خبرگزاری شبستان، گروه مهدویت و غدیر: در کتاب «در محضر بهجت»، ج۲، ص۳۶۶ با عنوان «تلازم انتظار فرج با عمل به قرآن و تبعیت از عترت(ع) و دعا برای دوستان گرفتار امام زمان عجل‌اللّه‌تعالی‌فرجه‌الشریف» آمده است:
قرآن کتابی است که تمام نور است، و هادی به‌سوی امام علیه‌السلام. امکان ندارد حجت در میان ما نباشد و مردم بدون امام علیه‌السلام باشند. اگر به آن چه در دسترس ماست (قرآن و عترت) عمل کنیم، انتظار فرج جا دارد.
انتظار ظهور و فرج امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف با اذیت دوستان آن حضرت(عج) سازگار نیست. دوستان آن حضرت(عج) از هر دو طرف در این جنگ [عراق علیه ایران] چند سال است که از بین می‌روند و او می‌بیند و متأثر می‌شود، ولی به‌حسب ظاهر دستش بسته است، نمی‌تواند کاری بکند.
اما چقدر حضرت(عج) مهربان است به کسانی که اسمش را می‌برند و صدایش می‌زنند و از او استغاثه می‌کنند، از پدر و مادر هم به آنها مهربان‌تر است. اگر ما غافل باشیم و دعا و تضرع نکنیم، و همه این بلاها را ندیده بگیریم و کالعدم حساب کنیم، یا آنها را باید مسلمان به‌حساب نیاوریم و یا خود را! و اگر به آنها ترحم نکنیم، کسی به ما ترحم نخواهد کرد.
نظر شما