به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «حسین مسافر آستانه» صبح امروز شنبه 13 بهمن در نشست بررسی ظرفیت های فرهنگی تئاتر مقاومت که در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد، گفت: نمایشنامه نویسان خوبی به واسطه جشنواره تئاتر مقاومت به وجود آمدند و با نام این جشنواره و این موضوع به عنوان افتخار تئاتر محسوب شدند و نام خود را ثبت کردند. بسیاری از آنها به من گفتند می خواهیم از دفاع مقدس ننویسیم چون به بسیاری از مسایل متهم می شویم که به مخیله ما هم نمی رسد اما نمی توانیم به سایر مسایل بپردازیم زیرا به دفاع مقدس علاقه مندیم.
این بازیگر، کارگردان تئاتر و مدیر اسبق هنرهای نمایشی با بیان اینکه جریان تئاتر دفاع مقدس باید شکل می گرفته است، عنوان کرد: هیچ اتفاق مهم اجتماعی نیست که شکل بگیرد و اثر آن را در هنر آن جامعه نبینیم. تئاتر، موسیقی و سینما نمی توانستند نسبت به دو رویداد مهم کشورمان یعنی انقلاب و دفاع مقدس بی تفاوت باشند. اگر جشنواره تئاتر دفاع مقدس نبود ممکن بود با فاصله گرفتن از دوران دفاع مقدس انگیزه بازیگران، کارگردانان و اهالی موسیقی ما در زمینه دفاع مقدس کمرنگ می شد.
وی با اشاره به اینکه نگاه ما به فعالیت های فرهنگی مصداق محور است، بیان کرد: ما همیشه مصداق را بزرگ کردیم و گاه مصداق ها آن قدر بزرگ شدند که باورناپذیر شدند، به عنوان مثال وقتی می خواهیم در مورد شهید حرف بزنیم از ابتدای تولد او را مقدس می دانیم، متاسفانه ما نگاه تحلیل گرایانه نداشتیم. تئاتر ایرانی نه در حوزه دفاع مقدس بلکه کلا تئاتر ایرانی نداریم، ما کپی نمایشنامه های دنیا را داریم. بسیاری از نمایشنامه های جنگ جهانی دوم را کپی کردیم و فقط موقعیت و مکان آن را ایرانی کردیم. بزنگاه های نمایشی در رخدادهای دفاع مقدسی درنیامده است.
مسافر آستانه با بیان اینکه نگاه ما به موضوعات سطحی است، اظهار داشت: به همین منظور کارهای ما مقلدانه است نه خلاقانه، در تئاتر اساسا نمی خواهیم تاریخ نگاری کنیم، تاریخ یک بهانه است که حرف مفهومی مورد نظر را به فرهنگ تبدیل کنیم. اثر خوب اثری است که از شعارگویی پرهیز کند و فرصت دریافت برای مخاطب بگذارد، در حقیقت اثر خوب چالش ایجاد می کند و موجب ارتقای نگاه می شود. سابقه نگاه هنری ما فردی است و چنین نگاهی به رشد اجتماعی نمی انجامد، در شعر نگاه موفق تری داریم، در نمایشنامه نمی شود فردی عمل کرد، باید با همه امور سیاسی، اجتماعی و فرهنگی درگیر باشد.
این مدیر اسبق هنرهای نمایشی خاطرنشان کرد: هنرمندان ما توان پذیرش عقیده مخالف را در مورد اثر خود ندارند بدین ترتیب نباید انتظار رشد داشته باشند. اساسا ما اهل دیالوگ نیستیم، بیشتر مونولوگی هستیم، مدیران ما نیز خود را کافی می دانند و فکر می کنند کارشان به بهترین نحو است و حرف کسی را قبول نمی کنند. هنرمندان ما نیز همین طور هستند، ما با فلسفه قهریم، فیلسوف با ما قهر است، ما هنرمندان با جامعه شناس ارتباط نداریم، جامعه شناس نیز با هنر ارتباط ندارد. ارتباط بینا رشته ای نداریم بدین ترتیب راه تفکر بسته است، باید به تضارب آرا تن دهیم، نمایشنامه نویسی ما دوره ای سیر صعودی داشته است، باید بررسی کنیم که به چه عللی در آن دوره توفیق داشتیم و چرا این صعود را الان نداریم.
مسافر آستانه با بیان اینکه در حوزه فرهنگ ثبات مدیریتی نداریم، اظهار داشت: ما برنامه مدیریتی هم نداریم، با تغییر هر مدیریتی راه جدیدی آغاز می شود. هر مدیر جدیدی که می آید می خواهد ثابت کند مدیر قبلی کاری نکرده است و او کار را بلد است. متاسفانه فرهنگ و نوع نگاه فرهنگی ما مشکل دارد.
نظر شما