به گزارش خبرگزاری شبستان، به نقل از پایگاه خبری سوره مهر، مجموعه قصه‌های دریا شامل: «تکاوران خرمشهر» خاطرات ناخدا یکم تکاورهوشنگ صمدی نوشته سید قاسم یاحسینی، «من یک کلاهسبزم» خاطرات امیر دریادار دوم تکاور محمدحسین محیطی نوشته فاطمه بهبودی، «یک شهر، یک خانه» خاطرات دریادار دوم داریوش ضرغامی نوشته مریم حضرتی، «آتش و پرواز لاک‌پشتها»خاطرات ناخدا یکم عملیات هوایی میرمنصور سید قریشی به قلم حسین قربانزاده، «سبلان زنده است» خاطرات امیردریادار دوم عرشه عبدالله معنوی رودسری نوشته رضا قلیزادهعلیار، «درست یک پا روی زمین» خاطرات ناخدا یکم تکاور سلیمان محبوبی نوشته محمداسماعیل حاجی علیان، «خواهرم جوشن» روایتی از خاطرات دریاداردوم عرشه علیاکبر اخگر نوشته مهدی زارع، «بویههای روشن» خاطرات ناوسروان تکاور سیداحمد شمسزاده علوی نوشته حسن احمدی، «باد سرخ» خاطرات امیر دریادار دوم عرشه ناصر سرنوشت نوشته هادی حکیمیان و «اقیانوسها چرخ میزنند» خاطرات ناو سروان تکاورمهدی ارتیانی نوشته پری آخته است.
سید قاسم یاحسینی یکی از نویسندگان این مجموعه که پیشتر خاطرات ناخدا یکم تکاور هوشنگ صمدی را در ژانر بزرگسال گردآوری کرده بود درباره این اثر داستانی خود برای نوجوانان گفت: من عملا فایل کتاب (تکاوران نیروی دریایی خرمشهر) را روبه‌رو گذاشتم، و برای اینکه خواننده دچار سردرگمی نشود یک بیوگرافی کامل از ناخدا صمدی نوشتم. با توجه به ذهن لطیف بچه‌ها به شکل یک روایت منسجم دفاع مردمی را در یک شهر که با حضور بچه‌های بسیج و سپاه ، نیروی‌های مردمی و تکاوران نیروی دریایی است در کنار خاطرات فتح خرمشهر از نگاه ناخدا صمدی به رشته تحریر درآوردم.
وی ادامه داد: اثر که به سامان رسید، به ناخدا صمدی ارسال کردم و بعد از حذف و اضافات و تبادلات پینگ پنگی بین من و ایشان کار به یک ساختار معقولی رسید، که در نهایت تحویل آقای سرهنگی شد و بعد دوبار خواندن و ویراستاری‌های عالمانه ایشان در نهایت کار به ساسان ناطق دبیر مجموعه سپرده شد.
یاحسینی همچنین افزود: من داستان نویس نیستم در سرتاسر آثارم که بنگرید یک داستان هم نمی‌بینید، البته من به داستان‌نویسی علاقه دارم چند رمان در ذهنم ساخته شده اما به دلیل این که شاید اذهان مشوش بشود که من خاطره و داستان را در هم آمیختم و البته خودم یکی از معترضان این کار بوده و هستم، بنابراین رمان‌هایم را قربانی کرده‌ام.
این پژوهشگر ادبی همچنین افزود: خاطره نویسی سخت‌تر از داستان نویسی است چرا چون در خاطره‌نگاری با ذهن‌های فرسوده شصت و هفتاد سال خاطره‌نگار روبه رو هستیم . و بیرون کشیدن و منسجم کردن این اطعلات واقعا جهاد است، که به نوعی عرق‌ریزان روح تعبیر می‌کنم.
در داستان نویسی، داستان‌نویس خیلی آزاد است تخیل کند و با قهرمان‌هایش همزاد پنداری ، فضا سازی و...داشته باشد؛اما در خاطره‌نگاری، خاطره‌نگارموظف است در چارچوب گفته‌ها و اندیشه‌های راوی حرکت کند. نکته دیگر این است که شکوفایی خاطره‌نگار در ایران به مراتب بیشتر و بهتر است. می بینیم رونق و شکوه و بلوغ خاطره‌نگاری در زمینه ادبیات دفاع مقدس و انقلاب از داستان‌نویسی ما بیشتر است.
نظر شما