خبرگزاری شبستان: جست‌وجوی نهان‌ها و کشف جهان ناپیدای اشخاص، اماکن و اشیاء، همواره برای انسان‌ها جذاب بوده است تا اندازه‌ای که گاهی جان خود را در این راه نثار می‌کنند، همانطور که نیلس استریندبرگ و نات فرینکل از شخصیت‌های فیلم «سپید روز بی پایان یا پرواز عقاب» (The Flight of the Eagle) ساخته جان ترول (Jan Troell) در پی اکتشاف قطب شمال بدرود حیات گفتند و اگر سالومون اگست آندری زنده نمی‌ماند شاید نامی نیز از آنان در تاریخ اکتشافات بشریت باقی نمی‌ماند.
بر همین سیاق یعنی بر پایه علاقه آدمی به کشف و شناخت تازه‌ها، آشنایی با مساجدی که نوآوری‌هایی دارند برای برخی از انسان‌ها به ویژه دین‌مداران مسلمان، جذاب است، مسجد صدریه در زمره چنین مساجدی است که مردم منطقه ۱۵ تهران با صبحانه‌های همروزه آن، آشنایی دیرین دارند.
این مسجد که در ابتدای خیابان خاوران واقع شده است و بانو صدریه در سال ۱۳۱۸، بانی ساخت آن شده است، بنابر اظهارنظر خادمش، از حدود ۲۵ سال پیش تا چهار ماه قبل، همه روزه صبح‌ها میزبان مردم بوده است و در ماه رمضان نیز مردم، مهمان سفره افطاری آن بودند تا اینکه با بروز مشکلی میان برخی بانیان این سفره‌های اطعام با روحانی مسجد صدریه، بساط این کار برچیده شد.
یکی دیگر از دلایل شهرت مسجد صدریه، کتابخانه گسترده آن به مساحت یک‌هزار مترمربع و داشتن بیش از ۵۰ هزار جلد کتاب در موضوعات گوناگون است و روزها از ساعت ۸ تا ۱۸ پذیرای مراجعه‌کنندگان است.
آیت‌الله سیدمحمد موسوی خلخالی، بانی ساخت این کتابخانه و امام جماعت راتب (اصلی) آن است که البته چند سالی است در مشهد، ساکن است و امروزه حجت‌السلام محمدجواد تهرانی، در مسجد صدریه، اقامه نماز جماعت می‌کند.
این موضوع هم در نوع خود، کم نظیر است که برخی از روحانیون برای اینکه پایگاه خود را در مسجدی یا حوزه علمیه ای از دست ندهند، و باوجود کسالت و کبر سن، راضی به استعفا نمی شوند، بلکه روحانیونی را به عنوان جانشینان خود معرفی می کنند؛ در واقع این دسته از روحانیون کهنسال، که برخی از آنان شاید هفته ای یا ماهی یک بار هم سری به مسجد یا حوزه نمی زنند، حاضر نیستند جای خود را به طلبه ای جوان تر بدهند!
از جذابیت های مسجد صدریه، یک آبخوری شیک و تمیز و مزین به نام و تصویر شهدا است که در میانه این مسجد قرار دارد.
بافت نیمه تجاری اطراف این مسجد موجب شده که میزان استقبال مردم از نماز جماعت آن، به ویژه در روزهای تعطیل و نیمه تعطیل، چندان زیاد نباشد؛ هرچند میزان حضور مردم در آن در برنامه های مناسبتی، شایان توجه است.
با ورود به شبستان نسبتا وسیع مسجد صدریه، بیش از هر چیز را صندلی های چیده در دو طرف مسجد که برای راحتی کهنسالان قرار داده شده اند و همچنین با تمثال شهدا روبرو می شوی؛ و این یعنی نوعی دوگانگی، از سوی نگاهت به چهره شهدای جوان و از سوی دیگر با سالخوردگان تکیه داده بر صندلی ها روبرو می شود.
سرویس بهداشتی مسجد صدریه بسیار تمیز و مرتب و از نقاط قوت آن است، هرچند مشکل پله های فراوان آن که رفت و آمد را برای پیران دشوار کرده است، تاسف بار است.
سخن آخر آنکه، مسجد صدریه با 79 سال قدمت، منشا خدمات دینی، فرهنگی، علمی و اجتماعی بسیاری در محلات پیرامون خود بوده است و همچنان جزو مساجد پویای جنوب شرق تهران است؛ اما از زمان مهاجرت آیت‌الله سیدمحمد موسوی خلخالی، امام جماعت اصلی آن به مشهد و بروز برخی مشکلات داخلی میان امام جماعت فعلی و اعضای هیات امنای آن و البته وجود کمبودهای مالی، مسجد صدریه از اثرگذاری گذشته خود فاصله گرفته و اگر فکری به حال آن نشود، حتما زمانی به مسجدی کم رونق‌تر چون مسجد حاج ابوالفتح میدان قیام تبدیل می‌شود.
نظر شما