خبرگزاری شبستان: همزمان با هفته گرامیداشت سالمندان مقاله، گزارش، یادداشت و مصاحبه های زیادی به مناسبت این روز در رسانه های دیداری و شنیداری، مکتوب و غیر مکتوب از سالمندان به نمایش گذاشته می شود که بیشتر جنبه های تئوری تا عملی مسئله را شاهدیم.
حداکثر کاری که در این هفته صورت می گیرد اشاره سطحی به این روز در مکان های عمومی است و در سرای سالمندان هم جز یک روز برنامه شاد و موزیکال و با دادن یک شاخه گل این هفته را به اتمام می رسانند. گویا هیچ تکریم جدی و مؤثری برای شهروندان اول جامعه مطرح نشده است.
اول اکتبر مصادف است با روز جهانی سالمند
برای تکریم سالمندان اول اکتبر روز جهانی سالمند نامیده شده و قوانین خاص و محکمی برای رفاه بیشتر سالمندان در اکثر کشورها تعیین شده است.
برای مثال؛ ژاپن به عنوان یک کشور توسعهیافته، بهرغم افزایش جمعیت سالمندش و رشد روزافزون صنعت و فناوری، هنوز هم از نیروی افراد سالمند در عرصههای گوناگون علم و فناوری بهره میبرد.
با گذشت سالهای بسیار از سن بازنشستگی از نیرو، مهارت و تجربه افراد کهنسال استفاده بهینه میشود، دولت ژاپن تسهیلات و رفاه فراوانی برای سالمندان این کشور تدارک دیده و کمتر سالمندی بهچشم میخورد که قادر نباشد با حقوق و مستمری بازنشستگی، دوران سالمندی خود را به خوبی پشت سر نگذارد، اما با این اوصاف باید اعتراف کرد زمینه بازگشت سالمندان به عرصه کار و فعالیت بهراحتی فراهم است.
در این کشور برای ادای احترام به سالمندان جامعه خود، یک روز را به مناسبت روز سالمند تعطیل رسمی اعلام می کنند، در چنین روزی افراد بالای 100سال با ارائه مدارک معتبر از نخست وزیر ژاپن یک تقدیرنامه و جامی نقرهای جایزه میگیرند.
واحدهای مرتبط با سلامت جامعه در ژاپن موظفند بهصورت دایم و رایگان وضعیت جسمانی سالمندان را مورد بررسی قرار دهند. آمار پژوهشگران نشان میدهد افراد سالمند در این کشور به ندرت با مسائلی چون فقر و مشکلات معیشتی روبهرو هستند.
سالمند نیازمند حمایت بیشتر
آنچه برای یک سالمند اهمیت دارد، احترام و تکریم است؛ تکلیفی که دین برای تمامی ما قائل شده است؛ اما آنچه نگرانی سالمندان را به دنبال دارد مسائل حوزه بیمه ها است و دوران بازنشتگی آن ها.
رشد سالخوردگی در ایران را نیز از سال 1355تا 1385 سه درصد اعلام کردند که رشد 2/5 برابری داشته است. طبق آمار سال 85 ایران 5 میلیون و 200 هزار نفر سالمند داشته است.
مزیت هایی که سالمندان در این سال های اخیر در کشورمان دارند کارت منزلت است؛ که این کارت هم شرایط خاص خود را دارد باید 65 سالگی را بگذرانی تا این کارت برایت صادر شود و اکثر سالمندان به دلیل کهولت سن نمی توانند به مراکز ارائه دهنده این کارت ها بروند و آن را دریافت کنند!
با توسعه روز افزون شهرهای بزرگ از اعتبار این کارت هم کاسته می شود، چراکه برای رانندگان زحمت کش وسائل نقلیه عمومی اعتبار پول نقد بیشتر از کارت منزلت است! بی شک در این سن کمتر سالمندی به استخر می رود.
آیا مشکلات شهروندان اول جامعه تنها با کارت منزلت حل می شود؟ باید ابتدا مشکلات سالمندان را شناخت و برای حل آن راه کار ارائه داد.
بازنشستگان، همان نیرو های کار جوان و پر نشاط 30 سال پیش هستند که اکنون کوله بار خود را بر زمین گذاشته اند و بار سنگین مشکلات بازنشستگی را بر دوش خسته خود می کشند، باری که با تورم سالیانه اقتصاد بر شانه آن ها فشار می آورد و در مقابل افزایش کم حقوق، تورم به طور گسترده بر قیمت تمامی کالاها تاثیر می گذارد و میزان هزینه ها را چندین برابر افزایش می دهد.
پس از 30 سال تلاش و کار به جای استراحت از اتمام 30 سال کار وتلاش، به مشاغل دیگری روی می آورند. مشکل عمده سالمندان آن است که با بالا رفتن سن به بیماری های مختلفی دچار می شوند و کمبود درآمد و عدم پاسخگویی مراکز درمانی به بیماری های این قشر مشکلات آنها را دو چندان می کند.
ما نیازمند برنامه ریزی در بحث تأمین اجتماعی و بیمه ها، به ویژه فرهنگ سازی در خصوص بیمه های تکمیلی هستیم.
قدمت طب سالمندان از طب اطفال بسیار بیشتر است؛ اما هنوز از حضور یک دستیار طب سالمند در کشور محروم هستیم. وزرات بهداشت به این موضوع باید بیشتر بنگرد.
آمارهایی به گوش می رسد برای هر یک میلیون سالمند، یک پزشک متخصص وجود دارد و در این زمینه کارهای پژوهشی زیادی انجام نشده است.
سالمندان تحت پوشش سازمان بهزیستی، عمدتا سالمندانی هستند که یا از سوی مراجع قضایی به سازمان معرفی شده یا افراد مجهول الهویه ای هستند که در خیابان رها شده اند.
با توجه به عدم استقلال مالی بیشتر سالمندان و پـر بار نبودن آنان برای خانواده ها و فرزندان، اگر امکان افزایش امکانات رفاهی و مالی برای شهروندان ارشد جامعه فراهم شود به طبع مشکلات جامعه در جهت زندگی با سالمندان و نگهداری از آنان کمتر از گذشته خواهد شد.
امسال به همین مناسبت برنامه ریزی ها و قول هایی از مسئولین به گوش رسیده است که باید به تححقق آن ها امید داشته باشیم!
پایان پیام/
نظر شما