به گزارش خبرگزاری شبستان، اصبغ بن نباته می گوید: به حضور امیرمومنان علی(ع) آمدم، دیدم آن حضرت(ع) غرق در فکر و اندیشه است و در روی زمین خط می کشد، پرسیدم: ای امیرمومنان! چرا تو را اینگونه در فکر و اندیشه می نگرم که به زمین می نگری و در آن خط می کشی؟ آیا به رهبری در زمین اشتیاق یافته ای؟
امام علی(ع) فرمود: «نه به خدا سوگند هرگز، حتی یک روز نبوده که من شیفته خلافت یا شیفته دنیا گردم بلکه درباره مولودی که یازدهمین فرزند من است (یعنی درباره حضرت مهدی(عج)) فکر می کردم، درباره همان مهدی عجل الله تعالی فرجه که سراسر زمین را همان گونه که پر از ظلم و جور شده پر از عدل و داد می کند، برای او غیبت و سرگردانی وجود دارد، بعضی در این راه گمراه گردند و بعضی راه هدایت را شناخته و می پیمایند.»
اصبغ بن نباته عرض کرد: ای امیرمومنان! غایب بودن آن حضرت(ع) و سرگردانی او تا چه اندازه است؟
امام علی(ع) فرمودند: «طول غیبتش شش روز یا شش ماه یا شش سال است».
اصبغ بن نباته عرض کرد: آیا این (غیبت و سرگردانی) واقع شدنی است؟
امام علی(ع) فرمود: «آری این موضوع مسلم است و انجام شدنی است. ولی ای اصبغ! تو کجا و این امر کجا؟ آنها (که غیبت را درک کرده و در این راه استوارند) نیکان این امت و همراه نیکان این عترت اند.!!»
اصبغ بن نباته پرسید: بعد از آن چه می شود؟
حضرت امیر(ع) فرمودند: «بعد از آن هر چه خدا بخواهد، انجام می شود، زیرا برای خدا مقدرات و اراده ها و نتیجه ها و پایان ها است».(1)
- اصول کافی، ج 1.
*زبور نور(هزار و یک نکته از زندگانی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه)، محمدرضا رمزی اوحدی
نظر شما