به گزارش خبرنگار شبستان، علی نصیریان در برنامه «هزار داستان» که هر شب از شبکه نسیم روی آنتن می رود، مقابل محمدرضا شهیدی فرد قرار گرفت و از دوران کودکی تا امروز را روایت کرد. وی درباره بازیگری گفت: من خیلی بازیگری را دوست دارم، خیلی درد و رنج دارد اما در عین حال خیلی برای من جذاب است. اینکه میتوانم با نقش بازی کردن درباره انسان فکر کنم و انسان را تجزبه و تحلیل کنم و انسان را مقابل خود انسانها تصویر کند، خیلی جذاب است. بازیگری یعنی تظاهر به نقش ولی بازیگر باید آنقدر ماهرانه تظاهر کند که کنترلها پوشیده شود. الان حضور در سینما یا تلویزیون برایم فرقی نمیکند؛ کار خوب باشد فرقی ندارد که تئاتر باشد یا سینما و تلویزیون.
نصیریان در مورد جریان تولید حاکم در سینمای ایران نیز بیان کرد: وضع سینمای ما غلط است و در دنیا این طور نیست. کار صبح ها از یک ساعت مشخصی شروع میشود و در ساعت مشخصی هم تمام میشود. شب کاری ندارد شب و روز را درست میکنند. ما را با بقیه دنیا مقایسه نکنید. شرایط ما بسیار دشوار است و بسیار باعت تحلیل بازیگر میشود. من این شرایط را اصلا قبول ندارم کار باید ۸ ساعت باشد و بیشتر از آن اشتباه است. بازیگر را در نهایت خستگی و فرسودگی جلوی دوربین میفرستند. با این شرایط ما کار می کنیم یک نوع رنج و درد اضافی داریم اصول کار این نیست.
وی در مورد سختی های راه بازیگری و اینکه برخی می خواهند یک شبه راه موفقیت را بروند، توضیح داد: یک هنرمند سوای تخصص خودش باید دارای یک فرهنگ باشد و این فرهنگ تماما آن چیزی نیست که در مدرسه و دانشگاه یاد میگیرد. فرهنگ چیزی است که از انسانهای فرهیختهتر از خودتان از کسانی که استادند، هوشمندتر از شما هستند، کسانی که باسوادتر از شما و مسلطتر هستند به ادبیات مملکت خودمان و ادبیات جهانی باید یاد گرفت. در دوره ما افرادی مثل فریدون رهنما، فرخ عفاری، منوچهر انور، خانم خجسته کیا و… بودند که ما پیش آنها میرفتیم، نمایشنامه میخواندیم، کار میکردیم، صحبت میکردیم و آنها برای ما از فردوسی و شاهنامه میگفتند، از ادبیات خارج، شعر فرنگی و تئاتر آوانگارد و مدرن میگفتند. ما از اینها یاد میگرفتیم، تلمذ می کردیم. خواندن فردوسی و سعدی را آنها به ما یاد میدادند و تذکر میدادند. در همان مدرسه هنرپیشگی کسانی مثل دکتر نامدار و حسن رهاورد کار ما را با عشق و علاقه دنبال میکرد. افرادی مثل حسین ناصحی، حسین خیرخواه، رفیع حالتی و گرمسیری اساتیدی بودند که به ما راه را نشان میدادند. گفتن یک کلمه از طرف آنها برای ما کافی بود تا برویم و آن را دنبال کنیم و دربارهاش بخوانیم. یکی از نکات مهم برای کسی که میخواهد هنرمند شود، خود آموزی است. خودت یاد بگیر. از دیگران یاد بگیر. یک کلمه و یک جمله یک سرنخ است برای آینکه آن را دنبال کنید. یکی از مهمترین چیزها برای یادگیری و داشتن فرهنگ لازم است گرفتن سرنخ از آدمهای کاربلد و خودآموزی است.
علی نصیریان در برنامه «من و شما» که جمعه ها از شبکه شما روی آنتن می رود، در گفتگویی متفاوت درباره سریال شهرزاد، دستمزدها و اختلاف جمشید مشایخی و عزت الله انتظامی سخن گفت.
وی درباره اینکه آیا تا به حال الگویی برای بازیگری داشته یا خیر، گفت: من هیچ الگویی نداشتم و ندارم. برای خیلی از نقش هایم شاید می توانستم الگو بگیرم اما هرگز این کار را نکردم . مثلا برای سریال «شهرزاد» کاراکتر من جوری بود که می توانستم الگو بگیرم از فیلم هایی مثل پدرخوانده یا... ولی من به هیچ عنوان دنبال هیچ الگویی نبودم و نیستم. همیشه برای نقش هایم با فکر خلاقانه ام پیش می روم خاصه در سریال «شهرزاد» گریم هم خیلی تاثیرگذار بود.
این بازیگر پیشکسوت در مورد دستمزدهای شهاب حسینی و ترانه علیدوستی و خودش اظهار کرد: اینها مسائلی است که خیلی قابل بحث و گفتگو نیست مربوط به زمان و سن و جوانی است یا توقعاتی که آدمها دارند. ممکن است من با یک رقمی قانع بشوم و آنها نشوند و به همین علت شرایط سنی مهم است. همچنین من اصلا تا به حال صحبتی نکردم که اسم من باید در تیتراژ کجا باشد و همه اینها را به کارگردان و خالق اثر می سپارم.
وی در پاسخ به پرسشی درباره اختلاف جمشید مشایخی و عزت الله انتظامی گفت: من اصولا از حاشیه ها خوشم نمی آید این جریانات هم اصلا درخور شان آقای مشایخی و آقای انتظامی نیست و ما باید فراموش کنیم. من دخالتی در این کارها نکردم و اصلا دوست ندارم درباره اش گفتگو کنم.
نصیریان درباره عدم حضورش در فصل دوم «شهرزاد» نیز گفت: قصه تمام شده بود. بزرگ آقا، آدمی کنشگر و فعال و قدرتمند بود اما از یک جایی به بعد جایگاهی نداشت. اگر می خواستم در فصل دوم باشم باید خاطره و فلاش بک می شد که مطلوب من نبود و برای همین از آقای فتحی عذرخواهی کردم.
نظر شما