علم اربعین هزارسال افراشته است/ دهه آخر صفر، بوی محرم می دهد

خبرگزاری شبستان -گرگان: چهل روز سخت و طاقت فرسا بر خواهر و اهل بیت رسول خدا گذشته و در این چند روز چه ستم ها و چه ظلم هایی که به آنان نشده است. از کربلا تا کوفه از کوفه تا شام، آنان را منزل به منزل در مقابل دیدگان مردم به نمایش گذاشتند. حالا اما چهل روز می گذرد، همه چیز تغییر کرده، پایه های ظلم و بیداد لرزان تر از قبل شده زیرا زینب (سلام الله علیها) صدای حقانیت و مظلومیت حسین و یارانش شده است.

چهل روز می گذرد از شهادت برادر تا اسارت خواهر و چه روزهای سختی است که دخترکان کوچک هم در این مصیبت عظما و ناجوانمردی اشقیا گیس سپید کرده اند.

اربعین حسین فرارسیده است اما اربعین فقط چله نشینی در این غم بزرگ نیست. این روز جاری در همه زمان ها و مکان هاست. اهمیت اربعین به پرچمی است که با گذشت هزاره ای همچنان برافراشته و در اهتزاز است.

« اهمیت اربعین از کجاست؟ صرف اینکه چهل روز از شهادت شهید می گذرد چه خصوصیتی دارد؟ اربعین خصوصیتش به خاطر این است که در اربعین حسینی یاد شهادت امام حسین(علیه السلام) زنده شد و این چیز بسیار مهمی است. اگر این شهادت عظیم در تاریخ اتفاق می افتاد یعنی حسین بن علی (علیه السلام) و بقیه شهیدان در کربلا شهید می شدند، اما بنی امیه موفق می شدند، همانطور که خود حسین(علیه السلام) و یاران عزیزش را از صفحه روزگار برافکندند و جسم پاکشان را زیر خاک پنهان کردند، یاد آنها را هم از خاطره نسل بشر در آن روز و روزهای بعد محو کنند، در این صورت آیا این شهادت برای عالم اسلام فایده ای می داشت؟ یا اگر هم برای آن روز یک اثری می گذاشت، آیا این خاطره در تاریخ، برای نسل های بعد، برای گرفتاری ها و سیاهی ها و تاریکی ها و یزیدی های دوران آینده تاریخ هم اثری روشنگر و افشا کننده می داشت؟ اگر حسین (علیه السلام) شهید می شد، اما مردم آن روز و مردم نسل های بعد نمی فهمیدند که حسین (علیه السلام) شهید شده، آیا این خاطره چه اثر و چه نقشی می توانست در رشد و سازندگی و هدایت و برانگیزانندگی ملت ها و اجتماعات و تاریخ بگذارد؟ بله هیچ اثری نداشت. اربعین روزی است که برافراشته شدن پرچم پیام شهادت کربلا در آن روز آغاز شد و روز بازماندگان شهداست. حالا چه در اربعین اول، خانواده امام حسین (علیه السلام) به کربلا آمده باشند و چه نیامده باشند». (گزیده ای از بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ 29/ 6/ 68).

این روزها به رسم سنت حسنه ای که چندسالی است شکل گرفته، میلیون ها عاشق دلخسته راهی کربلا می شوند که هر قدم آنان به معنای لبیک به امام شان است. اما جامانده ها هم کم نیستند. کسانی که به هر دری زدند اما نشد که زائر حسین (علیه السلام) شوند.

آنها ماندند و اینجا به رسم هرساله در این ایام به سوگواری می پردازند. در دهه آخر ماه صفر هم شهرها و روستاها حال و هوای محرم را دارند، حزن و اندوه از در و دیوار شهرها می بارد.

مجالس نوحه خوانی، سینه زنی و دسته روی هیئت های عزاداری همچنان برپاست و از هر حسینیه و هیئتی صدای روضه بلند است.

برخی از مردم این منطقه در اربعین امام حسین (علیه السلام) شعله زرد و حلیم نذری می پزند، این از رسوم کهن مردم این دیار به شمار می رود. یک روز قبل از فرارسیدن اربعین صاحبان نذر، اقدام به پخت حلیم نذری می کنند، درب این خانه ها در این روز باز است و افرادی که حاجتی دارند بر سر دیگ های حلیم رفته و با هم زدن آن حاجت خود و دیگران را از امام حسین (علیه السلام) طلب می کنند.

در روز اربعین نیز دسته های عزاداری در قالب سینه زنی و زنجیرزنی در برخی از مناطق به نزدیک ترین امامزاده محل می روند و مشغول نوحه خوانی و عزاداری می شوند.