرار گیرد.
سوار وسایل عمومی همچون تاکسی که می شوی، نیز متاسفانه باز این گوشی و فضای مجازی به چشم می خورد به راننده هم که بگویی، طوری به تو نگاه می کند که انگاری از آسمان دیگری هستی و به زمین، تعلق نداری.
درباره جان خود و مسافران که بگویی، بار دیگر طوری به تو نگاه می کند که مجبور شوی، سوال خود را باز پس بگیری و سرنوشت خود را به قطع شدن اینترنت، متصل بدانی.
حالا جالب اینکه در دست کودکان نیز گوشی، وجود دارد با مادر که هم صحبت می شوی، می شنوی که خانم بگذار که بچه در هوای خود باشد و ما نیز مدتی از شیطنت های آنها، رهایی یابیم.
در گذشته که از این وسایل خبری نبود، بازی هایی با وسایل اطراف خلق می شد که حداقل فوایدی چون جنب و جوش داشت اما امروزه بدون نظارت، نه تنها از حرکات طبیعی بدن، خبری نیست بلکه چاقی در کودکان به وفور دیده می شود.
با افراد کتاب خوان نیز که هم صحبت شوی، می شنوی که کتابم را از فضای مجازی می گیرم و مطالب مفید برای خویش را از این فضا، کسب می کنم و چرا باید به دنبال کتاب رفت؟
درباره فضای مجازی گفتن و به سراغ فروشندگان گوشی های موبایل رفتن، انتظاری دور از ذهن نیست به سراغ آنها که می روی، می گویند ما فروشنده هستیم و باید خرج زندگی را بدهیم البته حرفی به بیراهه نمی گویند.
بنابراین راهی نمی ماند که خود شخص، تصمیم بگیرد که فضای مجازی را انتخاب کند یا ... و تمام زندگی خود را با آن، صرف نماید یا قسمتی از زندگی و ده ها، سوال دیگر و آنچه که مهم به نظر می رسد اینکه هستی برای ماست و گذران آن نیز تا حد زیادی به خودمان، بستگی دارد.
گزارش: معصومه علیزاده
نظر شما