تصور دور بودن حضرت زهرا(س) از اجتماع ساده انگارانه است

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «نفیسه مرادی» عصر امروز دوشنبه 29 بهمن در نشست تخصصی بازخوانی حیات اجتماعی اخلاقی بانو فاطمه زهرا (س) که در سالن حکمت پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد، گفت: عصر جاهلیت دورانی مملو از بی نظمی و انضباطی ها در روابط زن و مرد بود، عرف هایی در مورد زن رایج بود که موقعیت زن را به جنس دوم تقلیل می داد، رابطه های بدون ضابطه مردان و زنان، استفاده ابزاری از زنان در جنگ و زنده به گور کردن دختران در دوران جاهلیت به چشم می خورد.

این پژوهشگر و استاد دانشگاه اظهار داشت: قرآن برخی از آداب مانند نکاح، مهریه و عِده را تایید و اطلاق کرد. برخی از آداب مثل زنده به گور کردن دختران را رد کرد و در برابر مواردی مانند حضور زنان در جنگ سکوت کرد. قرآن با اصلاح فرهنگ جامعه درباره زن زمینه رشد و تعالی نیمی از افراد جامعه را فراهم کرد. قرآن اقسام نکاح و اهداف آن را اصلاح کرد، همچنین روابط با کنیز را ساماندهی کرد و هدف ازدواج را آرامش معرفی کرد. قرآن از انگیزه های مادی در ازدواج پرهیز داده است و روابط پنهانی میان زنان و مردان را نهی کرده است.

این پژوهشگر و استاد دانشگاه با اشاره به اینکه تبرج در جاهلیت زیاد بود، تصریح کرد: قرآن حیا و پوشش را جایگزین تبرج کرد، چشم چرانی در دوران جاهلیت زیاد بود که قرآن غض بصر را جایگزین کرد و در مورد بحث اشتغال، حضور زنان در اجتماع و جنگ سکوت کرده است، روابط زن و مرد را در جامعه مشخص کرده و چهارچوبی برای حضور زنان در اجتماع ارایه کرده است. زنان تاجر مانند حضرت خدیجه در دوره جاهلیت وجود داشتند، زنانی نیز عطرفروش و اسلحه فروش بودند و برخی نیز به کارهایی که مربوط به امور زنان بود، می پرداختند. در عصر جاهلیت از زنان به عنوان ابزار روانی در جنگ استفاده می شد. بعد از بعثت پیامبر زنان برای دفاع یا به عنوان سقا و پرستار در جنگ ها شرکت می کردند.

مرادی خاطرنشان کرد: دفاع از پیامبر اکرم در خردسالی، انتخاب همسر و مهریه افعال فاطمی است که در آیات نورانی قرآن انعکاس یافته است. فرهنگ سازی در خطبه فدکیه در قرآن تجلی یافته است. حضرت زهرا (س) بر فعالیت های پیامبر در حوزه های اجتماعی، موارد اجتماعی و تاریخ عرب اشراف کامل داشتند. حضرت زهرا (س) را معدن حکمت و رکن دین توصیف کردند. ساده انگارانه است اگر تصور کنیم حضرت زهرا فقط به عبادت می پرداختند و گندم آسیاب می کردند و از اجتماع دور بودند.