خبرگزاری شبستان: شهرت محله تجریش تهران پیش و بیش از آنکه به قدمت و آب و هوای خنکش مربوط باشد به دلیل قرار گرفتن مدفن حضرت صالح ابن موسی کاظم (ع) است، امامزاده ای که نه تنها تهرانی ها بلکه زائرانی از دیگر شهرها و کشورها با کرامت ایشان به عنوان فرزند خلف باب الحوائج آقا موسی ابن جعفر (ع) آشنا هستند.
بی تردید هر عابری با رسیدن به میدان تجریش حتی بدون پیش زمینه ذهنی به نخستین چیزی که برخورد کرده است گنبد طلایی حضرت صالح ابن موسی (ع) است که همانند گنبد رضوی چشم نوازی کرده و بیننده را به سوی خود فرا می خواند.
بارگاه مقدس امامزاده صالح (ع) مدفن ذریة پاک رسول الله حضرت صالح ابن موسی الکاظم (ع) است که بنا بر قول مشهور و با استناد به کتب "ریاض الانساب"، "کنز الانساب”، ” ناسخ التواریخ” ، ” حیاه الامام موسی بن جعفر(ع)”و بسیاری دیگرازکتب تاریخی فرزند بلا فصل امام هفتم شیعیان حضرت امام موسی الکاظم (ع) و برادر امام علی ابن موسی الرضاء (ع) به شمار می رود. امام زاده صالح (ع) از جمله سادات عالی رتبه و از امام زادگان صحیح النسبی است که بعد از شنیدن خبر و لیعهدی امام رضا (ع) و در اواخر قرن دوم از عراق به سمت ایران کوچ می کند و از سمت کَره رود رو به ولایت شمیران نهاد و چون به موضع تجریش رسید در باغ گلشن زیر درخت چنار بزرگی نزدیک چشمه ساری ایشان را به شهادت رساندند و پیکر پاکش در قریه تجریش وکنارهمان چنار کهنسال به خاک سپرده شد.
امامزاده صالح (ع) میان 330 زیازتگاه تهران، جزء چند امامزاده ای است که همواره بیشترین زائر را به درگاه خود می خواند. این امامزاده در قلب تجریش واقع است. درب شمالی و درب شرقی آن به بازار تجریش باز می شود و درب غربی رو به پایانه یا ترمینال اتوبوس های داخل شهری. دو درب شمالی همیشه به روی زائران باز است؛ یکی مخصوص آمد و رفت زائران مرد و دیگری ویژه زائران زن.
فضای داخلی امامزاده شامل 4 رواق است؛ دو رواق مخصوص مردان و دو دیگر زنانه است که با کشیدن حفاظ از هم جدا شده اند. داخل امامزاده آینه کاریست که حدود 12 سال پیش انجام شده است. در هایی که رواق ها را به حرم وصل می کند، منبت کاری شده است و به طور کلی هر چه در صحن و بیرون آن می بینیم، کاملا جدید است. از 12 سال پیش با شروع مرحله اول اجرای طرح جامع امامزاده، اقدامات اساسی در آن صورت گرفت.
بنای بقعه اصلی شامل ساختمان چهارگوش بزرگ و مستحکمی با دیوارهای قطور است و فضای درونی آن تقریبا 5٫6 متر مربع مساحت دارد. وضع طاق‌نماها و معماری ساختمان و پوشش آن از معماری بناهای سدهٔ هفتم و هشتم است.
گنبد کاشی کاری شده بقعه در سال 1338 در آخرین سال عمر حسن فداکار با هزینه شخصی تعمیر و کاشی کاری مجدد شد. محوطه امامزاده صالح پیش از تغییر فضای خیابانی تجریش، محوطه‌ای کاملا محصور شده همچون دیگر زیارتگاه‌های ایران بوده‌است ولی امروزه از حصار دیوارها خارج شده‌است.
بقعه و بارگاه و صحن گسترده امامزاده صالح (ع) به مساحت سه هزار متر مربع یکی از بزرگترین و باشکوه ترین امامزاده های ایران است.
امام زاده صالح (ع) بر اساس کتیبه بالای سردر صحن و زیارتنامه از فرزندان بلافصل حضرت امام موسی کاظم (ع) و برادر امام رضا (ع) معرفی شده است. این امامزاده، نه تنها در تهران بلکه در ایران و حوزه‌های شیعه نشین جهان که هر سال تعداد زیادی از مشتاقان را از گوشه و کنار ایران، عراق، پاکستان، افغانستان و لبنان به خود می‌طلبد، شهرت دارد.
بنای اصلی و اولیه بقعه به صورت چهارگوش و مربع شکل بزرگ و باشکوهی است که فضای درونی آن 422 هزار و 50 متر مربع وسعت داشته و دارای دیوارهای قطوری است که با توجه به وضع طاق نماها از نظر سبک و شیوه معماری به بناهای دوران ایلخانی همانند و به احتمال زیاد در سده هفتم و هشتم هجری و قدیم تر ساخته شده است.
گنبد شلجمی شکل آن با کاشی‌های زیبا پوشیده شده است. این گنبد در سال 1323 شمسی به همت حسن فداکار تعمیر و کاشیکاری آن به صورت اولیه تجدید شده است.
در این میان چنار کهنسال آستان مقدس امامزاده صالح (ع) نیز بر شهرت این بقعه افزوده است این چنار کهنسال ترین چناری است که تاکنون دیده شده است. این چنار حتی اعجاب مسافرین خارجی را نیز بر می انگیخته است. چنانکه دیالافوا در سفرنامه اش در ایران به سال 1881م دربارۀ این درخت می نویسد:
در مسجد (بقعۀ امامزاده صالح) تجریش چنار عجیب و غریبی است که کمتر نظیر آن در دنیا پیدا می شود.. قطر فوق العاده آن را نمی توان دقیقاً با رقم معین کرد. تقریباً محیط آن به پانزده متــر می رسد. هریک از شاخه های آن مانند تنه درخت کهنسالی در بالای بنای مسجد و سایر اطراف سر به آسمان کشیده است . این درخت عده کثیری را در سایة خود پناه می دهد. مؤمنین در زیر آن نماز می خوانند.. مکتبدار اطفال را در آن جا جمع کرده درس می دهد. قهوه چی سماور و استکان و لوازم خود را در درون آن قرار داده است. سقا هم کوزه های پر آب خود را در گوشه ای از تنه گذارده است.
پایان پیام/
نظر شما