هوشیاری کابل در کنفرانس «ژنو» / فرصت صلح با طالبان منهای واشنگتن

خبرگزاری شبستان،گروه بین الملل:کنفرانس بین المللی دو روزه در «ژنو» در حالی برگزار می شود که آمریکا به دنبال توافق صلح  مذاکره مستقیم با طالبان است.

«اشرف غنی» ،رئیس جمهوری افغانستان عازم سوئیس شده است تا گفتگوهایی را با دیپلمات های بین المللی در این نشست مهم انجام دهد.

نشست ژنو متمرکز بر توسعه و اقتصاد کشوری است که در طول سال ها جنگ تخریب شده و هزاران نفر کشته داده است.

به گفته سازمان ملل که میزبان نشست مذاکرات صلح طالبان با افغانستان است،این کنفرانس فرصت مناسبی برای بررسی وعده جامعه بین الملل برای کمک 15.2 میلیارد دلاری به افغانستان در سال 2016 میلادی است که محقق نشد.

هیئت افغانستانی هم قرار است در این کنفرانس از پیشرفت استراتژی خود از حفظ امنیت و ایجاد زیرساخت ها تا مقابله با فساد،سخن بگوید.

وزیر اقتصاد افغانستان در بیانیه ای گفت که وزرای خارجه از 62 کشور و هیئت هایی از 35 سازمان امدادرسان در این کنفرانس شرکت می کنند.

این کنفرانس همچنین فرصتی برای کابل است تا از جامعه بین الملل بخواهد از فرآیند صلح با طالبان به به رهبری افغانستان دفاع کند.

این در حالی است که دولت آمریکا هم در حال برگزاری گفتگوهای مستقیم با طالبان است،گفتگوهایی که دولت افغانستان در آنها مشارکت نداشته است.

مداخله آمریکا در انجام مذاکرات صلح با شورشیان طالبان در حالی است که با وجود حضور نیروهای این کشور در افغانستان ، هنوز بسیاری از شهروندان بی گناه افغان به ویژه در کابل در آماج حملات گسترده این شورشیان قرار دارند.

نیروهای خارجی به رهبری آمریکا بیش از 16 سال است که به بهانه مهار عملکردهای خشونت آمیز طالبان در افغانستان حضور پیدا کرده اند اما تاکنون هیچ اقدام مثبتی برای محدود کردن فعالیت آنها و ریشه کن کردن خشونت در افغانستان انجام نداده اند و اکنون پس از  سال ها کشتار و قتل عام مردم بی گناه افغانستان وارد مذاکرات صلح با آنها شده اند.

گروهی از تحلیلگران سیاسی معتقدند که علت مذاکره آمریکا با طالبان ایجاد صلح در افغانستان برای آسایش مردم نیست بلکه به منظور توافق با طالبان برای استقرار پایگاههای دائمی خود در این کشور می باشد.

در سالهای اشغال افغانستان از سوی شوروی سابق، ایالات متحده آمریکا به واسطه تغییر معادلات بین المللی در جهان دو قطبی و جلوگیری از ورود افغانستان به اردوگاه کمونیسم به حمایت از گروههای بنیادگرا پرداخت و به تدریج شرایط ظهور و قدرت گیری طالبان را در افغانستان مهیا کرد.

در حال حاضر نیز هدف اصلی مذاکره آمریکا با طالبان این است که در صورت موافقت این گروه با استقرار پایگاه های دائمی آمریکا در افغانستان ،کنترل بخش های جوب شرقی و جنوب غربی کشور را در اختیار آنها قرار دهدو سپس با کمک طالبان و با سوء استفاده از اختلافات قومی در افغانستان این اختلافات را تشدید کند و زمینه جنگ داخلی در افغانستا نرا فراهم سازد.

تشدید اختلاف میان قوم های افغان که مانع اصلی وحدت ملی در این کشور بوده دارای پیشینه دیرینه است و این شرایط همواره زمینه را برای خشونت و مداخله بیگانگان در امور داخلی افغانستان فراهم کرده است.

آمریکایی ها می دانند که تعصبات قومی و مذهبی همواره سد راه ایجاد صلح در افغانستان و موجب عقب ماندگی و ویرانی این کشور بوده است، بنابراین سعی می کنند تا با ایجاد یک صلح ظاهری با طالبان ضربه خود را از طریق دامن زدن به این اختلافات به افغانستان وارد کرده، در این کشور ناامنی ایجاد کنند و سپس به بهانه ایجاد امنیت حضور نیروهای نظامی خود را در افغانستان تمدید کنند.

به این ترتیب آمریکا هم می تواند در مقابل جامعه بین الملل سربلند کرده و ادعا کنند که قدرت طالبان در افغانستان را مهار نموده و هم می تواند به حضور نظامی خود در این کشور ادامه دهد.

در حقیقت می توان گفت هدف اصلی آمریکا از اجرای این استراتژی بی ثبات کردن منطقه با گسترده کردن جنگ های قومی افغانستان به کشورهای همسایه است.

اما مسئله دیگر این است که اقدام آمریکا دخالت مستقیم در امور داخلی افغانستان به شمار می رود زیرا در حالیکه شورای عالی صلح افغانستان دراین کشور تشکیل شده ،هرگونه رابطه و یا مذاکره با طالبان باید از طریق این گروه انجام شود. بنابراین واضح و آشکار است که هدف آمریکا سروسامان دادن به اوضاع مردم در افغانستان نیست چون اگر چنین بود این مسئله را به شورای صلح واگذار می کرد و به جای مداخله بیشتر به درخواست مردم که همان خروج سریع نیروهای نظامی آمریکا از افغانستان است عمل می کرد.

در این میان وظیفه رئیس جمهوری افغانستان و هیئت شرکت کننده در گفتگوهای ژنو این است که از هر طریق ممکن تلاش کنند تا بدون مداخله واشنگتن راه را برای برقراری صلح در این کشور فراهم کنند و اجازه ندهند سناریوی آمریکا در این زمینه به نتیجه برسد.