به گزارش خبرنگار شبستان، محمد غفوری، عصر دیروز در نشست معرفی و بررسی کتاب تاریخ‌نگاری و عکاسی که در سرای اهل قلم برگزار شد به عنوان مترجم اثر گفت: موضوع استفاده از تصاویر برای انتقال تاریخ مربوط به ظهور عکاسی نمی شود. قبل از آن ما با ژانر نقاشی تاریخی مواجه بودیم که سعی می کردند دست به بازآفرینی تاریخ توسط تصویر بزنند.
غفوری در مورد ترجمه کتاب تاریخ‌نگاری و عکاسی بیان کرد: زمینه شخصی برای ترجمه این کتاب برمی گردد به زمانی که یک گروه پژوهشی دانشجویی بودیم و در مورد عکس های تاریخی به تحقیق می پرداختیم. ما بزرگترین گنجینه عکس را در جهان داریم، گنجینه کاخ گلستان دومین گنجینه عکس جهان است. تاریخ‌نگاری مستند بر اسناد بصری از ضعف ویژه ای رنج می برد. بیشتر عکس های تاریخی در کتاب های عامه پسند ظهور پیدا کرده که این یک آسیب است.
وی تصریح کرد: کتاب تاریخ نگاری و عکاسی را با پیدا کردن مقاله آقای پاسکالیدیس یافتم. این مقاله نشان می دهد تاریخ‌نگارهای عکاسی در چه ژانرهایی قرار می گیرد و معایب آنها چیست، در واقع این مقاله مرا تحریک کرد به سراغ آثار دیگر بروم و نتیجه کار ترجمه کتاب تاریخ‌نگاری و عکاسی شد، همه مقالات این کتاب در یک نقطه مشترک هستند. استفاده از عکس در تاریخ نگاری باید توام با یک نگاه انتقادی باشد، موضوع انتقادی بدین معناست با عینیت سرراست عکس ها مواجه نشویم، عکس را از حوزه بصری ساده درآوریم، به عبارت دیگر برون قاب همیشه نقش مهمی در فهم و خوانش ما از عکس ها دارد.
این مترجم خاطرنشان کرد: سیر ترتیب مقالات کتاب تاریخ نگاری و عکاسی از مباحث ابتدایی در مورد تاریخ شکل گیری رویکرد اسنادی عکاسی شروع شده است و به مباحث روش شناختی اشاره می شود. دو مقاله آخر به روش شناختی عملی در مواجهه با خوانش عکس های تاریخی می پردازد. ما از عکس باید به عنوان اندام مصنوعی ادراک تاریخی استفاده کنیم.
گفتنی است، کتاب تاریخ نگاری و عکاسی اثر ویلم فلوسر، کرکوری پاسکالیدیس و مارک ماس با ترجمه محمد غفوری مشتمل بر 291 صفحه توسط نشر آگه به چاپ رسیده است.
نظر شما