به گزارش خبرگزاری شبستان، از این خون‌ریزی‌هایی که پیش از ظهور حضرت حجت علیه‌السلام واقع می‌شود، معلوم می‌گردد که ظهور آن حضرت(عج) مانع از خون‌ریزی است، چون همه طوعاً یا کرهاً (خواسته یا ناخواسته) تابع آن حضرت(عج) خواهند شد. و نیز معلوم می‌شود که آن‌قدر باید ظلم و خون‌ریزی صورت بگیرد که برای همه روشن گردد که «مُلِئَتْ ظُلْما وَ جَوْراً؛ زمین از جور و ستم پر شد»(1) و همه اهل زمین در هر کجا که باشند احساس کنند سایه ظلم و جور بر سر آنهاست و همه جهانیان حتی کفار، در فشار ظلم و ستم به سر ببرند و به انتظار نجات و ظهور فرج و مصلح باشند.
ائمه ما علیهم‌السلام در روایات به ما خبر داده‌اند که: «خیلی از اهل ایمان و عقیده در اثر ابتلائات برمی‌گردند».(2) خدا کند ایمان ما تا آن وقت باقی بماند، وگرنه اگر ظهور هم نزدیک باشد، ولی ایمان ما زائل شده باشد، دیگر ما را چه با ظهور آن حضرت(عج) و حضرت(عج) را چه با ما؟!
آیت‌الله بهجت قدس‌سره در جای دیگر فرمود: برای مؤمنین تثبیت در دین و ایمان و ثبات قدم تا ظهور آن حضرت(عج)، از ظهور آن حضرت(عج) مهم‌تر است.
پی نوشت:
1- بحار الانوار، ج۳، ص۸۰؛ ج۳۶، ص۳۵۸؛ طرائف، ج۱، ص۱۷۷.
2- «لاِنهُ یقُوُم بَعْدَ... ارْتِدادِ أَکثَرِ الْقائِلِینَ بِإِمامَتِهِ؛ زیرا او بعد از... بازگشت بیشتر معتقدان به امامتش قیام می‌کند»؛ بحارالانوار، ج۵۱، ص۳۰، ۱۵۷؛ ج۵۲، ص۲۳؛ اعلام‌الوری، ص۴۳۶، ۴۳۹؛ الخرائج، ج۳، ص۱۱۷۱؛ الصراط‌المستقیم، ج۲، ص۲۳۰، ۲۳۱؛ کشف‌الغمة، ج۲، ص۵۲۶؛ کفایة‌الاثر، ص۲۸۳؛ کمال‌الدین، ج۲، ص۳۷۸، ۳۸۴، منتخب‌الانوار، ص۳۹.
*برگرفته از «در محضر بهجت»، ج۱، ص ۳۶۵
نظر شما