«امیر کاظمی» بازیگر سریال تلویزیونی «لیسانسه ها» که فصل دوم آن از شبکه سوم سیما روی آنتن می‌رود، درباره اینکه پذیرفتن نقش مازیار در این مجموعه و همکاری مجدد با سروش صحت، به خبرنگار تلویزیون شبستان گفت: زمانی که پیشنهاد نقش مازیار برای لیسانسه ها شد، سر کار قبلی با آقای صحت بودم (شمعدونی) و همانجا بود که آقای صحت طرح اولیه این سریال را که داستان سه جوان است که به تازگی لیسانس گرفتند را به من گفت و اینقدر فکر و کارگردانی سروش صحت را دوست دارم و از کار با وی لذت می برم، در همان زمان نقش مازیار سریال لیسانسه ها را پذیرفتم. فیلمبرداری «شمعدونی» حدود 10 ماه طول کشید و حدود یک سال و نیم بعد از شمعدونی نیز متن این کار حاضر شد و بتوانیم همکاری کنیم.
خودم نقش مازیار «لیسانسه ها» را انتخاب کردم
وی با بیان اینکه از ابتدای شروع نگارش متن، من هم در جریان تک تک قسمت ها بودم، درباره انتخاب نقش مازیار توضیح داد: از ابتدا که متن را می خواندم گزینه ای برای دو نقش دیگر یعنی حبیب و مسعود وجود نداشت و من خودم این نقش را انتخاب کردم و به نظرم خیلی چالش برانگیز است که در یک کار کمدی، نقشی به شدت ملودرام بازی کنم. پدر و مادر مازیار از هم جدا شده اند و پدرش اعتیاد دارد و خودش هم دچار بیماری سرطان شده است و این کاراکتر قرار است در یک سریال کمدی دیده شود؛ بنابراین ایفای این نقش، چالش بزرگی برایم بود چون مخاطب ذهنیت کمدی از کار دارد و نباید وضعیت برای مخاطب به گونه ای باشد که غم و غصه های مازیار را تحمل کند.
کاظمی همچنین افزود: خیلی خوشحالم که با کمک سروش صحت و متن خوب او و ایمان صفایی توانستیم مخاطب را همراه کنیم و کاراکتر مازیار را پس نزدند و با مازیار هم ذات پنداری می کنند.
وی در مورد ایفای نقش یک بیمار سرطانی نیز توضیح داد: یکی از دغدغه های بزرگ من این بود که خدای نکرده بازی من به بیماران سرطانی بربخورد و حالشان بد نشود که تا امروز هر بیمار سرطانی را که دیده ام، از کار راضی بودند و حسی بدی نداشتند.
این بازیگر جوان در پاسخ به پرسش شبستان درباره اینکه چرا در سینما حضور ندارد، گفت: به این دلیل که از وقتی وارد بازیگری شدم مدام در حال بازی در سریال های تلویزیونی بودم از «وضعیت سفید» آقای نعمت الله و «سایه روشن» آقای معیریان گرفته تا کارهای آقای صحت، که اجازه ندادند در پروژه های سینمایی کار کنم و زمان های طولانی درگیر سریال ها بودم.
امیدوارم تلویزیون به جایگاهی برسد که رقیب سرسخت سینما شود
وی در پاسخ به پرسش خبرنگار شبستان مبنی بر اینکه بیشتر مدیوم تلویزیون را دوست دارد، نیز اظهار کرد: همه جای دنیا اینگونه است که تلویزیون جلوتر از سینما پیش می رود و خیلی اتفاق خوبی است که عمده بودجه‌شان برای کارهای تلویزیونی است. آرزویم این است در ایران به جایگاهی برسیم که بتوانیم سریال‌های خوبی تولید کنیم و رقیب سرسخت سینما بشویم چه بسا اینکه سریالی چون «وضعیت سفید» واقعا از 99 درصد تولیدات این سینما کار قوی تری است و این موضوع را به جرأت می گویم چون همان جزئیات و دقت را دارد و با تایم سینمایی فیلمبرداری شده است. امیدوارم در تلویزیون چنین اتفاقی برای همه سریال ها رخ دهد و میل خود من نیز بیشتر به کار در تلویزیون و کارهای خوب است.
اگر الان «وضعیت سفید» و «شمعدونی» پخش شود با اقبال بیشتری روبرو می‌شود
کاظمی همچنین درباره اینکه اقبال به سریال «شمعدونی» زیاد نبود نیز گفت: به نظرم «شمعدونی» جزء کمدی هایی بود که چندین سال از تلویزیون جلوتر بود و اگر الان پخش شود مخاطب بیشتری خواهد داشت چون مردم سریال های خارجی بیشتری دیدند و درک بهتری نسبت به موقعیت کمدی دارند و هضم کردن 10 کاراکتر در یک خانه برایشان سخت نیست. این موضوع برای وضعیت سفید نیز مصداق دارد که تعداد کاراکترها و داستان های زیادش مردم را گیج می کرد اما الان وقتی «گیم آف ترون» می بینیم 6 هزار بازیگر اصلی در چندین کشور فیلمبرداری می شود.
وی درباره اینکه کار با کدام کارگردانان را بیشتر دوست دارد نیز بیان کرد: قطعاً حمید نعمت الله و سروش صحت در وهله اول اولویت من هستند. وقتی آقای نعمت الله به تلویزیون آمد برایم تعجب آور بود و خیلی خوشحال بودم که توانستم در اولین سریال ایشان حضور داشته باشم و تجربه خیلی خوب و عجیبی بود. سروش صحت نیز به این دلیل که خیلی دوست دارم پروژه کمدی موقعیت کار کنم و او نیز دقیقا همین کار را انجام می دهند، حالا در لیسانسه ها که ملودرام هم وجود دارد که شبیه به زندگی شده است و این جنس کار آقای صحت را خیلی دوست دارم.
اگر آقای نعمت الله من را فقط برای یک پلان در فیلم یا تله فیلم بخواهند که حتی دیالوگ هم نداشته باشد، مطمئن باشید که قبول می کنم چون از آقای نعمت الله در همان یک پلان هم مطالب جدیدی یاد می گیرم.
امیر کاظمی در پایان در مورد اینکه ملاک قبول کردن یک نقش گفت: ملاک من برای قبول یک نقش، در درجه اول کارگردان و درجه دوم فیلمنامه است که این دو ممکن است یک میلی متر فاصله داشته باشند.
گفت‌وگو: آزاده فضلی
نظر شما