به گزارش خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان: مراسم بزرگداشت دکتر کریم مجتهدی عصر چهارشنبه بیست و نهم شهریور با حضور آیت الله سید محمد خامنه ای، رئیس بنیاد حکمت اسلامی صدرا، دکتر مهدی محقق، رئیس پیشین انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، دکتر رضا داوری اردکانی، رئیس فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران، دکتر مهدی گلشنی، عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف، دکتر حسن بلخاری، رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، حجت الاسلام مرتضی جوادی آملی و تنی چند از اساتید و بزرگان عرصه اندیشه در سالن شهید مطهری انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد.
در این مراسم دکتر کریم مجتهدی به عنوان آخرین سخنران روی سن آمد و اظهار کرد: از یکشنبه گذشته هر هشت ساعت آنتی بیوتیک می خورم و تب دارم و ناخوش هستم. حرکت دستم کند شده است و از این جهت چیزی برای این جلسه تهیه نکرده و ننوشته ام ولی در راه که می آمدم فکر کردم که چه بگویم و چه چیزی را بیان کنم.
وی ادامه داد: اولین مساله تشکر کردن از حضار است که مرا شرمنده کردند و البته کمی هم اذیت شدم چون حالت احساسی پیدا کردم و این حالت برایم چندان خوب نیست. تشکر می کنم و با صراحت می گویم که خود را لابق این همه توجه نمی دانم.
مجتهدی ادامه داد: درست است که گفته ام فیلسوف دانشجو است ولی من واقعا دانشجو هستم، از وقتی بازنشسته شدم و تکلیف تدریس دروس مشخص در اختیارم نیست کاملا دانشجو شدم و حتی بیشتر از قبل، مطالبی را می بینم و دقت می کنم که قبلا به آنها دقت نداشتم.
چهره ماندگار فلسفه افزود: در اینجا می خواهم دو مطلب را بیان کنم. فلسفه یک لفظ است. فقط! ولی یک عشق هم هست. عشق یادگیری برای انسان بزرگترین نعمتی است که دارد و فقط همین را دارد، حق زندگی همان قدر برای مهم است و به همان اندازه نباید قبول کنیم که چیزی مانع آموختن ما شود. جهل ظلم است. حق با سقراط است. او جهل را طلم می داند. تنها چیزی که برای دیگران و جوانان باید تبلیغ و آموزش داده شود علم است، عشق به علم است. خود علم اراده به یادگیری است.
مجتهدی افزود: نیچه از اراده و قدرت صحبت کرد ولی مهم تر از آن این است که اراده کنیم که یاد بگیریم و این بزرگترین نعمتی است که به ما داده شده است و در روح ما انعکاس دارد. همین روحیه که کمی هم افراطی است گریبان گیر من شده است.
وی در بخش دیگری از مباحث خود به مطالبی که دکتر مهدی گلشنی نسبت به وضعیت دانشگاه های کشور بیان کرده بود اشاره داشت و گفت: از این مطالب متاثر شدم. این همه دستگاه و نامه نگاری اداری، نتیجه مهم است. متاسفانه نتیجه خیلی خوشایند نیست. ما زنده ایم. با سربلندی باید مسائل مان را نگاه کنیم. در هر صورت جنبه های منفی آموزش در ایران زیاد است یعنی نتیجه ای که باید گرفته نمی شود. باید اجازه فداکاری به انسان ها داده شود به این معنا که در راهی که هستند واقعا کار کنند و این را متاسفانه کم داریم.
چهره ماندگار فلسفه افزود: مایه تاسف است، تاریخ و فرهنگ ما بدون اغراق از غنی ترین تاریخ ها است. در منطقه جغرافیایی که دائما در تلاطم، پیچیدگی ها و مشکلات، کشتار است یک قوم (ایران فرهنگی را می گویم که وسیع تر از چهارچوب جغرافیایی ماست) وجود دارد و از غنی ترین فرهنگ های دنیا به شمار می رود و اگر اکنون ناچارا به علوم جدید توجه می کنیم هرچند که مهم است اما راه را درست نمی رویم. خواستن علوم هدف اصلی است.
وی ادامه داد: در این کشور همواره گروهی بوده اند که با یک استادی و تدبیر بدون اینکه اظهار وجودی کنند همیشه تاثیر داشته و بودند، خواجه نصیرالدین طوسی از آن جمله استف او داشمند است، فیلسوف و ریاضی دان است، علم سیاست سرش می شود و اصلا رجل سیاسی است. تدبیر می اندیشد. او با چه کوشش و زرنگی باور نکردی موفق به انجام خیلی کارها می شود هرچند که البته تعصب فوق العاده شیعی دارد چون در جوانش اش قتل عام شیعیان را به چشم دیده است و لذا شمشیر را از رو بسته است.
مجتهدی گفت: من در صفحات پایانی کتاب ام به صورت داستانی از زبان او نوشته ام که: این عمر بعد از این همه سختی ها، تقلا و مشقات فراوان اجرش برای من چیست؟ همراه پیری اجری هم هست و آن اجر اینکه عشق به دانش باقی می ماند.
وی افزود: نکته آخر که می خواهم بگویم ناظر بر مقاله ای است که دوبار هم چاپ شد و البته زیاد از آن راضی نیستم. در این مقاله در مورد اینکه ایرانی کیست صحبت کرده ام. ما از نظر منطق نمی توانیم هویت خود را به حد تام تعریف کنیم. ما هم یک ضمیر ناخودآگاه واحد داریم، تَه همه ما یک ایرانیت هست. به نظر من آن کسی ایرانی است که اراده می کند ایرانی بماند. اراده ای که حفظ می کند که من ایرانی هستم و دست بردار نیستم، خواه در تهران باشد، در آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی، اسپانیا، آلمان، انگلستان و هرکجا که باشد او خود را حفظ می کند و این همان عشق به وطن است و فقط همین می ماند.
مجتهدی با بیان اینکه باید امکانات گذشته خود را بشناسیم و بفهمیم گفت: تاریخ گذشته ما پر از مکانات است، امکانات واقعی گذشتگان را بشناسیم و بر اساس آن آینده واقعی خود را بسازیم و گسست را هم بشکافیم. اینکه گذشته را بِکَنیم و دور بیندازیم و بگوییم خودمان از نو می سازیم دروغ محض است، خودکشی است. تصویری که من برای این بحث در نظر گرفته ایم درخت نخل است که کمی شبیه سایر جانداران است. اگر سر درخت نخل را قطع کنیم ریشه اش می پوسد. اگر اجازه رشد به فرهنگ مان را ندهیم ریشه های اصلی را خراب می کنیم، ریشه های اصلی باید تغذیه کنند و خود را بسازند و باقی بمانند.
گفتنی است قبل از سخنرانی دکتر مجتهدی با حضور آیت الله سید محمد خامنه ای، دکتر رضا داوری اردکانی، دکتر مهدی گلشنی، دکتر مهدی محقق، دکتر حسن بلخاری، دکتر نجفقلی حبیبی، دکتر شهین اعوانی از دکتر کریم مجتهدی تقدیر شد و لوح زرین و نشان انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به این چهره ماندگار اهدا شد. همچنین از سوی بنیاد حکمت اسلامی صدرا، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، جشنواره بین المللی فارابی، مدیر تحصیلات تکمیلی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی به استاد جوایز و لوح به رسم یادبود اهدا شد و همچنین کتاب نفیس رباعیات خیام از سوی دکتر رضا داوری اردکانی به دکتر کریم مجتهدی اهدا شد.
نظر شما