گروه قرآن و معارف خبرگزرای شبستان: قرائت قرآن یکی از جاذبه های هنرمندانه است که در عین تجهیز به امور علمی همراه با معنویت شده است قاری قران از دو بال علم و هنر در جهت تبیین معنا و مفاهیم آیات قرآن کریم بهره گیری کرده و سعی دارد تا هنر خود را برای القای معنای هر چی بیشتر به کار گیرد.به هر میزان که قاری از این هدف والا فاصله بگیرد می‌تواند برای قرائت قرآن آسیب‌زا باشد بر همین اساس یکی از شاهد های عینی برای ماندگاری تلاوت ها و اثربخشی هرچه بیشتر آن استنباطی است که مستمعین از تلاوت یک قاری می کنند.
بر همین اساس اگر کاری در حین اجرای تلاوت تمام تمرکز خود را بر روی نحوه صحیح ادای حروف قرار دهد مستمعین از آن تلاوت تجوید خوب در ذهن خود حک می کنند یا آنکه قاری قرآن در تلاوتش تنها به تحریرها و نغمات توجه داشته باشد بدون آنکه معنا و مفهوم آیات را برجسته کنند مستمعین نیز از تلاوت آن قاری چند نت موسیقی و یا آهنگ می شوند.
تلاوت قرآن زمانی ماندگار می شود که تمام هم و غم کاری برای بکارگیری علم در راستای القای مفهوم آیات باشد از همین رو وقتی به تلاوت قاریان نسل اول مصر نگاه می کنیم شاهد هستیم که این تلاوت ها بهترین ناب و ماندگار هستند که پس از سالیان دراز انسان با اشتیاق کامل محض تلاوت آنها می شود.
وقتی به تلاوت اساتید بزرگ مصری همچون استاد مصطفی اسماعیل، عبدالباسط محمد عبدالصمد، منشاوی، خلیل الحصری، عبدالفتاح شعشاعی نگاه می کنیم سراسر شوق و اشتیاق برای القای معنای آیات الهی است همانطور که آهنگ در احوالات استاد عبدالباسط آمده است که ایشان قبل از تلاوت دو رکعت نماز می خواندند و از خدای خود مسئلت می کردند که قرائت ماندگاری داشته باشد.
اما در دهه های اخیر به علت پیشرفت های فوق العاده تکنولوژی و گسترش علوم و فنون مختلف ناخواسته قاریان قران دچار انحراف در تلاوت قرآن شدند به گونه ای که رنگ و بوی ماندگاری تلاوت کمتر شد و جای آن را نغمات و الحان پیچیده گرفت. به طوری که استاد محمود شحات انور فرزند استاد فقید و مرحوم محمد شحات انور در مصاحبه تلویزیونی اعتراف کرد که تلاوتهایش در زمان جوانی ناپختگی های داشت.
نظر شما