به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، پس از آن که در هفته های گذشته حجت الاسلام نصرالله پژمانفر نماینده مجلس شورای اسلامی از لزوم سوال از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به خاطر اکران فیلم های کمدی به گفته او «مستهجن» سخن گفت، ابراهیم داروغه زاده معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی از او خواست اسامی این گونه فیلم ها را منتشر کند.
پژمانفر آن زمان گفته بود: فیلم‌های کمدی که محتوای مستهجن و نامناسب دارند به یک فیلم و دو فیلم هم ختم نمی‌شود و این فیلم‌ها روز به روز گیشه سینماها را بیشتر پر می‌کنند و موجب نگرانی‌های زیادی شده‌اند؛ گاهی حتی خانواده‌ها از اینکه با محارم خودشان به سینما بروند و این گونه فیلم‌ها را تا انتها ببینند، حیا می‌کنند.
پاسخ داروغه زاده به عضو کمیسیون فرهنگی مجلس، توئیتری و سلبی بود: «جناب آقای پژمانفر عزیز، ضمن تشکر و قدردانی از جنابعالی و دغدغه‌های فرهنگی، اخلاقی و دینی که در حوزه سینما دارید، خواهشمندم اسامی فیلم‌های مستهجنی که در یکسال گذشته در سینماهای کشور اکران شده را بفرمایید تا به سمع و نظر اعضای محترم شورای پروانه نمایش سینمایی برسد.»
حالا اما معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی در گفتگویی که وزارت ارشاد نیز آن را منتشر کرده، پاسخ ایجابی و مفصل به این موضوع داده است.
خطوط قرمز ما کفایت می کند/ نیازی به سلیقه شخصی نیست
او با بیان این که ساحت سینمای ایران از این گونه نسبت ها مبری است، گفته: خطوط قرمز ما از همه دنیا پررنگ تر است بنابراین نباید با دخالت دادن سلیقه های شخصی این محدودیت ها را بیشتر کنیم. باید توجه داشت خط قرمزهای ما از بسیاری کشورهای اسلامی هم بیشتر است، پس وقتی فیلمساز ما این خطوط کلی را رعایت می کند مقداری هم باید به سلیقه مخاطب احترام گذاشت.
داروغه زاده در این باره به نکته دیگری هم اشاره کرده؛ این که هر فیلمی برای هر مخاطبی مناسب نیست. به این معنا که ممکن است فیلمی ساخته شود که به معضلی اجتماعی می پردازد و به همین خاطر مناسب رده سنی کودک و نوجوان نباشد.
اما در کنار این نکات سلبی باید به وجوه ایجابی ماجرا هم پرداخت. چیزی که ابراهیم داروغه زاده هم از آن غافل نشده. به طور مثال، «تفاوت سینمای جشنواره ای و صنعت سینما و لزوم توسعه صنعت سینما» یکی از این هاست.
هنوز صنعت سینما نداریم
داروغه زاده در این زمینه گفته: سینمای ما در بسیاری جشنواره های دنیا مطرح است و هرساله جایزه می گیرد ولی با این وجود هنوز صنعت سینما نداریم، چون هنوز بازدهی اقتصادی آن کافی نیست. حیات سینمای ایران وابسته به تقویت چرخه اقتصادی آن است و این هم وابسته به مخاطب و گیشه. اگر سینمای ما نتواند در طولانی مدت مخاطب داخلی داشته باشد چگونه می توان به مخاطب جهانی اندیشید؟ این یعنی اندیشیدن به توسعه سینما.
الگوی مصرف مخاطب و تغییرات آن در سال های گذشته، پارامتر مهم دیگر در پرداختن به موضوع «ممیزی در سینما» است. پرسش این است که در شرایط کنونی اساساً محدودیت کارکرد دارد یا نه؟
راهکار ایجابی یا سلبی؛ مساله این است
معاون نظارت و ارزشیابی جشنواره فیلم فجر می گوید عرصه تولیدات سینمایی، امروز دیگر امکان محدودیت فیزیکی را ندارد. یه این معنا که مخاطب با یک گوشی هوشمند و اتصال به شبکه جهانی اینترنت به سینمای تمام جهان دسترسی پیدا می کند. حال در این شرایط چه باید کرد؟ نه تنها سیاست های محدودکننده جوابگو نیست که باید تولیدات داخلی مان را هم تقویت کنیم.
دبیر جشنواره فجر در این زمینه یه سینمای ترکیه اشاره می کند و می گوید سینمای ترکیه که در سال های گذشته جایگاهی در میان مخاطبان ایرانی نداشت حالا جزئی از سبد مصرف فرهنگی ایرانی هاست. او این را نتیجه افزایش تولیدات و بهبود کیفیت فیلم های کشور همسایه می داند.
راهکار داروغه زاده برای مقابله با جنگ نرم و تهاجم سبک زندگی غربی در قالب سینما، فراهم کردن بستر فیلم سازی برای هنرمندان داخلی است. او می گوید در موقعیت حساس کنونی نمی توان از توسعه سینما غافل شد، بلکه باید نگاه توسعه ای را قرین نگرش ارزشی کرد تا از قافله عقب نمانیم.
نظر شما