به گزارش خبرگزاری شبستان، به نقل از مرکز اسناد انقلاب اسلامی، سياست‌هاي باستان‌گرايانه در دوره‌ي پهلوي دوم موجب شد تا موقعيت خاص فارس به‌ويژه شيراز به عنوان مهد تمدن ايران باستان مورد توجه کارگزاران حکومت قرار بگيرد و تأسيس دانشگاه پهلوي به عنوان بزرگ‌ترين دانشگاه خاورميانه با شناخت از وضعيت خاص اين منطقه صورت گرفت. دانشجويان دانشگاه پهلوي ويژگي‌هاي متمايزي نسبت به ساير دانشجويان کشور داشتند، زيرا به‌واسطه‌ي ارتباطاتي که اين دانشگاه با ساير دانشگاه‌هاي جهان داشت، اکثر دانشجويان با آگاهي از وضعيت ساير کشورهاي پيشرفته و مقايسه آنها با اوضاع کشور خود در پي يافتن علل عقب‌ماندگي ايران و جستجوي راهکارهاي پيشرفت و بالندگي آن بودند. رژيم پهلوي درصدد بود با تأسيس دانشگاه پهلوي نسل وفادار به سلطنت را تربيت كند ولي حضور گسترده‌ي دانشجويان دانشگاه پهلوي در اعتصابات، تظاهرات، تحصن‌ها و سخنراني‌ها، ائتلاف و همکاري آنها با ساير گروه‌هاي اجتماعي مردم شيراز، نشان داد كه علي‌رغم سرمايه‌گذاري و تبليغات گسترده در شيراز، رژيم توفيقي در اين كار نداشت. با قيام 15 خرداد 1342 و شروع جنبش ديني- سياسي، دانشجويان نيز متأثر از اين جنبش به فعاليت پرداختند و تا پيروزي انقلاب اسلامي با جريان عمومي نهضت همراه بودند.
«دانشگاه پهلوی به روایت اسناد» به کوشش« فرزاد سلیمانی»،«مجتبی سلطانی احمدی» را مرکز اسناد انقلاب اسلامی در 463 صفحه چاپ کرده است.
نظر شما