همه مقام های اجتماعی در اسلام تابع معیارها است

در اسلام از همه بیشتر و به طور انحصاری آنچه که مطرح است، معیارها است. در هر کسی که معیارها بیشتر باشد، از نظر اسلام او اولویت بیشتر دارد. از هر نسلی، از هر نژادی، وابسته به هر خاندانی، واسطه به هر فامیلی، هیچ فرقی نمی کند.

به گزارش خبرنگار گروه مهدویت و غدیر خبرگزاری شبستان: در کتاب «ما منتظریم، خورشید مهدویت در منظومه فکری حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی» به اهتمام حسن ملایی آمده است:

 

در اسلام از همه بیشتر و به طور انحصاری آنچه که مطرح است، معیارها است. در هر کسی که معیارها بیشتر باشد، از نظر اسلام او اولویت بیشتر دارد. از هر نسلی، از هر نژادی، وابسته به هر خاندانی، واسطه به هر فامیلی، هیچ فرقی نمی کند، از هر قشری از قشرهای اجتماعی. در این آیه ای که تلاوت کردم، وقتی که ابراهیم(ع) از طرف پروردگار به منسب امامت و رهبری جامعه منسوب می شود، از خدای متعال سوال می کند: «قالَ وَ مِن ذُریّتی» آیا ذریه من و خانواده من هم از این منسب سهمی دارند؟ در جواب ابراهیم(ع) خدا نمی گوید: نه و نمی گوید: آری، می فرماید: «لا یَنالُ عَهدِی الظّالمین». ملاک این نیست که ذریه تو باشد یا نباشد. مساله این نیست که کسی به امامت می رسد و فرمان الهی را می گیرد، باید ظالم و ستمگر نباشد. ملاک ها مطرح اند نه نسب ها و قرابت ها و نسبت ها.

 

در یک آیه دیگر قرآن در قصه طالوت و جالوت وقتی که پیغمبر آن قوم بنی اسراییل را طالوت معین می کند، اعتراض می کنند که طالوت دارای مال نیست: «وَ لَم یؤتَ سَعَة مِنَ المال»؛ گشایش در مال نیست، پولدار نیست، معلوم می شود که ثروتمندان و مترفین بنی اسرائیل این اعتراض را کرده بودند، در جواب «انَّ الله اصطفاهُ عَلَیکم و زادَهُ بسطَةَ فی العِلمِ و الجِسم» صحبت سر مال نیست، صحبت سر وابستگی نیست، ملاک و معیار خویشاوندی نیست، «انَّ الله اصطفاهُ عَلَیکم»؛ خدا او را بر شما برگزید و برگزیدن خدایی هم تابع معیارهاست، خدا با هیچ کس خویشاوندی ندارد... بنابراین در اسلام در منطق قرآن و در فرهنگ الهی، همه مقام های اجتماعی، همه مقام های معنوی که حکومت هم جزء مقام های معنوی است، تابع معیارهاست.(1)

 

امامت و مساله وراثت

 

وراثت وقتی با ارزش ها همراه باشد، عیب نیست در قرآن «وَ وَرِثَ سُلَیمانُ داوُد» داریم. یعنی سلیمان وارث ملک و حکومت داوود شد، اما سلیمان وارث پیغمبری داوود(ع) هم بود. همان معیاری که موجب می شد داوود(ع) به حکومت برسد. همان معیار در سلیمان هم بود. یا در اعتقاد ما شیعیان در امامت و وراثت معنویِ پیغمبر(ص) هست.

 

اما وراثت به معنای عامل تعیین کنده نیست. ائمه(ع) فرزندان زیادی داشتند اما آن فرزندی که می تواند امامت را از پدر به ارث ببرد، آن کسی است که همه آن خصوصیات معنوی، آن علم، آن تقوا، آن عصمت که در امام قبل هست در او هم هست.  آن وراثتی زشت است، آن وراثتی غیرقابل قبول است، ظلم است که مناهی معیارها و ارزش ها باشد.(2)

 

پی نوشت ها:

1)ولایت و حکومت، ص189-188

2.ولایت و حکومت، ص135

کد خبر 713553

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha